tiki

.......โชเฟอร์หยุดอาการสะท้านโลกันตร์ไว้เพียงแค่นั้น
เบารถลงมาหน่อย..
.......และ ราวปาฎิหาริย์ ที่ทำให้ฉัน สั่งเขาอย่างเฉียบขาดนั้น
ในชั่วไม่ถึง สามสี่นาที ภาพหนึ่งก็ปรากฎเบื้องหน้า
...สะพานขาด
สะพาน ชำรุด วิ่งได้แค่ครึ่งสะพานก็ปรากฎขึ้นในสายตา
........ฉันอาจจะไม่ได้ กลับมาบรรยายรายการนี้ก็ได้
หากไม่ได้ สั่งแขวะอย่างเฉียบขาดให้พ่อดอนฮวน
ผู้นั้นชะลอความเร็วลง ( ยังหมั่นไส้ไม่หาย ฮึ่ม )
ป่านนี้ คงนอน ขาพาดห้อยระโยงระยาง อยู่ในห้องไอซียู
หรือหมดสภาพในห้องดับจิต ด้วยพ่อเจ้าประคุณ ผู้ควบ
รถตู้ ยามดึกบนเขา ด้วยความเร็ว กว่า 120 -130 เผ่นโผน
โจนทะยาน เบรคตัวโก่งกับ สะพานที่เหลือครึ่งเสี้ยว
......แล้วรถเราก็คงลอยเท้งเต้งพลิกคว่ำพลิกหงายไปกับ
สายธารท่ามกลางความมืดของขุนเขาดอยห้างฉัตรลำปาง
ท่ามกลางความเย็นยะเยียบของขุนเขาและ สายน้ำ
..ท่ามกลางสิงสาราสัตว์
มือถือเราอาจส่งเสียงกรีดกราด
...............ได้บ้างไม่ได้บ้าง..
......กว่าจะมีคนมาพบเรา คงอีกหลายชั่วโมง หรือ อาจจะ
ไม่มี หากไม่มีคนวิ่งในยามเช้า
เราทั้งหลายคงไม่ได้พบกันอีกเป็นแน่แท้..!!