Feeling part 6 : เรื่องตลก ที่ขำไม่ออก

จากความฝันสู่ความจริง

ตอนที่ 6 : เรื่องตลก ที่ขำไม่ออก
       ตอนนี้ผมนั่งนึกถึงเรื่องสอบเก็บคะแนน ที่การสอบดูเป็นเรื่องเล็กไปเลยเมื่อเจอกับเรื่องพวกเด็กเก็บร่มแถวหาดไปดีกับเด็กท้ายตลาด แต่ถ้ามันไม่เกี่ยวกับ มหาวิทยาลัยก็คงไม่เป็นไร แต่นี้คนในมหาวิทยาลัยเราที่เจ็บก็ดันเป็นเจ้าวิทย์ ด้วย เรื่องมันเกิดเมื่อ 3 วันก่อนเอง
     เฮ้ย! เด็กท้ายตลาดตีกันหน้ามหาลัย เจ้าหมง วิ่งกระหือกระหอบมาบอกพวกเรา และไปตามห้องอื่นๆด้วย ผม เจ้าชิด และ เจ้าวิทย์ ลงไปดูกัน ก็เห็นเด็กเก็บร่มเกือบ 10 คน กำลังตีกับพวกเด็กช่างกลอยู่ ผมกำลังยืนดูเพลินๆ ก็เหลือบไปเห็นปิ่น จ๋อมและนก กำลังยืนดูอยู่อีกฝาก ผม เลยเดินไปทักปิ่น
     อ้าว! ลงมาดูด้วยหรอ เอก
     อืม ก็เจ้าหมงชวนลงมานี้แหละ
     ไม่น่าตีกันเลยนะ เราว่าน่าจะอยู่กันอย่างเป็นเพื่อนมากกว่า
     เราก็เห็นด้วย
     แต่เราว่ามันน่าจะโดนจับไปให้หมดเลย นกพูดแทรกขึ้นมา
     มีแต่เด็กมีปัญหาเท่านั้นแหละ ที่คิดอะไรตื้นๆแบบนี้
     ผมก็เห็นด้วย แต่พอผมหันไปดูพวกนักเรียนตีกันเมื่อกี้ มีอยู่คนนึงคงได้ยินที่นก คุยมั่ง เลย มองหน้านกและเดินถือไม้หน้าสามเข้ามาหา
     ทำไมวะ จะตีกีนมันหนักหัวใครวะ
     มันไม่หนักหัวใครหรอก แต่มันนักแผ่นดินวะ นกตอบกลับ ผมแทบจะซ็อคเลย เด็กท้ายตลาดก็เลย ง้างไม้กะจะฟาดนก พวกคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าก็แตกเป็นทางให้อย่างดีเลย ไม่มีใครสักคนขวางไว้ ส่วนนก ก็ได้แต่กลัวเพราะมันวิ่งเข้ามาเลย
     บึก! เสียงดังลั่นเลย และก็ตามมาด้วยเสียงโอดครวญ แต่มันไม่ใช่เสียงของนก กลับเป็นเสียงของเจ้าวิทย์ซึ่งนอนร้องอยู่ที่ทางเท้า มันวิ่งจากหลังผมไปขวางให้นกเมื่อไหรไม่รู้ เจ้าเด็กช่างกลก็งง ผมเลยรีบเข้าไปผลัก
     เฮ้ย! คู่แกอยู่ทางโน้น ไปตีกันต่อเลยไป๊
     ส่วนนก ก็คุกเขาลงไปดูเจ้าวิทย์ ซึ่งตอนนี้ลงไปนอน บริเวนหัว มีเลือดออกมา
     วิทย์.....วิทย์.....เป็นอะไรหรือเปล่า
     ผมก็เลยเรียกเจ้าชิดรีบพยุงเจ้าวิทย์ไปห้องพยายาบาล อาจารย์บอกว่าต้องพาไปโรงพยายาบาลแล้ว เพราะแผลลึกมาก อาจารย์เลยให้รถตู้หน้ามหาลัยไปส่งที่โรงพยาบาล ผมนั่งไปกับรถตู้ด้วย เจ้าวิทย์เงียบไปแล้วสงสัยหมดสติไป พอไปถึงหมอก็ส่งไปยังห้องฉุกเฉินเพื่อเย็บแผล
      ระหว่างนั้นเราก็รอกันอยู่ข้างนอก รออยู่ได้ซักครึ่งชั่วโมง หมอบอกว่ายังให้เจ้าวิทย์กลับไม่ได้เพราะว่า ต้องรอผลการเอ็กซ์เรย์ คงต้องพักอยู่ที่โรงพยาบาลซักสองสามวัน เราก็เลยไปหาเจ้าวิทย์เพื่อลากลับ แต่เจ้าวิทย์มันยังไม่ได้สติเลย เราก็ได้แต่ไปลาหมอเท่านั้น
     ผมกลับมานอนที่ห้องก็นอนไม่ค่อยหลับหรอกเพราะเป็นห่วงเจ้าวิทย์มัน แต่ก็ทนความง่วงไม่ได้ หลับไปซัก 2-3 ชั่วโมง ก็ตื่นรีบไปเรียน ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร พออาจารย์ปล่อยเลิก ก็แทบจะพุ่งตัวออกจากห้องเลคเชอร์ เลย ผมนั่งรถเมล์ ไปหาเจ้าวิทย์มัน
      เมื่อไปถึงโรงพยาบาลผมถามพยาบาลบดูบอกว่าอยู่ชั้น 3 เลยขึ้นบันไดไป พอไปถึงห้องเจ้าวิทย์ก็เจอกับนก นั่งอยู่ข้างวิทย์ที่นอนหลับอย่างไม่รู้เรื่องอะไรเลย
     มานานหรือยังนก ผมเอ่ยถามนก
     อืม! ก็มาได้ซักครู่แล้วละ พยาบาลบอกว่า วิทย์อาการดีขึ้นแล้ว สามารถขอออกจากโรงพยาบาลได้วันนี้ละ
     หรอ แล้วนี้มาคนเดียวหรือไง
     เปล่า เรามากับพวกปิ่นนะแหละ แต่ปิ่นไปซื้อขนมกับจ๋อม
     อืม. ผมก็เดินไปดูอาการเจ้าวิทย์ซักหน่อย ซักพักปิ่นกับจ๋อมก็เดินเข้ามาพร้อมกับชิด ผมทำหน้าแปลกใจเพราะไม่เห็นนกบอกผมเลย
     เฮ้ย! นายก็มาด้วยหรือวะ ชิด
     ก็เออดิ เราก็ต้องมาอยู่แล้ว เพื่อนนอนโรงพยาบาลทั้งที ก็ต้องมานะซิ
     แล้วนายมากับปิ่นได้ไงวะ
     ก็เราเดินเข้ามาที่โรงพยาบาล ก็เจอกับจ๋อมที่ข้างล่าง ก็เลยเดินขึ้นมาพร้อมกันเลย
     หรอ! ผมกับเจ้าชิดก็มานั่งข้างเตียงเจ้าวิทย์มัน ผมอดคิดไม่ได้ว่าตอนเจ้าวิทย์เข้าไปขวางนกไว้ นกเขาจะคิดยังไงกับเจ้าวิทย์มัน เพราะเจ้าวิทย์มันอุตสาห์ไปช่วยนกทั้งๆที่มันก็ไม่ได้มีความกล้าสักเท่าไหรเลย นี้ถ้ามันตื่นขึ้นมาตอนนี้ เจ้าวิทย์คงหน้าแดงและพยายามซ่อนตัวใต้หมอนแน่ๆเลย เฮ้อ! เซ็ง หว่าจะกลับมาที่ที่หอก็ตอนเย็นแล้ว เพราะพยาบาลไล่ให้กลับบ้านแล้ว เกรงว่าอาจจะรบกวนคนไข้
      ก๊อกๆๆ ผมสะดุ้งจากเหตุการ์ณเมื่อ 3 วันก่อน ผมกำลังนั่งนั่งเขียนไดอารี่ เล่มเดิมอยู่ เจ้าชิดก็มาเคาะประตู ขอเข้ามายืมเทปเพลงหน่อย ห้องผมตอนนี้เป็นเหมือนร้านขายเทปเลย เจ้าชิดชอบมายืมประจำ
     อืม.... แล้วคราวนี้นายจะยืม เพลงอะไรบ้างละ
     ผมบอกให้มันเข้ามาก่อนแล้วเดินไปที่ตู้เก็บเทป
     เอาเพลงอะไรก็ได้เกี่ยวกับความรัก
     เอ้า! รอเดี๋ยวนะ
     ผมหันไปหยิบเทปได้ 5-6 เทปแล้วก็หันกลับมาให้
     เอ้า! เอาไปเลย แล้วนี้จะเอาไปฟังหรือเจ้าชิด
     เปล่าหรอกวะ กะว่าจะไปอัดเป็นเพลงรวม ให้จ๋อม
     หรอ
     ไปละ
     เจ้าชิดกลับห้องไปแล้วผมก็คิดว่ามิหน่าเจ้าชิดถึงอยากจะอัดเพลง ความคิดมันก็ดีเหมือนกันแหะ น่าจะอัดไปให้ปิ่นบ้างดีกว่า ผมเลยลองหาเพลงรัก แต่ดันให้เจ้าชิดไปซะหมด ก็เลยไม่มี ต้องรอมันเอามาคืน นอนแล้วดีกว่าง่วงแล้ว				
comments powered by Disqus
  • เครายาว

    12 พฤศจิกายน 2545 20:48 น. - comment id 66922

    เป็นการเล่าเรื่องที่ดีครับ
    ผมไม่ได้ตามไปดูที่เขียนไว้ก่อนหน้านี้
    แต่ยอมรับว่าผมทำอย่างนี้หรือคล้ายอย่างนี้ไม่ได้
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน