เขาเจอเธอในงานเลี้ยงแห่งนึง เธอดูโดดเด่นมาก และมีคนมากมายรุมล้อมเธอ ในขณะที่เขาดูเป็นผู้ชายธรรมดาคนนึง ไม่มีใครใส่ใจเขาเลย และหลังงานเลี้ยงเลิก เขาได้มีโอกาสชวนเธอไปทานกาแฟต่อ เธอประหลาดใจมาก แต่ท่าทีที่สุภาพของเขา ทำให้เธอตอบตกลง พวกเขานั่งในร้านกาแฟดีๆ แห่งนึง เขาดูประหม่าจนพูดอะไรไม่ออก เธอรู้สึกอึดอัดมาก จนคิดในใจว่า ได้โปรดให้ฉันกลับบ้านเหอะ แต่ทันใดนั้น..... เขาถามบ๋อยว่า ขอเกลือป่นได้ไหม อยากเอามาใส่ในกาแฟ ทุกคนในร้านหันมาจ้องเขาด้วยความประหลาดใจ เขาอายจนต้องก้มหน้า แต่ก็ยังเติมเกลือลงในกาแฟ และก็ดื่มมันเสียด้วย ทำให้เธอต้องถามเขาอย่างอดไม่ได้ว่า ทำไมชอบกาแฟรสชาติแบบนี้ เขาตอบว่า เมื่อเขายังเด็ก บ้านเกิดเขาอยู่ริมทะเล เขาเป็นลูกน้ำเค็ม เล่นกับทะเลทุกวัน เคยชินกับรสเค็มของเกลือ เหมือนกับรสชาติของกาแฟเค็ม เพราะฉะนั้นเมื่อทุกครั้งที่เขาได้ลิ้มรสกาแฟเค็มๆ เขาก็จะคิดถึงวัยเด็ก คิดถึงบ้านเกิด เขาคิดถึงพ่อแม่ทียังอยู่ที่นั่น เขาเล่าไปก็น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกสงสารเขาจับใจ นั่นเป็นความในใจลึกๆ ของเขา ผู้ชายคนไหนที่กล้าบอกว่าเขาคิดถึงบ้าน แสดงว่าเขาต้องรักครอบครัวอย่างมาก และมีความรับผิดชอบต่อครอบครัว ดังนั้นเธอก็เริ่มประทับใจในตัวเขา เริ่มชวนเขาคุย เล่าถึงบ้านเกิดของเธอบ้าง ชีวิตในวัยเด็ก ครอบครัวของเธอ เธอกับเขาคุยกันถูกคอมากขึ้นเรื่อยๆ และจากการเริ่มต้นที่ดี ทำให้เขากับเธอคืบหน้าความสัมพันธ์ต่อไป จนที่สุด เธอก็ค้นพบว่า เขาคือผู้ชายแบบที่เธอต้องการอย่างแท้จริง เขาใจกว้าง อ่อนโยน อบอุ่น และดูแลเป็นอย่างดี เขาเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ แต่เธอเกือบจะมองข้ามเขาไป! ต้องขอบคุณกาแฟแก้วนั้น และชีวิตรักที่สวยงามเช่นนี้ ก็เหมือนดังเรื่องทั่วไป เมื่อเธอตกลงใจแต่งงานกับเขา และก็มีความสุขมาโดยตลอด.... โดยทุกๆ ครั้งที่เธอชงกาแฟให้กับเขา เธอต้องใส่เกลือลงไปในกาแฟให้ทุกครั้งไป เธอรู้ว่านี่เป็นกาแฟที่เขาชอบมากที่สุด หลังจากนั้นอีก 40 ปี เขาก็จากเธอไป ทิ้งจดหมายไว้ให้เธอฉบับนึง ข้างในมีใจความว่า ที่รัก อภัยให้ผมด้วย ที่ต้องโกหกคุณชั่วชีวิต มีเรื่องเดียวเท่านั้นที่ผมโกหกคุณ เรื่องกาแฟเค็มนั่น จำวันแรกที่เรามีนัดกันได้ไหม ผมประหม่ามากในตอนนั้น จริงๆ แล้วผมต้องการน้ำตาล แต่ผมพูดผิดเป็นขอเกลือ ซึ่งมันยากที่จะกลับคำในตอนนั้น ผมจึงต้องปล่อยมันไป ซึ่งผมไม่คิดว่า นั่นจะทำให้เราได้เริ่มต้นการพูดคุยกัน ผมพยายามที่จะสารภาพกับคุณหลายต่อหลายครั้ง แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะสารภาพออกไป ทำให้ผมสัญญากับตัวเองว่า จะไม่โกหกอะไรคุณอีกแม้แต่ครั้งเดียว ตอนนี้ผมจากไปแล้ว ผมไม่ต้องหวาดกลัวอะไรอีก ดังนั้นจึงเล่าความจริงในจดหมายฉบับนี้ แท้จริงแล้วผมไม่ได้ชอบทานกาแฟรสเค็มเลยแม้แต่น้อย มันรสชาติค่อนข้างแย่ทีเดียว แต่ว่าผมทานมันตลอดทั้งชีวิตตั้งแต่ได้รู้จักคุณ ผมไม่เคยนึกเสียใจในสิ่งที่ทำเพื่อคุณเลย การได้พบคุณเป็นความสุขอันยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดชีวิตของผม ถ้าผมได้มีโอกาสมีชีวิตอีกครั้ง ผมก็ยังอยากจะได้พบคุณ และมีคุณเป็นภรรยาผมอีกครั้งเช่นกัน แม้ว่าผมจะต้องดื่มกาแฟรสเค็มอีกตลอดชีวิตก็ตาม! น้ำตาของเธอหยดใส่กระดาษจดหมายจนเปียกชุ่ม และหลังจากนั้น หากมีใครถามเธอ กาแฟรสเติมเกลือรสชาติเป็นเช่นไร เธอก็จะตอบเสมอว่า " มันหวาน "
แทนคุณแทนไท 30 ต.ค. 2547 13:58 น. - ID 3644 
2560
10
0
30 ตุลาคม 2547 14:12 น. - comment id 78542
ตื่นนอนตอนเช้านี้.... เธอคนดีที่เฝ้ารอ ทำอะไรอยู่หนอ รู้ไหมว่าฉันคิดถึง สิ่งเดียวที่ฉันทำ เพื่อย้ำคำร่ำรำพึง ทำสิ่งแสนหวานซึ้ง อุ่นละมุนคิดถึงเธอ ต้มน้ำชงกาแฟ เกลือป่นแท้หวานล้นเอ่อ เติมจากใจนะเออ กาแฟซ่านละมุนหวาน ใครว่ากาแฟขม ให้ตรอมตรมในวันวาน วันนี้ฉันขอค้าน กาแฟหวานซ่านล้นใจ กรุ่นกลิ่นกาแฟรัก ไออุ่นปักกลางทรวงใน แด่เช้าวันสวยใส กลิ่นหอมหวนครวญถึงเธอ อิอิอิ...แอบมาฝากกลอนค่ะ...ไม่รู้ว่าเข้ากันหรือป่าว..... อ่านแล้ว....ได้รู้ว่า เกลือหวาน..ค่ะ..อิอิอิ เป็นเรื่องของความรัก...ที่ไม่รู้จะเศร้า...หรือ...ซึ้งดีค่ะ...
30 ตุลาคม 2547 14:25 น. - comment id 78545
เคยอ่านมาแล้ว แต่ไม่น่าอ่านเท่าที่แทนไทเขียนเลยนะคะ ...
30 ตุลาคม 2547 17:47 น. - comment id 78551
เคยอ่านแล้วค่ะพี่แทน แต่ไม่น่าอ่านเท่าที่พี่แทนค่ะ คิดเหมือนพี่ทิกิแหละคะ คิดถึงค่ะ
30 ตุลาคม 2547 18:06 น. - comment id 78553
เคยอ่านบทความนี้เหมือนกานคะ ซาบซึ้งมากๆเลย เพื่อคนที่รักแล้วทำได้ทุกอย่างคะ
30 ตุลาคม 2547 19:56 น. - comment id 78562
อืม มารน้อยก็ซึ้งกะเขาด้วย
30 ตุลาคม 2547 21:13 น. - comment id 78566
หนุ่มน้อยหัวใจละมุนรัก คือคนนี้ ใช่เลย ใช่เลยค่ะ ใช่เลย คิดถึงนะ
30 ตุลาคม 2547 23:54 น. - comment id 78569
งดงาม หวานละมุนเสมอน่ะครับ @@@@@@@@@@@@
30 ตุลาคม 2547 23:55 น. - comment id 78570
ยังไม่เคยอ่านค่ะ..ชอบ ขอบคุณนะคะที่มีเรื่องแสนหวานมานำเสนอ อิ้ อิ้ น้ำตาลเรียกพี่ สวัสดีค่ะ
31 ตุลาคม 2547 13:45 น. - comment id 78579
..อบอุ่น.. มากเลยคะ.. พี่แทนไท..
31 ตุลาคม 2547 22:03 น. - comment id 78602
พี่แทนอุ๊ แวะมาทักทายเช่นเดิมค่ะ กาแฟ ใส่เกลือ...คงหวานนะคะ ถ้าเติมด้วยเกลือแต่..เพิ่มด้วยความรัก
1 พฤศจิกายน 2547 12:33 น. - comment id 78607
หวานซึ้งมากเลยค่ะอิ อิ ......
2 พฤศจิกายน 2547 17:23 น. - comment id 78649
คุณลุง...
3 พฤศจิกายน 2547 21:13 น. - comment id 78680
อยากให้ความรักเป็นเหมือนเช่นนั้นบ้างค่ะ
27 สิงหาคม 2548 19:05 น. - comment id 86321
อืมมมม พูดไม่ออก..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ