ก็อะไรเสียอีกหละ รักพ่อ รักแม่ รักพี่ รักน้อง และรักคนที่เข้ามาในชีวิตประจำวัน.. ถ้าคิดเช่นนั้นใครๆ เขาก็เป็นกันจริงมั้ย? แล้วความผิดหวังหละ การจมอยู่กับอดีตอันโหดร้าย สร้างความเจ็บปวด และรอยแผลอย่างไม่มีวันจางหาย.. จนวันหนึ่ง แผลนั้นก็ตกสะเก็ด และหลุดหายไปเองนั่นหรือ.. ถ้าเป็นแบบนั้นได้ทุกคนก็คงดีสินะ แต่ไม่หละ ผมชอบความเจ็บปวด มันท้าทาย มันทำให้ผมยิ่งค้นหา และค้นหาต่อไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด.................