เจ็บนะ แต่เจ็บไม่นาน
อ.วรศิลป์
เพราะมีภาพที่เราไม่อยากเห็นอยู่เบื้องหน้า....เราจึงหลับตา
เพราะเราหลับตา เราจึงไม่เห็นภาพที่อยู่เบื้องหน้านั้น
ทั้งที่จริงแล้ว ภาพเบื้องหน้าเรานั้นยังคงอยู่ที่เดิม
เพียงแต่เปลือกตาที่ปิดลง ที่ทำให้ภาพนั้นหายไปจากการรับรู้
มีความจริงบางอย่าง บางเรื่องราวในชีวิต
ที่ทำให้เราเจ็บปวดและขมขื่น
และหลายคนเลือกที่จะปฏิเสธ หรือ ไม่ยอมรับ
หากแต่การไม่ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นแล้วนั้น
หาได้ทำให้ความจริงกลับกลายเป็นความไม่จริงไม่
หาได้ทำให้ความจริงที่เกิดขึ้นนั้นสูญหายไปจากชีวิตไม่
ความจริงนั้น ยังอยู่ และ ยังคงรบกวนจิตใจเราเรื่อยไป
จนกว่าจะถึงวันที่เรากล้าพอที่จะเผชิญหน้าความจริงอันเจ็บปวดและขื่นขม
มันก็เหมือนกับการบ่งหนามนั่นแหละ
เจ็บนะ แต่เจ็บไม่นาน
เอาออกเสีย ดีกว่าปล่อยให้มันค้างคาและทิ่มตำ
จนอาจก่อให้เกิดพิษร้ายมากมายตามมา
จนเกินต้านทานและเยียวยา