รักพิศวง1

Packnet

บอม : ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรนิ
มีน : ไปเล่นกับกลุ่มของนายเหอะ ที่นั่นมีสาวๆรอบริการนายอยู่แล้วนี้ มาตามฉันให้เสียเวลาทำไม
ยิ่งพูด ก็เหมือนจะพากันหลงเข้าป่าอยู่ดี มีนจึงหยุดแล้วนั่งลง บอมเลยนั่งใกล้ๆ
มีน : โอ้ ! พระเจ้า ลูกหลงทางเสียแล้ว โปรดนำทางให้ลูกได้พบกับเพื่อนๆเถิด ขอพระนามของพระองค์จงเป็นที่สักการะ
บอม : มั่วแต่เสียเวลาอ้อนวอนพระเจ้า ฉันว่าเรารีบหาทางออกเถอะ ก่อนที่จะมืดจะค่ำกว่านี้
มีน : ไม่ต้องมาสั่งนะ นายไม่ใช่พ่อฉันนิ อย่ามายุ่ง ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน อยากกลับก็กลับคนเดียวดิ ฉันไม่กลับซะอย่าง อุ้ย ! ทำไมเจ็บยังงี้ละ
มีนพูดไปบ่นไป เลยไม่ทันสังเกตว่าข้างหน้ามีต้นไม้ใหญ่ เธอจึงชนแล้วหมดสติไป อีกด้านของแคมป์
เอ๊กซ์ : แบงค์ มีนละ ไปด้วยกันไม่ใช่หรอ ทำไมกลับมากันแค่ 3 คน หรือว่ามีนไปกลับบอม
ปาล์ม : พูดเป็นเล่นไปได้ ใครเค้าอยากจะลดตัวลงไปคุยกับพวกแก 3 แก๊งค์เนี้ย ทำตัวไม่สมฐานะเลย
เมย์ : นี้ปาล์ม เธอชักจะลามปามพวกเรามากไปแล้วนะ อิจฉาละสิที่คนอื่นเค้ามีผู้ชายให้เคลียคลอ ส่วนตัวเองกับเพื่อนไม่มี ฉันว่าเธอมาอยู่กับกลุ่มฉันจะดีกว่านะ
เจมส์มี่ : ใครเค้าจะไปอิจฉาพวกเธอละ ก็็ในเมื่อมีกันแค่ 3 แก๊งค์ ก็เลยต้องเทคแคร์กันยกใหญ่ กลัวไม่มีใครจะเอากันรึไง ถึงหร่านไม่เลือกที่ยังงี้
โอ๋ : มันชักจะมากไปแล้วนะเจมส์ ฉันไปสร้างความเดือดร้อนอะไรให้แกมิทราบ พวกแกมันก็ดีไปหมดนั่นแหละ เห็นคนอื่นเค้าดีกว่า ชักจะอิจฉา
แบงค์ : ไม่มีใครเค้าอิจฉาในเรื่องทุเรศๆอย่างพวกเธอหรอก ฉันสมเพชมากกว่า ไปกันเถอะปาล์ม เจมส์ มีนไม่ได้กลับมากับเรา มีนต้องหลงป่าแน่ๆเลย
  เมื่อทั้ง 3 คนออกติดตามหามีนแล้ว แก๊งค์บรูพาต่างก็จับเข่าคุยถึงเรื่องมีนกันใหญ่เลย
แทน : ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง มีนเนี้ยก็เก่งอยู่นะ แต่ในสภาพผู้หญิงยังงี้ ฉันว่าไม่รอดแน่เลยวะ ฉันหมายถึงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เช่น ก่อไฟ หรือ ตั้งแคมป์เล็กๆอยู่
โจ้ : ไอ้มีนมันเก่งอยู่แล้ว คิดดูดิขนาดปากมันนะ ยังไม่มีใครสู้ได้เลย ฉันไม่เคยเห็นมันทำอะรแล้วไม่สำเร็จเสียที มีแต่เสร็จก่อนพวกเรา ส่งก่อน แถมได้คะแนนเต็มทุกที เก่งขนาดนี้ต้องเอาตัวรอดสิวะ
เวฟ : ต้องรอดดิวะ ก็บอมมันไปด้วยนี้ว๊า
เอ๊กซ์ : อะไรนะ บอมไปด้วย ไอ้บ้ากามกลวิจริตนั่น ไม่ใช่มันจะขมขืนมีนหรอ
เมย์ : บอมเค้าไม่กล้าหรอก เค้าแอบชอบมีนอยู่แล้ว อีบ้านั่นต่างหากจะขมขืนบอม เป็นห่วงบอมจังเลย
ฝ้าย : อย่าพูดยังงั้นสิเมย์ ใครๆเค้าก็แอบชอบมีนทั้งนั้น เพราะมีนทั้งเก่ง ทั้งสวย แถมน่ารัก นิสัยดี เสียทีปากจัด แต่มีนก็หยิ่งใช่ย่อยนะ
อาย : ใช่ๆมีนสร้างความประทับใจให้พวกเราได้มากทีเดียว บอมก็เป็นคนดี คงไม่ระรานกันหรอก แต่ตอนนี้เรารีบไปเข้านอนกันเถอะ เดี๋ยวอาจารย์มาไล่ ซวยกันไปใหญ่
โอ๋ : ฉันละเบื่อยัยมีนจริงๆ ชอบทำตัวให้มีปัญหาอยู่เรื่อยเลย 
ทางด้านของแบงค์ ปาล์ม เจมส์ ที่พากันออกตามหามีนแต่ไม่พบ
ปาล์ม : ต้องเกิดเรื่องไม่ดีแน่ๆเลย มีนไม่เคยทำให้เราเป็นห่วงขนาดนี้มาก่อน
แบงค์ : นี้ปาล์มมันอยู่ในป่า ไม่ใช่ในเมืองเธอยังจะมองให้มันเป็นที่ๆเดียวกันอีก
เจมส์ : เรารีบกลับไปที่แคมป์ก่อนดีกว่า แล้วค่อยรายงานให้อาจารย์ทราบ เพื่อว่าอาจารย์จะให้พวกเราออกตามหามีนไง หลายคนหลายตามองหาไม่นานก็เจอ
เมื่อบอมพามีนมาพักที่พักที่สะอาดแล้ว เค้าก็ก่อไฟขึ้นมา ตามที่เรียนไว้ แล้วก็หาผลไม้กิน ตามแนวต้นไม้ เค้าไ้ด้ทั้งชมพู่ เล็บแมว ตะขบมากิน 
บอม : กินซะนี้ พยุงท้องไว้ก่อนจะได้ไม่ปวดท้องไง
มีน : ฉันกินไม่เป็น นายเอาอะไรมาให้ฉันกิน ชมพู่ฉันยิ่งไม่ชอบใหญ่เลย นายจงใจหาอะไรที่ฉันกินไม่ได้มา นายอยากให้ฉันตาย
บอม : ฉันจะทำยังงั้นทำไม ในเมื่อเราเป็น.........เพื่อนกันนิ
บอมอ่อยเสียงลง
มีน : เพื่อนที่ฉันไม่เคยทำอะไรให้นายเนี้ยนะ ฉันรั้น ไม่เคยฟังนายเลย เลิกทำดีกับฉัน แล้วหันไปดูว่ามีใครเค้าหวังดีกับนายอยู่
บอม : ฉันไม่สนว่าใรจะมาหวังดีกับฉัน แต่ถ้าเป็นเธอฉันจะยอมมากเลยนะมีน ยอมทุกอย่างที่เธอพอใจ 
มีน : ทุกอย่างใช่มะ ( พูดแบบมีเล่ห์นัย )
บอม : อย่ามั่วพูดมากเลย รีบกินเข้าไปก่อนที่เธอจะตายนะมีน ชีวิตเธอยังอีกไกล ยังมีคนเค้ารอเธออยู่ นอนซะ พรุ่งเธอจะพบว่าคนคนนี้ยังเป็นห่วงเธฮทุกลมหายใจ 
บอมพูดพร่ำไป หลังจากที่มีนพล่อยหลับไปแล้ว
**************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป