เรื่องสั้นยาว รอยวัน ตอนที่ 8 เสี้ยวแรก

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

ตอนที่  8  รอยวัน
	ไข่เขียดโดยสารรถประจำทางเข้าสำนักงานใหญ่ในตัวจังหวัดพร้อมกับรอยและนุชในเช้ารุ่งขึ้น  รอยพาไข่เขียดไปพบผู้อำนวยการแล้วเธอก็ขอลากลับพื้นที่ทำงานที่อำเภอลาดยาว
	คุณเป็นเพื่อนกับรอยวรรณใช่ไหมครับ ผู้อำนวยการชาวอเมริกันพูดไทยชัดเจนมาก
	ครับผม  เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนในวัยเด็กของผม
	เขาพูดถึงคุณอย่างชื่นชมนะ
	หรือครับ  เธอเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ ครับ
	ดีมาก   คุณไข่เขียดพูดภาษาอังกฤษได้ไหม
	นิดหน่อยครับ   รอยวรรณน่ะปร๋อยเลยล่ะเธอเก่งมาตั้งแต่ชั้นประถม  ตอนนั้นผมยังลอกคำอ่านภาษาอังกะหริดจากเธออยู่เลย
	คุณไข่เขียดถ่อมตัวมั้งครับ  รอยวรรณว่าคุณพูดเก่ง
	
	เมื่อสัญญาการจ้างงานมีผลไข่เขียดก็เดินทางกลับพื้นที่ทำงานทันที  ฝังตัวในหมู่บ้าน  เรียนรู้จากชาวบ้าน ประสานงานการศึกษาดูงานของผู้นำชาวบ้าน  เก็บรวบรวมข้อมูล  ร่วมวิเคราะห์ปัญหาชุมชนกับผู้นำชาวบ้าน ฯลฯ  งานน่าสนุกทั้งนั้น  ไข่เขียดเพลิดเพลิน   เพลินจนลืมไปว่าส่วนหนึ่งที่ตนเองมาทำงานที่นี่คือผู้หญิงคนหนึ่ง  ที่ชื่อรอยวรรณ
	ไข่เขียดเข้ามาสำนักงานสนามเพื่อประชุมกลางเดือนจึงทราบว่ารอยวรรณเดินทางไปฟิลิปปินส์แล้วจากจดหมายที่เธอฝากมากับเพื่อน
	เป็นไงวะไข่เขียด  ทำไมเอ็งปล่อยผู้หญิงตัวคนเดียวไปไกลตาอย่างนั้น  
	โธ่พี่อ้วน  ผมมีสิทธิ์อะไรในตัวเธอหรือครับ
	ม่าย..  บางทีถ้าเอ็งบอกว่าไม่ไปได้ไหมไอ้รอยมันอาจจะอยู่
	ถ้อรอยอยากอยู่เธอก็คงไม่ไป เพื่อนร่วมงานอีกคนแย้งพี่อ้วน
	เอ็งเคยได้ยินเพลงที่เนื้อร้องมันว่า สามวันจาก  นารีเป็นอื่นไหมวะ
เคยพี่   แต่เป็นเว้นวรรคแบบ     สามวันจากนารี   เราเป็นอื่น
ฮ่า  ๆ เอิ๊ก  เสียงหลายในวงสนทนา
 การพูดคุยนอกรอบเรื่องความรักภายหลังการประชุมกลางเดือนออกมีรสชาติมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเพื่อนร่วมงานทยอยลำเลียงเครื่องดื่มมีดิกรีออกมาวางบนโต๊ะเตี้ยกลางห้อง  พี่อ้วนยกคีย์บอร์ดมีลำโพงในตัวออกมาวางและเริ่มพรมนิ้ว  สลับกับยกแก้วแอลกอฮอล์ขึ้นกรึ๊บ
เองร้องเพลงได้ใช่ไหมไข่เขียด  ร้องให้ฟังซักเพลงซี
เสียงกะลาแตก   พี่ไม่รังเกียจใช่ไหม
เหอะน่า  ร้องเลย
เพื่อนในวงสนทนาได้สลับกันเป็นนักร้องเกือบทุกคน  และถ้าวันนี้มีเพื่อนร่วมงานจากต่างพื้นที่ทำงานมาร่วมวงด้วยบรรยากาศของการพูดคุยเรื่องชีวิตอาจจะสนุกต่างไปอีกแบบ
ไอ้น้อง  เอ็งรักรอยมันมากไหม
ทำไมล่ะครับ
อย่าโกรธพี่นะถ้าพี่จะบอกความจริงกับเอ็ง น้ำเสียงนั้นเจือดีกรีแน่
บอกมาเลยพี่   ผมเป็นลูกผู้ชายพอ  อย่างมากก็ซึมเท่านั้นแหละ
ดี   เอ็งทำใจไว้เลยนะ   ไอ้รอยนะเป็นตัวจริงของผู้อำนวยการที่สำนักงานใหญ่  เอ็งพอจะเข้าใจไหม
ผมโง่นะพี่
เฮ้ยอย่าแกล้งโง่สิ
เขาอยู่ด้วยกันมาสองปีแล้ว
งั้น..อ้ายไข่ออกอาการอึ้งกิมกี่
ทำไมพี่ถึงเชียร์เอ็งกับรอยวรรณน่ะหรือ เสียงจากอิเล็คโทนพลันเงียบ
พี่เห็นผมเป็นตัวตลก
ไม่ๆ  เอ็งอย่าเพิ่งว่าอย่างนั้น
แล้วอะไรเล่า
พี่ก็อยากดูใจว่ารอยมันจะมีปฏิกิริยาอย่างไรต่อหน้าเอ็งและพี่ที่รู้เรื่องนี้
ผมไม่อยากเชื่อเลยพี่อ้วน รอยหลอกผมงั้นหรือ
ก็ไม่รู้  บางทีความรักกับการอยู่ด้วยกันมันคงเป็นคนละอย่างมั้ง  เอ็งไม่โกรธพี่นะ
ไม่หรอกพี่   ผมต้องขอบคุณพี่ต่างหาก  เอ้าดื่มกันต่อพี่  พรุ่งนี้ผมจะเข้าหมู่บ้านไม่ต้องออกมากันล่ะ
เฮ้ย  อย่าซีเรียสอย่างนั้นซิโว้ยไข่   พี่เขาลองใจเอ็ง เพื่อนร่วมงานของไข่เขียดช่วยคลายบรรยากาศที่เริ่มจะร้อนรุ่มให้เย็นลงได้
โธ่พี่  ทำไมต้องลองกันแบบนี้"
ไข่เขียดหยิบกีตาร์ของสำนักงานจากมุมห้องทำงานมาแจมคีย์บอร์ดกับพี่อ้วน ลีลาไล่รุก สอดรับ ดวลและด้นท่อน  ทำเอาเพื่อนๆในวงถึงกับเงียบกริบ   แล้วในที่สุดเมื่อถึงค่อนคืนแต่ละคนก็หามุมของตัวเองเพื่อหลับ   ปานตาย  ก่อนจะออกไปทำงานของตนตามแรงใจและสำนึกอันมั่งคงชัดเจน   ไม่มีใครอิดออดต่อเช้าวันใหม่เลยซักคน