การกระทำที่เรียกว่า "กฎเกณฑ์"มันเหมือนกับน้ำโสโครก ที่ไหลวนอยู่ในอุโมงค์ที่มืดสนิท การเติบโตขึ้นมาของฉันเปรียบกับการเดินไปในอุโมงค์ โดยไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่แห่งใด การที่ฉันเรียนรู้เท่าใด ก็เหมือนกับการได้รู้ว่าความสกปรกของอุโมงค์มีมากแค่ไหน ถึงจะสะอิดสะเอียนเท่าใด ฉันก็ต้องเดินต่อไปอยู่ดี พวกผู้ใหญ่ในสังคมสำหรับฉัน ก็เปรียบเหมือนหนูสกปรกที่คอยตามกัดกินเศษอาหารของฉัน และคอยแต่จะทำร้ายกันอยู่เสมอ ขณะที่ฉันต้องดำเนินชีวิตอยู่ในอุโมงค์ที่มืดสนิทและอับชื้นนั้น ก็ได้แต่เฝ้าภาวนาถึงพระเจ้า ให้มอบพลังให้แก่ฉัน... " ข้าอยากได้พลังที่สามารถ ทำให้ข้าเดินในอุโมงค์ที่มืดมิด อย่างกล้าหาญ เดินไปคนเดียว โดยลำพังได้ โดยไม่กังวลกับสิ่งใด พลังที่สามารถทำให้ข้าอยู่อย่างโดดเดี่ยวได้ แม้จะอยู่ในที่ที่ว่างปล่าวสักแค่ไหน ได้โปรดเถอะพระผู้เป็นเจ้า เป็นคำขอร้องจากลมหายใจสุดท้ายที่แสนเหนื่อยล้า ได้โปรด... มอบพลังนั้นให้ข้าที..."
4 พฤศจิกายน 2547 22:09 น. - comment id 78704
ถ้าอยากจะได้พลังจากพระเจ้าเพื่อนที่จะอยู่ในอุโมงค์ ลองมา สู้ด้วยตนเองเพื่อที่จะออกไปจากอุโมงค์ไม่ดีกว่าเหรอ น่าภูมิใจกว่านะ การพยายามอะไรด้วยตนเอง ก่อนที่จะขอร้องให้คนอื่นช่วย
5 พฤศจิกายน 2547 15:49 น. - comment id 78735
There you go !!!!!!!!! the power of stengh