นวนิยาย:บันทึกรักสีชมพู (ขอเสนอเป็นตอนแรกค่ะ)

สุชาดา โมรา

ก๊อกก๊อกก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้น  อัปสรสวรรค์ปาดหยาดน้ำตาที่ค่อย ๆ ไหลลงมาอาบสองแก้มให้เหือดหายไปจากใบหน้า  เธอตะโกนถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
	มีอะไรคะ
	สรเดี๋ยวแต่งตัวให้เสร็จนะจะได้ไปทานข้าวกับคุณอู๋
	ค่ะ
	อัปสรสวรรค์รับคำ  เธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีชุดที่เธอสวมใส่นั้นเรียบง่ายดูคล่องตัวและรัดกุมเธอแต่งตัวดูดีที่สุดเท่าที่เคยสวมใส่  เพราะปกติแล้วเธอเป็นสาวมั่นใจในตัวเองสูงและแต่งกายออกจะเปรี้ยวหวือหวาเป็นพิเศษ  แต่วันนี้เธอกลับสวมใส่เพียงเสื้อยืดกางเกงยีนส์เท่านั้น
	อัปสรสวรรค์เดินออกมาจากห้อง  เธอถือกระเป๋าสะพายใบเล็กสีดำเดินตรงมายังคุณอู๋คู่หมั้นของเธอซึ่งนั่งอยู่ที่โซฟาเขายิ้มแล้วก็ลุกขึ้นพาเธอไปขึ้นรถ
	อีกแค่ปีเดียวก็จะจบแล้วนะพี่จะให้เวลาสรใช้ชีวิตวัยรุ่นให้เต็มที่เพื่อที่จะได้เตรียมพร้อมกับการเริ่มครอบครัวใหม่
	ค่ะสรจะใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุดค่ะ  ขอเวลาสรเรียนให้จบปริญญาโทก่อนนะคะ  เพราะตอนนี้สรมีโครงการเรียนต่อหลายสาขาเลยค่ะ  จะได้กลับมาทำงานได้เต็มที่
	พี่คิดว่าหลังจากแต่งงานไปแล้วพี่จะให้สรอยู่กับบ้านคอยเป็นแม่บ้านแม่เรือนให้กับพี่
	แล้วสรจะเรียนไปเพื่ออะไรคะ  อัปสรสวรรค์รู้สึกเคืองในใจอยู่นิด ๆ แต่เธอกลับแสดงสีหน้าอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก
	ก็เอาปริญญาไปแขวนไว้ที่ข้างฝาบ้านเล่น ๆ ไงอยู่กับพี่ไม่ต้องคิดอะไรมากแค่เป็นแม่บ้านคอยดูแลพี่ก็พอแล้ว  จะมานั่งทำงานให้มันเหนื่อยไปทำไม  คุณอู๋ตอบอย่างไม่สนใจอะไร  เขานั่งขับรถไปเรื่อย ๆ โดยที่ไม่ถามคู่หมั้นของตัวเองสักนิดว่ากำลังคิดอะไรอยู่
	คุณอู๋และอัปสรสวรรค์เดินเข้ามายังร้านอาหาร  เขาเดินมานั่งที่โต๊ะตรงมุมสุดของร้านอัปสรสวรรค์เดินสวนกับผู้ชายคนหนึ่ง  เธอรู้สึกเจ็บแปลบที่ในหัวใจขึ้นมาทันที  แขนขวาที่เดินสวนกับเขานั้นร้อนผ่าวราวกับไฟที่กำลังลุกท่วมแขน  เธอหันกลับไปมองชายคนนั้นทันทีชายคนนั้นมากับแฟนสาวหน้าหวาน  ตัวเขาเองก็ดูหล่อและมีเสน่ห์  ผิวขาวสูงโปร่ง  เดินหลังตรงราวกับทหารแต่ขอบเสื้อยืดที่เขาใส่นั้นเป็นสีแดงเลือดหมู  อัปสรสวรรค์รู้ได้ทันทีเลยว่าเขาต้องเป็นนายตำรวจแน่ ๆ
	มองอะไรเหรอนั่งสิ
	คุณอู๋ถามเธอด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด  เขาดึงแขนเธอให้เธอนั่งลงมือนั้นจับที่แขนของเธอแรงมากจนอัปสรสวรรค์รู้สึกกลัว  เธอนั่งลงสั่งอาหารทันทีเธอรีบทานและรีบที่จะกลับเพราะไม่อยากนั่งอยู่กับคู่หมั้นของเธอเพราะเขาเป็นคนเจ้าระเบียบ  เจ้าอารมณ์  และเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองเขาไม่ค่อยคิดถึงจิตใจของผู้อื่น  แม้แต่คู่หมั้นของเขาเองเขายังไม่คิดที่จะพูดดี ๆ เลยถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่หล่อและรวยเพียงใดก็ตาม
	อัปสรสวรรค์เดินออกมาจากร้านอาหารคุณอู๋รีบด่วนไปที่รถก่อน  เธอหันกลับมามองผู้ชายคนนั้นแต่ก็ไม่เห็นจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงใครบางคนที่กำลังทะเลาะกันอยู่  เมื่อเธอเดินพ้นประตูร้านออกไปแล้วกระเป๋าสตางค์ใบสีดำก็ลอยมากระแทกที่หน้าเธอชายคนนั้นกับแฟนสาวกำลังทะเลาะกันหนักมาก  ทั้งคู่ต่างไม่ยอมกัน  ดูท่าทางพวกเขาคงจะเป็นสามีภรรยากันมากกว่าเพราะไม่อย่างนั้นคงจะไม่ทะเลาะกันรุนแรงขนาดนี้อัปสรวรรค์เก็บกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา  เธอเห็นรูปที่อยู่ในกระเป๋าคือรูปของผู้ชายคนนั้น  เธอพยายามจะนำกระเป๋าไปคืนเขาแต่ก็ไม่ทันเพราะเขาขับรถออกไปแล้ว  เธอจึงต้องเก็บกระเป๋าใบนั้นเอาไว้เพื่อที่จะได้นำไปคืนเขา
	ทำอะไรอยู่จะกลับหรือเปล่า
	เสียงตะโกนของคู่หมั้นเธอดังขึ้น  เธอรีบเก็บกระเป๋าใบนั้นและรีบเดินมาขึ้นรถทันทีเขามาส่งเธอที่บ้านและก็พยายามจะลวนลามเธอในรถแต่เธอก็ขัดขืนและตบหน้าเขาทันที
	นี่เธอ!!!!  ขอแค่นี้ไม่ได้เหรอ  จะเล่นตัวไปทำไม  อีกหน่อยก็จะแต่งงานกันแล้ว  ยังมีอะไรที่ต้องอายด้วยเหรอ  เขากระชากแขนเธอและพูดเสียงดังลั่นรถ
	ฉันเป็นแค่คู่หมั้นคุณนะฉันไม่ใช่เมียคุณ  คุณจะได้มาทำอะไรตามใจชอบแบบนี้ฉันไม่ชอบเลย
	อย่ามาเถียงนะพี่คุณติดการพนันผมเท่าไรวันนั้นผมจะเอาคุณไปเป็นนางบำเรอก็ได้แต่ผมไม่ทำทั้ง ๆ ที่พี่คุณขายคุณให้ผมในบ่อนเสียด้วยซ้ำนี่ผมยังเห็นแก่หน้าของพ่อแม่คุณหรอกนะ  ไม่อย่างนั้นคุณคงจะไม่ได้มานั่งลอยหน้าลอยตาแบบนี้ได้หรอก
	ที่จริงพี่ชายฉันก็ไม่ใช่พี่ชายแท้ ๆ จริง ๆ แล้วฉันไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบเรื่องนี้ก็ได้  แต่เพราะคุณไม่ใช่เหรอที่บอกว่าถ้าไม่อยากให้พี่ชายตายก็ให้หมั้นกับคุณพ่อแม่ฉันมีเงินมากพอที่จะจ่ายค่าหนี้เพียงไม่กี่ล้านด้วยซ้ำ  แต่คุณทำไม!!!!
	ก็เพราะว่าผมอยากได้คุณไปเป็นแม่บ้านของผมไงคุณไม่เข้าใจเหรอผมไม่ต้องการเงินอีกต่อไปแล้วเพราะผมเองก็มีเหมือนกัน
	เขาตวาดใส่เธอจนเธอรู้สึกกลัว  เธอสลัดแขนออกและรีบเปิดประตูรถและวิ่งเข้าบ้านทันที
	เกิดมาก็เพิ่งจะเคยเจออะไรแบบนี้ไอ้ผู้ชายเฮงซวยเดี๋ยวก็ขู่ว่าจะฆ่า  เดี๋ยวก็ขู่ว่าจะบอกพ่อกับแม่  ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าคุณแม่ของเรากำลังป่วยหนัก  ไม่ต้องการให้อะไรมากระทบกระเทือนจิตใจผู้ชายเลวอัปสรสวรรค์คิด  เธอนอนร้องไห้อยู่ในห้องเพียงคนเดียว  จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นพรวดเพราะนึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างที่เธอควรที่จะทำมากกว่านี้
	อัปสรสวรรค์เปิดกระเป๋าสะพายและหยิบกระเป๋าสตางค์ใบนั้นขึ้นมา  เธอเปิดดูรูปและบัตรประจำตัวของเขา  เธอเห็นรูปเขากับผู้หญิงคนนั้น  และมีรูปตัวเขาเองเดี่ยว ๆ เธอจึงเดินไปเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ในห้องและแสกนรูปของเขาเก็บไว้ทันทีเธอเองก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่  แต่ที่รู้ ๆ คือเธอรู้สึกแปลก ๆ ที่ได้เจอเขาทั้ง ๆ ที่เขาก็ไม่ได้ชายสายตามองเธอเลยสักนิด
	ในกระเป๋าใบนั้นมีเงินติดอยู่เพียงสองพันบาทเท่านั้น  บัตรและเอกสารที่พบก็มีแต่บัตรข้าราชการ  บัตรประจำตัวของตำรวจ  บัตรเอทีเอ็มและเครดิตการ์ดอีกสองใบ  เธอคิดว่าเธอจะนำกระเป๋าใบนั้นไปคืนที่ไหนดี  แต่ก็คิดไม่ออก  เธอจึงเก็บกระเป๋าใบนั้นเอาไว้ใต้หมอนและก็รีบอาบน้ำนอนทันที
..1
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ...