จดหมายรัก...ฉบับที่ 2

sun strom

พี่พายุ..........เจ้าคะ
       เมื่อกลางวันได้คุยกันนิดหน่อย   ทราบว่า วันนี้เป็นวันกองทัพไทย พี่ไม่ได้ไปทำงาน มัดหมี่ก็เลยอดคุย แต่ไม่เป็นไรหรอกนะคะ อย่างไรมัทก็รอพี่เสมอ 
       
       ดึกป่านนี้ยังนอนไม่หลับเลยค่ะ เข้าไปคุยกับเพื่อน ๆ ที่ยาฮู แวะแต่งกลอนกับแม่จิตรต่อจากเมื่อวานนี้ให้จบ แต่ก็ยังไม่จบอยู่ดี แม่จิตรก็ขอตัวไปนอนก่อน เนื่องจากดึกเกินไป แต่มัทนี่ซิยังไม่อาจข่มตาหลับลงได้ นั่งอ่านข่าวจากหนังสือพิมพ์ต่าง ๆ เข้าไปแต่งกลอนหยอกพี่อุ๊กับท่านเรไร  แต่หัวใจกลับวิ่งโลดลิ่ว ป่านนี้พี่คงหลับสบาย ภายใต้ผ้าห่มอุ่น ๆ พี่เคยบอกมัทว่า เวลานอนพี่ชอบกอดหมอนข้าง ความคิดเจ้ากรรม คิดอยากเป็นหมอนข้างแล้วดิ...
       เสียงเพลงจากเอมพีสามมันทำให้มัทคิดถึงพี่พายุนะคะ รักคนมีเจ้าของ ของวงไอน้ำดังกังวาน ชอบนะคะ เพลงนี้ ฟังแล้วทำให้อารมณ์ที่เริ่มจะขุ่นมัว มันใสขึ้นได้ค่ะ ก้อ รักคนมีเจ้าของ จริงๆ นี่นา
      ตีหนึ่งกว่าแล้วค่ะ พรุ่งนี้เราคงได้พบกัน แม้จะยังไม่ง่วงก็คงต้องบังคับตัวเองไปนอนแล้วค่ะ 
      เอ่ยคำลาฝากไว้ตรงนี้นะคะ ว่ามัดหมี่คิดถึงพี่พายุมากค่ะ  bi bi  ไปนอนแล้วค่ะ
                                                  
                             
  อยากจะบอก ว่ารัก คิดถึงมาก
  เอ่ยจากปาก ฝากลม ปลิวมาหา
  หากอยู่ด้วย จะจูบพรม ทั้งดวงหน้า
  โผข้ามา หาไออุ่น จากอกงาม
                                     ทราบหรือเปล่า น้องรอ คำหยอกล้อ
                                     คำเคลียคลอ ออดอ้อน ตอนบ่ายสาม
                                     คำต่อเติม หัวใจ เต้นตูมตาม
                                     เลยสองยาม ยังกรุ่น ในดวงใจ
                                       				

ก้คนมันคิดถึงนี่นา