ผมรักนาย(ผู้ชายครับ) 2

Bboy

เขาพาผมมาที่รีสอร์ท  แห่งหนึ่งที่น่าจะอยู่ในจังหวัดกาบิหรืออะไรสักอย่างที่ที่เขาพาผมมานั้นดูสงบอยู่ริมฝั่งทะเลผมตื่นเต้นมากเพราะที่นี่ดูสวยจริงๆพอเราเอาของไปเก็บในบ้านพักแล้ว ผมก็เดินมานั่งริมระเบียงชั้นหนึ่งที่มองออกไปก็เห็นทะเลและธรรมชาติที่สวยงดงามบ้านหลังนี้มีสองห้องนอนสองห้องน้ำหนึ่งห้องนั่งเล่นและหนึ่งห้องครัวการจัดตกแต่งก็ออกมาเป็นธรรมชาติมากๆเลยคับ
                   เย็นนี้อยากกินอะไร
                   อยากกินอาหารไทย 
                  ก็รู้ แต่อาหารไทยมันไม่ได้มีอย่างเดียวนะเว้ยกรุณาเจาะจงหน่อยได้ไหมคับคุณนักร้องคนดัง
                  อะไรก็ได้ผมไม่รู้จักอาหารไทยเลยนี่นา
                 ถ้างั้นก็ไปกินในร้านแล้วกัน เขาพูดแล้วก็ถอดหมวกกับแว่นตาออก ผมเห็นหน้าเขาได้อย่างชัดเจนเลยทีเดียว เขาเป็นคนที่มีหน้าตาดีซึ่งไม่เหมาะกับนิสัยอันห่วยแตกของเขาเลย
              โห..ไม่น่าเชื่อแหะว่านิสัยกับหน้าตาจะต่างกันขนาดนี้ ผมพึมพำ
                  อะไร
              เปล่า
                  นายไปอาบน้ำซะจะได้ออกไปกินอะไรกัน หมวกกับแว่นก็ถอดออกเห็นแล้วมันหน้ารำคาญสายตาชะมัด พอด่าผมเสร็จก็เดินหนีออกไปหน้าตาเฉย ชื่ออะไรก็ยังไม่รู้เลย ไม่รู้ว่าผมไปทำอะไรให้ถึงได้จงเกลียดจงชังกันนักหนา หยาบคายหยาบคายที่สุ๊ดดดดดดดด
           พอผมอาบน้ำไปได้สักพักนึงเอาแล้วคับบ่นอีกแล้วบ่นเสียงดังมาถึงในห้องน้ำ
               จะอาบไปถึงไหนห๊ะให้น้ำมันหมดโลกเลยรึไง วันๆไม่ต้องทำอาไรอาบแต่น้ำอยู่นั้นแหละ ที่นี่ไม่ใช่ที่ญี่ปุ่นนะจะมัวทำอะไรตามใจไม่ได้นะเว้ย แล้วอีกอย่างฉันไม่ใช่พวกบ้าดาราอย่าหวังว่าฉันจะตามใจเอาใจนายซะทุกเรื่องนะเขาพูดอย่างไม่มีท่าทางจะหยุดง่ายๆผมก็ทนไม่ได้ซิคับเรื่องอะรที่คนพึ่งจะรู้จักกันมาด่ากันแบบนี้ผมวิ่งออกมาจากห้องน้ำยังไม่ได้ใส่อะไรนอกจากผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
          อะไรกันฉันไปทำอะไรให้นายโกรธทำไมต้องด่ากันขนาดนั้นด้วยหมอนั้นรู้สึกว่าจะตะลึงไปพักนึงเมื่อเห็นผมแต่ก็พูดขึ้นมาอีก
            ปากดีนะ ถ้าปากดีขนาดนั้นเอาปากทำกับข้าวเลยดีมั้ย พอดีเลยประหยัดไม่ต้องไปกินในร้านอาหารเขาพูด
            ว่าไง หรือจะโทรไปฟ้องคุณอาแล้วกับประเทศไปซะเลย
            กะอีแค่ทำอาหารมันจะอยากซักเท่าไร่กันเชียวผมพูดแล้วรีบวิ่งไปใส่เสื้อผ้าในใจก็คิดว่าต้องเอาชนะเจ้าหมอนี่ให้ได้ หมอนั่นก็แค่คนป่าเถื่อนคนนึงเท่านั้นเอง เราออกไปซื้อกับข้าวที่จะมาทำพอกลับมาถึงบ้านผมก็วางฟอร์มยกข้องเข้าไปในครัวแต่ไม่รู้จะเริ่มจากอะไรก่อนดี เพราะผมทำอะไรไม่เป็นเลย ผมยืนนิ่งซักพักแต่ก็ยังไม่อยากเสียฟอร์มเลยทำท่าเอาหมูมาหั่น
                ทำอะไรของนายเขาตะคอกดังมาจากข้างหลังผม
               ก็หั่นหมูมาทำกับข้าวไงไม่เห็นหรอ   
            หมู..หั่นหมูงั้นหรอหั่นอย่างงี้แล้วใครจะไปกินลง ถึงว่าไงว่าคนอย่างนายจะทำอะไรเป็น ไปล้างผักเลยไปล้างเสร็จแล้วก็ไสหัวออกไปเลยนะเขาพูดแล้วก็โยนถุงผักให้ผม หนอยไอ้หมอนี่ดูถูกฉันงั้นหรอ แต่จะว่าไปเขาก็ไม่ได้ดูผิดนี่นะ จะอารัยก็ชั่งแต่หมอนี่น่ารังเกียจชะมัดผมไม่มีอะไรพูดต่อเลยเดินไปล้างผัก ด้วยอารมณ์บ่จอย จากนั้นซักพักกับข้าวก็เสร็จ
                 มายกไปวางไว้บนโต๊ะเขาบอก ผมเดินไปยกกับข้าวมาตามที่เขาสั่ง หลังจากนั้นเขาก็ตั้งหน้าตั้งตากินของเขาไป พอกินไปได้ซักพักผมเลยถามเขา
             คุณชื่ออะไร 
             อาร์ม
             อัมผมย้ำ
             ประมาณนั้นแหละ อย่าถามมาก น่ารำคาญ อะไรวะคนอุตสาห์พูดด้วยดีๆ
              พรุ่งนี้ก็เล่นน้ำแถวนี้แล้วกัน
              คุณจะต้องอยู่กับผมตลอดเลยหรอ
            ใช่ แล้วก็เพราะนายนี่แหละทำให้ฉันหมดอิสรภาพ รู้จักก็ไม่รู้จักแถมยังต้องมาดูแลอีก  
            โทษทีนะแต่ผมเห็นว่ามุโระซังไว้ใจคุณหรอก ถ้ารู้ว่าคุณมีนิสัยอย่างนี้ผมก็ไม่ให้คุณมาดูแลหรอก
           ถ้างั้นฉันก็เสียใจแทนนายด้วยที่ต้องมาอยู่กับคนนิสัยแย่อย่างฉัน อิ่มแล้วใช่มั้ยงั้นช่วยเก็บไปหลังบ้านด้วยถ้านายอยากจะล้างด้วยก็ไม่มีใครว่าแต่ถ้าไม่ล้างก็ไม่เป็นไร ที่นี่มีแม่บ้านพูดจบแล้วเขาก็เดินไปเข้าห้องเขาเลยทิ้งให้ผมเก็บของคนเดียว