นายปากแข็ง เธอฟอร์มจัด Sp.{5}~

ความทรงจำ

 555 ไม่ได้ล่ามไว้นี่ แล้วแกยังอยากจะไปอยู่ป่ะ ไอ้ลินแม่ง เห็นก็ไม่บอก ก็ไม่เห็นแกหน้าแตกอ่าดิ บอกให้โง่ ไอ้บ้า งั้นพวกเรากลับกันเหอะ อย่าไปยุ่งกับพวกเขาเลย ง่ะ ไอ้แช๊ท ทิ้งกันงี้เลยเหรอว่ะ จนสุดท้ายก็เหลืออยู่แค่ฉันกับเขา กลับบ้านเลยป่ะ อืม เดี๋ยวเบดไปส่ง ตามใจ หายโกรธนะ นะ
 เขาก็มาจิ้มๆแก้มของฉัน ง่ะ ก็ไม่ได้โกรธแล้วอ่า จริงๆนะ จะหลอกทำไมล่ะ เชอะ ช..เชอะ? พอขึ้นรถเมล์ฉันกับเขาก็นั่งคู่กัน ดอต หืม? ฉันถอดหูฟังwalkmanออกข้างนึงเพื่อฟังเขาพูด ขอฟังหูนึง อ่ะ! ฉันก็ยื่นหูฟังที่ถอดออกเมื่อกี้ส่งให้ ฟังkornนะ ได้ป่ะ ดอตฟังอะไรเบดก็ฟังได้หมดแหละ พอเราลงจากรถเมล์แล้ว เขาก็จูงมือฉันข้ามถนนแล้วก็มาส่งหน้าบ้าน 
รู้สึกว่าพี่โด้จะไม่อยู่ จะเข้าบ้านป่ะ ฉันก็ชวนไปตามมารยาทแต่เขากลับพาฉันเดินไปไขกุญแจบ้านหน้าตาเฉย บ้านรกมากกกกเลยนะ ไม่เป็นไร เบดรับได้ ฉันก็เปิดประตูบ้านแล้วก็วางเป้ลงกับเก้าอี้ หาที่ลงเอาเองนะ เดี๋ยวนั่งเล่นแปปนึงก็กลับแล้ว อืม ก็ไม่ได้ไล่นี่ ประชดเปล่าเนี่ย หน้าเราเหมือนประชดเหรอไง ก็..ไม่รู้นี่ จะกินไรอ่ะ เดี๋ยวเราไปหาๆดู 
เบดไปช่วยเธอดีกว่า ไม่ต้องหรอก เป็นแขกนี่ไปนั่งรอไป เราอยากเป็นมากกว่าแขกนะ เป็นเพื่อนพี่โด้ด้วย เพื่อนพี่เราก็เหมือนเพื่อนเราแหละ อยากเป็นคนในครอบครัวดอตนี่ เขาพูดแล้วก็เอื้อมเอามือมากุมมือฉันไว้ ก็มาเป็นพี่ชายเราอีกคนสิ เป็นน้องเราก็ได้ ไปเกิดใหม่ซะนะ ง่าาา ดอตอ่ะ ฉันก็แลบลิ้นใส่เขา ก็ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะว่าเขาคิดยังไง 
ต้องการจะสื่ออะไรแต่ฉํนก็แค่แกล้งทำไก๋ไปงั้นเอง ฉันรินน้ำส้มใส่แก้วแล้วก็ยกออกไปจากห้องครัว / ผมมองดูรอบๆห้องรับแขก มันไม่ได้เรียบร้อยนักแต่ก็ไม่รกมาก ความจริงมันก็เหมือนกับบ้านของผมแหละ ไอ้การเอาของไรมาใช้ก็วางแหมะไว้ บนโต๊ะโทรศัพท์มีกรอบรูปไม้สีชาตั้งอยู่โดดเด่น ผมจึงเดินไปสำรวจ บนโต๊ะนั้นมีกรอบรูปหลายแบบ หลายสี หลายขนาด แต่ไอ้เจ้ากรอบไม้สีชานั่นเรียกร้องความสนใจของผมมากจนต้องหันไปมอง 
เป็นภาพครอบครัวของเธอนี่แหละ เพราะมีผู้หญิงและผู้ชายสูงวัยคู่หนึ่งยืนประกอบอยู่ในรูป แถมหน้ายังมีส่วนคล้ายไอ้โด้และเธออีกด้วย และในรูปยังมีเธอ ไอ้โด้แล้วก็แป๊ป ผมล่ะอิจฉาแป๊ปจริงๆที่สามารถเข้ามาเป็นครอบครัวของเธอได้ อีกกรอบก็เป็นรูปของเธอถ่ายกับไอ้โด้และแป๊ป ดูไรอยู่อ่ะ ดูรูปไง แป๊ปสนิทกับครอบครัวเธอมากเหรอ 
ก็สนิทอ่ะ เพราะ2คนนี่เค้าไปหากันบ่อย ดอตยังเคยเจอแม่พี่แป๊ปบ่อยๆเลย เบดอยากเป็นแบบนั้นมั่งอ่ะ เธอก็ยื่นแก้วน้ำส้มใบย่อมๆให้ผม(เออ เดี๋ยวดูไปแล้วกันว่าเธอจะเบี้ยวไปได้อีกสักกี่น้ำ^o^) ดอตอ่า อาราย เชอะ555 เธอก็ยกแก้วน้ำส้มอีกใบขึ้นดื่ม พอเธอวางปุ๊บ ผมก็หยิบขึ้นมาดื่มทันที				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน