* เธอ....รอยยิ้ม....ปลายเท้าที่แนบชิด..*
ตั้งใจเดินให้อาหารปลาวัดนางนอง หาปลาสักตัวไม่พบ
จะให้อาหารนกแทน ที่เคยอยู่ที่ประจำมีน้อยตัว
มองหานก เห็นอยู่อีกด้านหนึ่ง กำลังกินอาหารเยอะมาก
พี่บอกรอตรงนี้แหละ เดี๋ยวมันก็บินมา
แม่แก้วฯบอกพี่ว่า ไม่มาแน่นอน เชื่อเถอะ ชวนพี่เดินไปหานก
เพราะสายตาแก้วฯมองเห็นอยู่ลิบๆว่า มีนกหลายตัวยืนอยู่บนตัก จับและจิกอาหารในมือของผู้หญิงคนหนึ่ง
พอถึง ภาพที่เห็น รอยยิ้มของเธอ รับรู้ด้วยสัมผัสว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นคนมีจิตใจเมตตา
สภาพเสื้อผ้าที่สวมใส่ สีมอซอ สวมหมวก สวมแว่นตา
เธอเอาเืสื้อเก่าๆปิดทับกางเกงเพื่อให้นกมายืนกินอาหารในมือ
ฉันเห็นปลายเท้าทั้งสองข้างเธอวางชิดกัน เรียบร้อยเหมือนกุลสตรี
ฉันถามว่า พี่คะจะมาให้อาหารปลา ปลาไม่มีเลย หายหมด
เธอบอกว่า ฉันมาให้อาหารปลา อาหารนกที่นี่หลายสิบปี
เลี้ยงพวกเขาทุกวัน ...พวกเขาก็ต่างรักชีวิตเหมือนคน ที่หาย ส่วนหนึ่งหัวหน้าฝูง
พาว่ายหนีไปที่อื่น ส่วนหนึ่งเห็นคนมาจับตัวใหญ่ไป
เธอบอกว่า สงสารสัตว์ทุกตัว ฉันรู้เวลาหิว ไม่มีอะไรกิน มันทรมานมาก
ฉันเคยอยู่ในสภาพนั้นมาก่อน เคยเป็นคนรับใช้บ้านคนรวย
เขาให้อาหารหมาดีกว่าข้าวหนึ่งปั้นที่เขายื่นให้ฉัน วันที่ฉันมีทุกอย่าง ญาติอยู่ห้อมล้อม
วันที่ฉันตกต่ำ ทุกคนหายหมด
ฉันจึงมาทำงานที่วัด เพื่อแลกอาหารประทังชีวิต เข็นรถเก็บขวดขาย เธอพูดไปยิ้มไป
แม่แก้วฯยืนฟังในสิ่งที่เธอพูด ..แววตา รอยยิ้ม และการให้อาหารนกอย่างคนมีสติ
ทำให้มั่นใจว่า เธอปรกติ.....
เวลาพอสมควรชวนพี่เดินต่อ จู่ๆแก้วฯก็บอกพี่ว่า
ขอเดินย้อนกลับไปหาเธอก่อนนะแปบหนึ่ง...
และก็ยังเห็นเธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มให้..
แก้วฯเปิดกระเป๋าหยิบธนบัตรใบละ 100 ยื่นให้ แล้วบอกเธอว่า
" หนูมองเห็นในความเมตตาของพี่ พี่เป็นคนจิตใจดี หนูไ่ม่มีเงินมาก..
แต่อยากแบ่งให้พี่ เผื่อพี่จะเก็บไว้ใช้ในยามจำเป็น หรือไม่ก็ถือเสียว่า
หนูฝากพี่ซื้ออาหารให้นกนะคะ "
เธอมองหน้าแก้วฯ แล้วยกมือไหว้ขอบคุณ ให้พร...แก้วฯรับไหว้แล้วเดินจากเธอไป
แบ่งปันเถิดค่ะ ถ้าเราสามารถ จะด้วยการรับฟัง การให้กำลังใจ หรือให้ทรัพย์
เราต่างล้วนเกิดมายืนอยู่บนผืนแผ่นดินเดียวกัน....อย่า่เหยียบย่ำผู้ต่ำกว่า
อย่าดูถูกคนที่เนื้อตัวมอมแมม เพราะพวกเขาเหล่านั้นอาจจะมีความคิดที่ดีๆ
มีจิตใจดีกว่าคนที่สวมเสื้อผ้าสวย มีเงินรวยมากมายก็ได้นะคะ...
____แก้วประภัสสร____________________