วันต่อมา ป่วนเดินมาที่โต๊ะกินข้าวที่บ้าน
มีทอดมันกุ้งที่เธอชอบ
“กินซะ ตัวป่วนของพ่อ แล้วเจอกันนะลูก”
ป่วนน้ำตาซึม
“พ่อ”ป่วน
ป่วนเดินตามหาพ่อจนไปหยุดที่ห้องทำงานพ่อ
เธอเห็นรูปพ่อแม่ และตัวเอง งานวันเกิด พร้อมตั๋วเดินทาง
และไปหยุดที่ ใบลาออกของพ่อ
“พ่อ”
เธอวิ่งไปนอกบ้าน
เจอแท็กซี่ คนที่ล่ำๆที่ใส่ชุดคิตตี้
“ไปที่มหาลัยค่ะ”
“หนูเป็นไรกับเจ้าของบ้าน”แท็กซี่ถามด้วยความอยากรู้
“ถามทำไม”ป่วนสงสัย
“ไม่มีไร พ่อหนูฉันรู้จัก ไปส่งเขาบ่อยๆ”แท็กซี่แกล้งตอบ
“ใช่ค่ะ”ป่วนตอบอย่างไม่ติดใจ
“จะไปหาพ่อใช่ไหม ฉันจะพาไปเอง”แท็กซี่พูดเป็นนัย
ทางด้านศรก็เดินมาที่ร้านไบรท์
“น้องที่หนึ่ง”ศร
“อ้าวเจ๊ มาอีกแล้ว”เด็กเสิร์ฟกล่าวอย่างเซ็งๆ
“พี่ไบรท์มายัง”ศร
“โอ๋ย จะไปรู้เหรอ ไปไหนแล้วมั้ง”เด็กเสิร์ฟแกล้งศร
“ฉันไม่เชื่อ จะเฝ้าอยู่นี่แหละ”ศรเสียงแข็ง
“ตามใจ ใครไปห้าม”เด็กเสิร์ฟว่าแล้วเดินไป
มีสาวๆสองสามคนถามถึงไบรท์
“น้องๆ เจ้าของร้านหล่อๆคนนั้นไปไหนแล้วอะ”สาวคนนั้นถามเด็กเสิร์ฟ
“โหย คนไหนละเจ๊ หล่อทุกคนแหละใครจะไปรู้”เด็กเสิร์ฟ
“หือปากดี เรียกซะแก่เลยนะ ฉันหน้าอ่อนกว่าแม่แกอีกนะ”สาว
“โหเจ๊ แม่ผมเลี้ยงลิงอยู่ลพบุรีดีๆนะเนี่ย เอามาเอี่ยวทำไม”เด็กเสิร์ฟตอบกวนๆ
“โอ๊ย จะนอกเรื่องอีกนานไหม เขาอยู่ไหนยะ”สาวถามต่ออย่างอยากรู้ทันที
“ก็อยู่แถวๆนี่แหละ ไม่กล้าไปไหนไกล ก็หัวใจมันอยู่ตรงนี้”เด็กเสิร์ฟพูดนัยๆ แต่มองหน้าศร
“จริงหรือ นี่เขาก็ปิ๊งฉันเหมือนกันเหรอ”สาว
“ใช่ซะที่ไหน ตกลงจะมากินกุ้งหรือมาหาผัวนี่”เด็กเสิร์ฟกวน
“ไอ้ๆ ไอ้นี่ ไปเลย ไปเอากุ้งมาให้ฉัน ปากอย่างนี้แหละ จนไปจนตาย”สาวๆ
ทางด้านศรเมื่อได้ยินดังนั้นก็รีบถามเด็กเสิร์ฟ เธอมีเรื่องสำคัญจะพูดกับไบรท์ให้ได้
“ไปในมอเหรอ”
“อะไรเจ๊”เด็กเสิร์ฟ
“ไปตรงไหน”ศรรุกถาม
“ไม่รู้”เด็กเสิร์ฟยังปากแข็ง
“แก ฮือ ๆ ไอ้หน้าหัก แกจะแกล้งฉันไปถึงไหน บอกมา เขาอยู่ไหน”ศร
เด็กเสิร์ฟเห็นเศร้าเลย
“ไปยิม ไปส่งของ”
เมื่อป่วนมาถึงมหาลัย
“นี่พี่ค่ารถ”ป่วน
“ไม่ต้องหรอก สำหรับน้อง ฟรี”แท็กซี่
“เฮ้ย จะบ้าหรือพี่ ทำงานไม่เอาตังค์”ป่วน
“ไม่ต้องหรอก พี่ได้จากพ่อน้องมาเยอะละ เยอะมาก”แท็กซี่พูดเป็นนัยๆ
“อือๆ”ป่วน
สักพักอาจารย์ก็เดินลงมา
“พ่อ”ป่วนเรียก
“ป่วน”
อาจารย์เดินเข้ามา เด็กหญิงรีบวิ่งไป
วินาทีนั้นมีเสียงระเบิดดัง
หลังคาทางเท้าพังลงมาคร่อมทับตัวอาจารย์ไม่รู้เป็นหรือตาย
“พ่อ”
ระเบิดดังไปทั่วมหาลัย
ที่ยิมก็ระเบิด
หลายลูกต่อหน้าไบรท์
ระเบิดค่อยๆ ระเบิดหน้าไบรท์ทีละลูก ใกล้มาทุกที
ไบรท์เอาหม้อมากุมทำหน้ากลัวตลกๆ
“ซวยแล้วกรู”
ศรได้ยินเสียงระเบิดมาทางยิมรีบวิ่งไป
แต่รปภ ไม่ให้เข้าไป
“คุณ ไปไม่ได้”
“ปล่อย”ศร
“ไปไม่ได้”รปภ
“ปล่อย”รปภ
“เอ๊ะคุณ มันอันตราย”
“เออ กูไม่กลัว”ศร
จากนั้นวิ่งเข้าไปในยิม
ระเบิดไล่ตามหลังศรไป
ศรวิ่งไป ไม่คิดอะไรทั้งนั้น
ระเบิดดังไปทั่ว
เธอมองไปรอบๆทั้งน้ำตา ยิ่งเศร้า กดดันไม่เห็นเค้า
ระเบิดยังดังไปทั่วมหาลัย
เธอทรุดลง ช็อคน้ำตาไหล
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!”ศร
จากนั้นทุบพื้นแรงๆติดกัน
“ไม่จริง!!!ไม่จริง!!!ไม่จริง!!!!”
เธอหยุดทุบ ใจสลายสุดๆ
“ตายไม่ได้ ตายไม่ได้ ฉันรักนายจริงๆนะ รักนายจริงๆ รักนายคนเดียว ได้ยินไหมรักนายคนเดียว”ประโยคสุดท้ายตะโกนโคตรดังเหมือนคนบ้า
“ฮือๆๆๆๆๆ”ศร
“โอ๊ย ขากรู”เจ๊ผู้หญิงคนหนึ่งหน้าเหมือนอ้นศรีพัน รำพึงด้วยความเจ็บปวด เพราะศรทุบขาเธอ
“พี่ พี่เห็นไบรท์ไหม เห็นเขาไหม”ประโยคสุดท้ายสะท้อนใจยิ่งนัก
“ตัวเอง เป็นไร”เสียงไบรท์ถามเธอ อยู่ข้างหลัง
เธอค่อยๆหันหลังไป และก็เจอเขา คนที่เธอรักมาก รักมากที่สุด
“ฮือๆๆๆ”ศรน้ำตาแตก ใจเบาหวิวยินดีสุดๆ
โผกอดเค้า
“พี่ไบรท์ ฉันรักพี่ รักพี่ รักพี่อ๊ะ!!!!”ประโยคสุดท้ายตะโกนอย่างดังกลัวเขาจากไป
“อือ ๆได้ยินละ ชัดเลย”ไบรท์
“พี่ล่ะ รักฉันไหม”ศร
“รักสิ รักมาก”เขาพูดพร้อมจุมพิตเบา
เสียงระเบิดยังดังทั่วมหาลัย แต่ทั้งสองก็ไม่กลัว
เจ๊อ้นศรีพันข้างๆ เริ่มกลัวขยับไปนั่งเกาะขาทั้งสองคน แล้วมองรอบๆอย่างผวาๆ
รถพยาบาลตำรวจมา
“คุณช่วยพ่อหนูด้วย”
“ใจเย็น หลบไปก่อนให้เจ้าหน้าที่ทำงานให้สะดวกนะ”เจ้าหน้าที่
“ช่วยพ่อหนูด้วย”ป่วน
“ใจเย็น พ่อหนูปลอดภัยแน่”
“พ่อๆ”ป่วน
อาจารย์ถูกพาส่งรถพยาบาล ระหว่างทาง
“ป่วน พ่อ”อาจารย์
“ช่างมันเหอะพ่อ อะไรๆที่ผ่านมา”ป่วน
“แล้วเรื่องของลูก”อาจารย์
“หนูไม่ไปไหนแล้ว แล้วเราไปเหยียบทะเลทุกที่ด้วยกันนะพ่อ พ่อต้องหายนะ”ป่วน
“อย่าห่วงเลย พ่อไม่ทิ้งไปไหนหรอก”อาจารย์
มีข่าวออกไป จับคนร้ายได้
พี่มนดูข่าวกับเจ๊ปุ้ยที่ร้านข้าวนอกมหาลัย
“เฮ้ย ไอ้ปุ้ยนั่นมันมอเราเปล่าวะ”พี่มน
“ก็ใช่นะสิ ใครมันบ้าทำวะ”ปุ้ย
“นั่นไงเขาบอกอยู่ นั่นมันพี่เอกใช่ปะ”พี่มนบอก คือคนที่จี๊แท็กซี่แล้วใส่ชุดโรบอต
“เอกไหนวะ”ปุ้ย
“อ้าว ก็เด็กปอโทรุ่นก่อนหน้าเรา ไง ที่เรียนไม่จบกับอาจารย์”พี่มน
“อ๋อ แล้วต้องมาทำอย่างนี้กับมหาลัยวะ”ปุ้ย
“นี่ไงข่าวบอกแล้ว”
“จากการสารภาพของผู้ต้องหา บอกว่าทำไมเพราะต้องการแก้แค้นที่เรียนไม่จบ”ผู้สื่อข่าวบอกแล้ว
“เออๆใช่ พี่แกทำเรื่องเอเทรียมกับอาจารย์นี่แหละ แต่ทำจนจบไม่ได้ เพราะเก่งไม่พอ”พี่มน
“อือ ๆไม่น่า แต่ก็โง่ถึงวินาทีสุดท้าย ระเบิดร่วมร้อยลูก ทำไรใครไม่ได้สักคน “ปุ้ย
“เออก็ดีแล้วว่ะ”พี่มน
หกเดือนต่อมา
ป่วนส่งโปสการ์ดไปเที่ยวรอบโลกกับพ่อ ให้ไบรท์
ศรเรียนจบ
มีแท็กซี่มารับ
“ไปไหนครับคุณ”ไบรท์เช่ารถมารับ
“ให้เดา”ศร
“สุวรรณภูมิ”ไบรท์
“ไม่”เธอหยิบตุ๊กตาคิตตี้”ไป...ไปไหนก็ได้ที่มีคุณ”
เธอจุมพิตเขาเบาๆ และยิ้มให้กัน
“แล้วถ้าคุณเบื่อผมอ่ะ”ไบรท์
“อย่ากลัวเลย ไม่ไล่ไปไหนหรอก ไม่มีวัน”เธอตอบยิ้มๆ
“555”ทั้งคู่หัวเราะร่วมกัน
(24/6/2559)
เก่งกาจ 28 มิ.ย. 2559 15:29 น. - ID 44190 
5190
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ