เปิดสมุดบันทึกเล่มสีฟ้า..... พบเนื้อเพลงเพลงหนึ่ง..... เคยคุ้นในความทรงจำ...... เพียงเห็นตัวอักษรที่โลดแล่นบนหน้ากระดาษ..... เสียงหนึ่งเสียง พลันแว่วเข้ามาในโสตประสาท..... เสียงทุ้ม.....นุ่ม ...ร้องเพลงนี้ พร้อมเล่นกีต้าร์คู่ใจ..... .........เสียงคลื่นซัดสาด...... .......มองเห็นไกลสุดขอบฟ้า...... .....มีทะเลทุกเวลา แต่บางทีไม่มีเธอ ...... ...คลื่นซัดหาฝั่ง เหมือนใจร่ำคร่ำครวญหา ..... ...จากกันไปตามเวลา จากกันให้เธอสุขใจ ..... เป็นเสียงที่จะอยู่ในความทรงจำ...ไม่ลืมเลือน...... .....แต่ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร..... ....ฉันพร่ำบอกให้เธอเข้าใจ..... ..เพราะรักจริงจริง รักคือการให้ ฉันให้เธอ..... เป็นเพลงที่ฉันเคยขอให้คุณร้องพร้อมเล่นกีต้าร์ให้ฟัง..... แต่คุณบอกว่า....เล่นเพลงนี้ไม่เป็น..... แล้วมันก็ผ่านพ้นไป....ฉันคิดว่า...คุณลืมไปแล้ว........ ....จะมีใครบ้างหนอ ที่พอเห็นใจ .... .....ความรักสับสนในใจเสมอ .......... แต่แล้ว.... ในค่ำคืนหนึ่ง .... คุณก็คว้ากีต้าร์คู่ใจ ....พร้อมบอกว่า.... ....เคยให้คำสัญญาไว้กับใครคนหนึ่ง... ....ว่าจะร้องเพลงนี้ให้ฟัง........ ....ถึงคร่ำครวญหา กลับมาเหมือนเคย .... ......แต่พอเจอเธอต้องยิ้ม สุขใจ ....... ....ขอเพียงแต่ให้เธอสบาย เท่านั้นก็พอ ........ ใจฉันเต้นระทึก.....ฉับพลัน..... ในวินาทีที่เสียงคุณ...ดังขึ้น........ ..... ฉันคิดถึงเธอ ....... ....ไม่อาจบอกกับใครเขา ....... น้ำตาฉันเอ่อท่วมท้น.... เบ้าตา...เบ้าใจ... และเริ่มรินไหลอย่างช้า ...ช้า...... .....อยู่กับใจของตัวเรา ....... คุณส่งสายตามามอง.... พร้อมคำถามว่า.... ...ร้องไห้ทำไม...... .....อยู่ในความคำนึงผู้เดียว...... ................................................... ไม่มีเสียงใดใด เล็ดรอดจากปากฉัน.... นอกจากเสียงสะอื้น....... เพราะความตื้นตันมันล้นใจ.... ...ฉันพูดอะไรไม่ออก.... ฉันขอตอบคุณวันนี้ ...ได้ไหมคะ... .................ว่า................. ...........ฉันคิดถึงเธอ......... ........ขอขอบคุณ...คุณ.... ผู้มอบความทรงจำแสนสุข..... ในค่ำคืนนั้น... ฉันเพียงปรารถนาจะบอกคุณ.... ว่า.....ฉันจะเก็บมันไว้ในความทรงจำตลอดกาล..... และ....ฉันจะ...คิดถึงคุณ....
25 ธันวาคม 2547 11:16 น. - comment id 80157
ดีครับเข้ากับเนื้อหาดี อ่านแล้วชวนให้คืดถึง แล้วคิดถึงใครล่ะ
26 ธันวาคม 2547 16:39 น. - comment id 80172
เพียงคิดถึง หนึ่งคำ มีความหมาย เหมือน..คิดถึง.. โยงใยสาย สวาท เสน่หา เพียงหนึ่งคำ คลุม-ครอง ท้องนภา กว้างใหญ่กว่า ธรณิน จวบสิ้นใจ และร้ายฤทธิ์ คิดถึง เพียงหนึ่งครั้ง ลึกรากหยั่ง พะวง สุดหลงใหล เพียงหนึ่งครั้ง คำนึง แม้ถึงใคร ก็หวั่นไหว ใจกร่อน ลงอ่อนแรง สายลมผ่าน วานนิด บอกคิดถึง ศศิหนึ่ง ฉายฉาน ร้องวานแสง ดาราดาษ ยามยล ดลสำแดง ส่งรักแฝง คิดถึงเจ้า เยาวมาลย์ แม้สิ้นสุด หยุดสาย ลมหายใจ มิสิ้นไร้ ใจรัก สมัครสมาน ความคิดถึง ผูกพัน นิรันดร์กาล เพื่อพบพาน พิศวาส ทุกชาติเอย@ เขียนกลอนคิดถึงไม่เป็น ก็พยายามแล้วล่ะ เป็นเรื่องยากสำหรับคนชรา ส่วนมากชอบแบบตัดพ้อ..งานนี้โดนข่มขู่ ..เขียนแล้วนะ ถ้าเรื่อง ปลาทอง เขียนออกมา.. ไม่ถูกใจ..ต้องซ่อมจนกว่าจะใช้ได้เลยนะ...งั้นต้องหวดด้วยต้นมะยมเลยขู่.. เออ..ใครพบเห็นคุณชัยชนะบ้าง หายไปนานแล้ว..เป็นอะไรหรือเปล่า..
26 ธันวาคม 2547 17:14 น. - comment id 80173
แหะ แหะ... เด๋วกิรณา จะบอกต่อ คุณ กีกี้ให้นะคะ... ว่าคุณคูของคุณกี้ มาส่งการบ้าน.. แล้วคุณคูของคุณกี้ ก้อมาทวงการบ้านด้วยค่ะ... แหะ แหะ... ส่วนไม้มะยม ฝากไว้ที่คนข้างบนนั่นก้อได้นะคะ เพราะเขาชอบมะยมน่ะค่ะ.. คุณกี้เธอคงยกให้ค่ะ.... แหะ แหะ
26 ธันวาคม 2547 17:40 น. - comment id 80174
บันทึกภาพความทรงจำสีหวานใส จดจำไว้ในหัวใจ.....ซึ้งเสมอ ค่ำคืนหนึ่ง.....ตราตรึง....ฉันและเธอ เฝ้าเสนอ.....ตอบสนอง....สองทรงจำ บันทึกภาพคืนวันอันแสนสุข สร้างพลังได้ปลอบปลุกสุขลึกล้ำ แม้มิมียินเสียงเพียงสักคำ ความรักพร่ำร่ำร้องก้องหัวใจ บันทึกภาพรอยยิ้มอันแสนหวาน จากวันวาน.....จวบวันนี้.....คงแจ่มใส ภาพเธอยิ้ม.....ประทับไว้.....ตลอดไป แม้กายใกล้.....หรือห่างไกล.....ใจไม่เลือน