หญิงเดียวในดวงใจ ตอนที่ 3

เก่งกาจ

สวัสดีค่ะทุกคน พวกคุณคงสงสัยว่าแก้วหายไปไหน เรื่องราวจะเป็นอย่างไรวันนี้แก้วจะมาเล่าให้ทุกคนได้รับรู้กันค่ะ
หลังจากที่แก้วรู้ความจริงทุกอย่าง  เย็นวันนั้นวันที่แก้วพบใครอีกคนที่โรงหนังกับกัส แก้วก็พบว่าตอนเย็นกัสมารอแก้วอยู่แล้ว ดูเหมือนเขาจะรู้ด้วยคะพวกคุณ ว่าแก้วรู้ความจริง ว่าเขาหลอกลวงคนที่ตนเองบอกว่ารัก แก้วอยากจะขำในความโง่ของตนเองเหลือเกิน
	ทันทีที่เราเผชิญหน้ากัน แก้วเบือนหน้าไปอีกทางด้วยความรู้สึกที่ว่าต่อไปนี้จะมองหน้าเขาด้วยความรู้สึกที่ดีเหมือนเดิมได้อย่างไร  น้ำตาไหลรินลงมาเมื่อไรก็ไม่รู้ เขาเดินเข้ามาแล้วก้มหน้าบอกกับแก้วว่าแก้ว กัสขอโทษเขาพูดเสียงเบานะคะ แต่มันชัดเจน แต่คำคำเดียวนั้นแหละค่ะ ที่ทำให้แก้วระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างอัดอั้นไม่อยู่อีกแล้ว แหมถ้าเป็นคุณคุณจะทนไหวหรือคะที่ต้องเป็นผู้หญิงโง่ ๆคนหนึ่งโดนผู้ชายที่ตนเองทั้งรักและไว้ใจสวมเขาให้อย่างนี้ แก้วพยายามหาคำพูดที่อยากให้มันกรีดหัวใจที่แสนดำของเขาให้รู้ถึงความเจ็บปวดที่แก้วได้รับ  แต่คำพูดที่แก้วหามาได้ก็คือ ขอโทษ หรือ.. เธอใช้คำผิดหรือเปล่ากัส  รู้ไหมสิ่งที่เธอทำกับฉันมันร้ายกาจที่สุด เพราะงั้น อย่าบังอาจมาใช้คำ ๆนี้กับฉันจากนั้นแก้วก็ผละออกมา เพราะไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายเลว ๆคนนี้เอง ฉันเกลียดเขา ฉันได้แต่ท่องในใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเกลียดเขาเหลือเกิน แต่ทำไมละคะน้ำตาของแก้วกลับไหลรินอย่างยากที่จะควบคุมอารมณ์ที่แสนปวดร้าวของตนเอง
	ขณะนั้นเองคะคุณผู้อ่าน กัสเขาก็ดึงมือแก้วไว้แล้วเอ่ยออกมาพร้อมแววตาคู่นั้นที่แสนจริงจังและมีพลังมากมายมหาศาลพอที่จะทำให้แก้วหวั่นไหวในใจขึ้นมาอีกครั้ง เขาซับน้ำตาที่อาบใบหน้าแก้วด้วยมือที่แสนนุ่มนวลของเขา แก้วอยากอยู่กับเขาอยากให้เรื่องในวันนี้เป็นเพียงความฝันแต่มันไม่สามารถเป็นไปได้เพราะคำพูดต่อไปนี้ของเขานั้นเอง ผมรู้ว่าคุณเกลียด และโกรธผม แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่า เมื่อผมพบคุณ ผมอยากบอกคุณเหลือเกินว่ารักคุณแค่ไหน อยากมีวันเวลาที่ดีกับคุณ แม้ว่าสิ่งที่ต้องแลกกับการที่คุณได้รู้ความในใจของผม มันต้องแลกกับที่คุณต้องเกลียด และโกรธผมไปตลอดชีวิต ผมก็ยอมจากนั้นเขาก็เดินจากฉันไปค่ะ แก้วรู้ได้ทันทีว่าทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างเราต่อจากนี้มันจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกแล้ว เท่านั้นเองค่ะคุณ แก้วก็ปล่อยโฮออกมาอย่างอดกลั้นไม่ได้  
	แต่ไม่นานแก้วก็ได้พบกับใครอีกคนหนึ่งค่ะที่มาเยียวยารอยแผลในใจแก้วให้มันจางลง เขาคือเพื่อนร่วมภาคเดียวกับแก้ว เขาชื่อดนัยค่ะ แก้วพบเขาหลังจากที่ขึ้นเรียนปี 2  เขาเป็นห่วงเอาใจใส่แก้วทุกอย่าง และหลังจากวันเปิดเทอมได้สองวันเราไปไหนมาไหนด้วยกัน เพราะเพื่อนสนิทของแก้วเขาป่วยและไม่มาเรียน เราจึงมีโอกาสได้พูดคุยกันมากกว่าเทอมที่แล้ว เราเรียนรู้นิสัยกัน แล้ววันหนึ่งดนัยเขาก็มาบอกรักแก้ว แล้วเขาก็ขอคบกับแก้ว แก้วบอกเขาว่าจะให้เขาเป็นเพื่อนชายที่สนิทที่สุด แต่ในใจเขาแก้วรับรักเขาไปแล้ว โดยแก้วไม่อยากถามเสียงข้างในของหัวใจของตนเองว่าที่เลือกคบกับดนัยเป็นเพราะรักเขา หรือว่าต้องการลืมคนที่ตนเองรักกันแน่ แต่ไม่ด้วยว่าเหตุผลใด แก้วจะเลือกดนัยค่ะ เพราะแก้วรู้ดีว่าชายคนนี้ต้องไม่ทำให้แก้วเสียใจเหมือนใครบางคน 
	คุณผู้อ่านเป็นกำลังใจให้แก้วด้วยนะคะ และช่วยดูแทนแก้วทีว่าดนัยนั้นจริงใจกับแก้วเพียงใด คุณอยากทราบไหมค่ะว่าเขาดีกับแก้วยังไง ก็ทุกเช้าเย็นเขาก็จะคอยมารับมาส่งแก้วไปเรียน ดูแลเรื่องการเรียนของแก้ว ตรงไหนไม่เข้าใจเข้าก็คอยสอน วันหนึ่งเราเล่นงักข้อกัน แล้วเขาก็ทำมือแก้วเจ็บระหว่างที่เขากำลังเดินมาส่งแก้วตามทางเดินที่เต็มไปด้วยผู้คน เขาก็คุกเข่า เขาคุกเข่านะคะ แล้วพูดว่า" แก้วอย่าโกรธเรานะเราไม่ได้ตั้งใจทำให้แก้วเจ็บ "แก้วอึ้งมาก ทั้งอายคนแถวนั้นแต่ก็ยินดีที่เขารักแก้วถึงเพียงนี้ ในใจแก้วเริ่มจริงจังกับเขามากขึ้นทุกที แต่ก็รู้ว่าอีกด้านหนึ่งของหัวใจ แก้วยังลืมใครบางคนไม่ได้ และอีกคำพูดหนึ่งค่ะพวกคุณคือดนัยเขาบอกว่าหากชีวิตนี้ไม่ได้มีแก้วอยู่เคียงข้างเขาจะไปบวช แก้วอึ้งมากเลยค่ะไม่คิดว่าเขาจะจริงจังกับแก้วถึงเพียงนี้
	คุณคิดว่าดนัยเขาจริงใจกับแก้วไหมค่ะ
(จากเรื่องจริงอาจจะจบช้า  อยากให้พวกคุณช่วยกันวิจารณ์ว่าดนัยจริงใจกับแก้วไหม ขอบคุณที่ติดตามจ๊ะ)				
comments powered by Disqus
  • ลอยไปในสายลม

    20 ธันวาคม 2547 16:08 น. - comment id 80036

    อืม
    เรื่องจริงเหรอ
    มิน่า หายไปนานเลยอ่ะ
    ไม่รู้ซิ
    
    ถ้าให้วิจารณ์ที่เขียนก็ดีนะ อืม
    ดำเนินเรื่องดี
    
    ถ้าให้วิจารณ์ตัวละคร
    เราไม่รูว่าดนัยคิดอะไร
    แต่ที่แน่ ๆ 
    แก้วควรถามใจตัวเองให้ดี
    มิฉะนั้นอาจจะเจ็บอีกครั้งก็ได้นะ
    อิ อิ
    เป็นกำลังใจให้จ้า...
  • สาวสตรอเบอรี่

    22 ธันวาคม 2547 20:02 น. - comment id 80107

    หาตอนที่  1  กับ  2  ไม่เจออ่ะ
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน