“ความเหงา = ความรักที่ยิ่งใหญ่”

ระเบียงดาว

	เธอรู้ไหม? ดาวบนฟ้ามีกี่ดวง  ลองนับดูซิ  1 ดวง.. 2 ดวง.... 100 ดวง...... 1,999 ดวง นับเท่าไรก็ดูไม่น้อยลงเลย อาจเพราะท้องฟ้ามันกว้างใหญ่เกินไป หรืออาจเพราะดวงดาวเล็กเกินไปกันแน่ ดาวถึงนับไม่ถ้วนสักที การนับที่ดูจะไม่สิ้นสุดชวนสับสน  ทำให้เธอท้อใจใช่ไหม?  อยากเลิกนับแล้วใช่ไหม?  แต่ทุกค่ำคืน...เมื่อใดก็ตามที่มองเห็นดาวส่งประกายเรืองรองบนฟากฟ้าก็อดไม่ได้ที่จะนับทีละดวง ทีละดวง  คงเหมือนฉันที่ไม่อาจถอนสายตาจากท้องฟ้า  แม้จะไม่เกิดประโยชน์ใดๆเลย  มีเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น ถึงแม้จะถูกความเหงาโอบรัดไว้  ฉันก็ยังมีความสุขที่ได้เห็นแสงเล็กบนฟากฟ้า  ได้นั่งนับดาวที่ทอแสงบนท้องฟ้า  ใครบางคนที่รออยู่ตรงนี้ คือ ท้องฟ้าที่ฉันไม่อาจละสายตาไปได้  ทุกๆวันขอเพียงเห็นรอยยิ้มที่มีความสุขก็เหมือนได้เห็นดาวบนท้องฟ้า  ฉันเฝ้าคอยทำทุกอย่างเพื่อให้ดาวเหล่านั้นเพิ่มจำนวนทีละดวง  คอยนับเพิ่มทีละดวง  ให้ดาวส่องประกายสดใสเต็มท้องฟ้า  ให้ใครคนนั้นมีความสุขในทุกๆวันจนไม่อาจนับได้  ถึงรู้ว่าทุกอย่างที่ทำไปอาจแลกกับความท้อแท้  มีเพียงความเหงาที่เวียนวนอยู่รอบตัว  อาจเป็นการก้าวเดินบนความว่างเปล่า  แต่ชั่วขณะหนึ่งไออุ่นของการที่เห็นรอยยิ้มใครคนนั้น ก็สามารถเติมความสุขเล็กๆในใจให้ส่องประกาย  มีคนถามว่าไม่เสียดายเวลาบ้างเลยหรือ?  ฉันไม่อาจตอบได้  สิ่งที่รู้มีเพียงฉันไม่เคยเสียใจที่ทำให้ใครคนนั้นมีความสุข  หากจะมีสิ่งที่เสียดายอาจเป็นเวลาที่ไม่อาจสร้างดาวดวงน้อยให้ประดับบนฟ้าได้  ไม่อาจทำเพื่อคนที่รักได้  บนทางเดินอาจไร้คนร่วมทาง  ได้แต่เดินไปเพียงลำพัง  แต่เมื่อมองบนท้องฟ้าจะพบดวงดาวนับแสน นับล้านอยู่  ซึ่งเป็นเครื่องหมายของความรักที่เรามีต่อใครคนหนึ่ง  ความรักที่นับไม่ได้  ความรักที่ส่องประกายสดใส ให้คนเหงาๆได้มีรอยยิ้มก็พอแล้ว
ความเหงาของใครบางคน อาจสร้างความสุขให้ใครอีกคน หากเป็นเช่นนั้นได้ ความเหงาคงเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด