เจ้าชายกบ ก๊บ กบ

อาภาภัส

และแล้ว วันแห่งการประกาศว่า   เสียงใครไพเราะกว่ากัน  ก็ ได้เวียนมาถึง อีกวาระหนึ่ง แห่งหมู่นก เต่า ตะพาบ งูดิน ม้า หนู แมว มด  ตั๊กแตน และสัตว์ทุกตัว  ทุกตัวต่างเตรียมฝึกเสียงมา 
     เจ้านก ก็อุตส่าห์อดตาหลับขับตานอน  บินเอาปากรอ น้ำค้างจากต้น ปาริชาต
     เต่า กับ ตะพาบ  ดำดิ่งไปในเมืองบาดาล ไป ขอพิษ พญานาค
    งูดิน ก็มุดไปที่โพรงต้นไทร แล้ว วนขอจากรุกขเทวา
     ม้า  เหาะไปหา พระนารายณ์ ขอ พร
    หนู  ..ไม่รู้จะไปไหน ก็ซ่อนตัวอยู่ในห้อง  รอเวลา
  แมว  ..  ก็ออกตามล่าหนูให้จ้าละหวั่น  เพื่อจะได้เป็นพลังฝึกเสียง
 มด  ก็อดทน ลากเอาใบไม้ มาเป่าลม ให้เกิดเสียงเพลง จะได้มีกำลังปอดเยอะๆ
ตั๊กแตน ก็บินหาต้นอ้อ เสียจนเหนื่อย เพื่อฟังเสียงหวีดหวิว ให้ มัน หว่าว ว๊าว  
 ทุกตัว ต่างเตรียมตัวเอง   ยกเว้น เจ้าชายกบ
  เจ้าชายกบ ไม่ทำอะไรเลย
  วันๆ ก็ มองฟ้า แมกไม้  ดวงตะวัน   สลับกันอยู่อย่างนั้น  นิ่งไว้ ไม่ทำอะไรจริงๆ
     วันแข่งขัน   พิธีกร ประจำรายการก็ประกาศเรียกทุกตัวตน  มาเปล่งเสียง   ลืมบอกไป ผู้รับหน้าที่ผู้ประกาศได้แก่   พญาฮูก 
     กรรมการแต่ละคน ต่างมุ่งหน้า คอยฟัง เสียง    ผู้ดูทั้งหลาย ก็ส่งเสียงร้องเชียร์กันจ้าละหวั่น
 ถึงคราว เจ้าชายออก  เจ้า กบ   เขามาไม่เหมือนใคร
     ก้าวทุกฝีก้าว ต้องกางฉีก ง่ามเท้า เข้าไว้   ลำตัว เติมไฝให้ทั่ว มากกว่าแถวๆคาง   เจ้าชายพาร่างอันสง่าที่สุด กระโดดไปทีละก้าว หนึ่ง ก้าว ผู้ชม ก็กรีด กระแทกเสียงและปรบมือ  เสียงที่ทุกผู้ชมตื่นเต้นในลีลาของเจ้าชาย 
ทำให้  สายฝน ซัดกระหน่ำ    กลางเวทีประกวด ทุกกรรมการ ต่างมองมุ่งสู่เจ้าชาย  
    มาดูเหตุผลที่เจ้าชายไม่ทำอะไรเลย มองฟ้า แมกไม้ และดวงตะวัน  เพราะเจ้าชาย ฝึกรับส่ง สายตา สะกดมนต์ต่อทุกสรรพสิ่ง   ทุกผู้ต่างตะลึงในสายตา อันพราวพราย  โดยเฉพาะ พญาฮูก ตาโต   โดนมนต์สะกด เจ้าชาย เศษตาฮูก ร่วงลอย ไป แหมะติดที่เจ้าชายกบ   กรรมการลืมหายใจ เผลอตัว ใส่คะแนนให้เจ้าชายโดย ไม่รู้ตัว
    ผู้ดู ตบมือกันกราวไม่ยอมหยุด ตีเกราะเคาะไม้ ร่วมไปในลีลา  ตามองกระแว๊บๆๆ แบบ แดดส่องบนผืนน้ำ ยังไงยังงั้นแหละ  ของเจ้าชายกบ  ด้วยเสียงที่ดังยาวนานราวห่าฝน   เจ้าชายกบ จึงหมดมาดอย่างช่วยไม่ได้
และ เปล่งเสียงออกมา         อ่บ อ่บ  อ่บ อ่บ 
   ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา   เราจึงเห็น กบเป็นดังนี้ 
     ความไม่แน่นอนเกิดขึ้น มาแบบไม่ตั้งใจ  พญาฮูกเทใจเทคะแนนให้เจ้าชายกบ กบจึง มีตาโต  และพองตั้งแต่นั้น  ส่วนผิวกายแปลก เพราะ รับ ของที่ผู้ชมขว้างปามา   และที่ มาแต่เดิมของเสียงกบ ก็คือ โอย อูย อูย เพราะโดนโจมตีไม่เจตนา
      เฮ้อ   ....นี่เป็นการล้อเล่นของนักเล่า นิทาน ไม่เอาไหน   ที่จะบอกว่ายุคใหม่ เราผลิตตรงลูกตาให้มัน โต เพราะไว้เหลาดินสอ   ตรงพุงของมัน ก็ใส่เงิน เก็บเป็นคลังออมสิน
     เห็นไหมล่ะ   ความดีความน่ารักของเจ้าชาย  ใครเลยจะไม่ประทับใจละนี่    โอ้..กบ สารพัดนึก.กบ ก๊บ กบ
   ช่า แว๊บ   ช่า แว๊บ  ชอบแอบมองดู    ทำหน้ามูทู   ริมจอโกหก   ทำตลกยู้ฮู   ฉันเลยแกล้งวู้  นะเจ้าชายกบ
   แปะเปาะ แปะเปาะ   อย่าทำหน้าเยาะ   แล้วรีบแอบหลบ  เห็นอยู่ทุกที  ผ่าซีน่าซบ  แล้วทำให้ครบ  กบทอดกระเทียม
  เอ้า เย้ เย แย  เจอกบขี้แง    มาแลมาเยี่ยม    หล่อเหลาเอาเรื่อง  ดังเฟื่องรูปเฟี้ยม  คงต้องตระเตรียม 
 กระเพราห่อหมก  
 กบ กบ ก๊บ กรอบ   ใครๆชื่นชอบ    ลักษณะนบนอบ    อยู่ในกอ กก
บางครั้งแปลงกาย   ดังสายพันธุ์ดก   ลูกอ๊อดกอดอก   โอ๊ะกบเท่งทึง
เอ้า แง้ แง แง    อย่ามาแกล้งแหย่   จะไปฟ้องแม่  ทำท่าขังขึง
โอเจ้าชายเอย  มิเคยลงถึง  ว่าแล้วเลยดึง  ถลกหนังกบ           .........อบไฟซะเลย
          ............    อิอิ..555555.... น่านะ
 อาภาภัส   25  มกราคม 2548