นาย ตันตกะเป็นเด็กหนุ่มผู้สนใจใฝ่รู้แต่อยู่ในป่าจีงศีกษาจากธรรมชาติ จากต้นไม้จากสัตว์ป่าจากวันคืนและจากดวงดาว สิ่งหนึ่งที่เขาสำนึกอยู่เสมอคือเขาไม่รู้อะไรเลย ? ในทุกวันพระสิบห้าคำพระวาสนกษัตริย์จะทรงจัดพิธีถวายข้าวพระ หลังจากนั้นกำหนดให้มีการโต้วาทีสำหรับนักปรัชญาทั้งหลาย นายตันตกะอยู่นอกสุดในบริเวณพลับพลาพีธีนั้น " ชีวิตคืออะไร? " ผู้เฒ่ามีนามว่า สัจจชีวิตาเอ่ยขึ้นก่อนเป็นคนแรก " ชีวิตคือการเกิด ชีวิตคือพัฒนาการ ชีวิตคือจิตวิญญานและลมหายใจ ชีวิตคือการดำรงค์อยู่ ชีวิตคือการงานความสุข คือความห่วงหาอาทร และชีวิตไม่ใช่ความตาย " บุราณาจารย์อุตราแทรกขึ้น " มนุษย์เกิดมาเพื่ออะไร? " มีคนถามขึ้น " มนุษย์เกิดมาก็เพื่อแสวงหาความหลุดพ้น หลุดพ้นจากความมึนทึบทางสติปัญญา เพื่อความรู้แจ้งในความหมายของชีวิต " ปราชญ์หนุ่มนามตันตกะชาวป่าเอ่ยขึ้นบ้าง " เจ้าเป็นใคร ? เหตุใดจึงไม่รู้กาลเทศะไม่รู้ก่อนหลังไม่รู้ควรไม่ควร " มหาอำมาตย์โทผู้ควบคุมความเรียบร้อยในการเสวนาตวาดเสียงแหลม " ชื่อของข้าไม่สำคัญเท่าความหมายในถ้อยคำของข้า ข้าเห็นกาลนี้เหมาะและควรที่จะเอ่ย ขออภัยที่ข้าไม่ได้คิดด้วยว่าท่านจะต้องเห็นว่าไม่สมควร จึงไม่ได้ทำตามใจท่าน " " จงบอกที่มาและสำนักเรียนของเจ้า " พระวาสนกษัตริย์ทรงตรัส " ข้าแต่มหาบพิตร ข้านามตันตกะศึกษาสำนักตักศิลาในป่าเขาใหญ่ อาจารย์ของข้านามธรรมชาตาผู้แจ้งแห่งการเกิดดับของสรรพสิ่ง " " เอ้าวันนี้พอแค่นี้แหละ กลับบ้านกันได้แล้วพวกเอ็ง " " แล้วพวกผมจะได้ฟังอีกเมื่อไหร่ครับ " เจ้าจุกถามขึ้น " ก็เมื่อเจ้ารักพระราชาของเจ้ากับเมื่อเจ้าสนใจไฝ่รู้นั่นแหละ..... "
12 พฤศจิกายน 2545 18:47 น. - comment id 66916
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ
13 พฤศจิกายน 2545 07:26 น. - comment id 66926
เอ่อ เจ้าจุกมาจากไหนล่ะคะเนี่ยะ
13 พฤศจิกายน 2545 18:49 น. - comment id 66930
คุณ รัน กรุณาผมอีกแล้ว ครับใครได้ยินบ้าง? ผมไม่ได้บอกไปครับว่านี่เป็นจบแล้วของเรื่อง คนเล่าไม่ได้แนะนำตัว คนฟังก็มาอยู่ที่เจ้าจุกกับเพื่อนนี่เอง เป็นว่าผมพลาดไปอีก ครับขอบคุณที่ตั้งข้อสังเกต
13 พฤศจิกายน 2545 20:32 น. - comment id 66933
หุ หุ . . . .คร๊อก ฟี้ Zz Zz z zz
14 พฤศจิกายน 2545 20:54 น. - comment id 66940
อย่าเบื่อเสียก่อนละครับ เมื่อที่นี่เรารู้สึกว่าเราเป็นผู้ฉวยโอกาส อย่างหนึ่งที่จะทำให้ไม่รู้สึกผิดมาก คือเปิดรับโอกาสของคนอื่นบ้าง