มันเป็นความรู้สึกที่รุนแรงน่าดู เหมือนกับระเบิดที่พร้อมจะระเบิดตูมออกมาได้ทุกเวลา รู้สึกอยากจะครอบครองไว้แต่ก็ทำไม่ได้ อยากสัมผัส...ก็ไม่ได้... อยากโอบกอด...ก็ไม่ได้... เอื้อมมือเท่าไหร่ ไขว่คว้าเท่าไหร่ ก็ยิ่งห่างออกไปทุกที... ไม่เคย...ที่จะได้มาไว้ในมือ... ถ้าจะให้แสดงออกมา... ผมเป็นคนที่แสดงออกไม่เก่ง ที่ทำได้อย่างจริงใจ... คือร่ำไห้ให้กับโชคชะตาอันเจ็บปวดที่แสนหวาน ร่ำไห้ดีใจไปกับชีวิตของเค้า... ยิ้มทั้งน้ำตา...กับความสำเร็จของเค้า... โดยที่ผมเฝ้ามอง...และติดตามอยู่ห่างๆ สัญญาที่มีให้กันครั้งก่อนนี้ผมก็ทำไม่ได้ อยากเจอ..อยากกอดแทบขาดใจ แต่โชคชะตาก็เล่นตลกกับผม ถึงจะคุกเข่าอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าเท่าใด... ท่านจะมองเห็นผมไหมนะ? จะมองเห็นดวงใจที่บอบช้ำของผมหรือเปล่า? จะทำให้ผม " สมหวัง " สักครั้งได้หรือไม่..? กับชีวิตที่ต้องเผชิญกับกรอบแห่งลวดหนามมาตลอด ทั้งๆที่หัวใจโบยบินไปแล้ว... แต่ร่างกายกลับมี...มีแต่ร่องรอยแห่งความปวดร้าว... พระเจ้า... จะให้ผมเจอเธอสักครั้งไม่ได้หรือไร? ผมกระทำสิ่งต่อพระองค์ผิดเพี้ยนไปหรือ? พระองค์จึงลงโทษผมแบบนี้ หรือว่าผม...ไม่สมควรที่จะได้รับความเห็นใจจากพระองค์? ถ้าอย่างนั้นจะขอสักครั้งได้ไหม? เพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้นจริงๆ ไม่ว่าหลังจากนี้ จะฆ่าจะแกงยังไงก็เชิญ... หรือจะให้ผมต้องทนเดินกับขวากหนามก็ได้...ผมยอม... แต่ยังไง...ผมก็จะร่ำร้องหาโชคชะตาที่ไม่มีวันเจอะเจออีกต่อไป.. เพราะยังไง... ผมก็รักเธอ...เหลือเกิน...
venom_aki 6 พ.ย. 2547 00:21 น. - ID 3690 
1001
0
0
6 พฤศจิกายน 2547 00:36 น. - comment id 78748
อืมนะ พยายามต่อไปนะ ไม่มีอะไรจะพูดต่อไปอีกแล้ว เหนื่อย! - -\' นี่ เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ