............ตอนเด็ก ๆ แม่เคยสอนฉันไว้ว่า การระบายสีต้องพยายามระบายสี ให้อยู่ในกรอบที่กำหนดให้เท่านั้น ฉันยังคงจดจำไม่ลืมเลือน ตอนเด็ก ๆ ฉันระบายสีไปเคยออกจากกรอบนั้นเลย แม่สอนไว้อีกว่าต้องระบายสีให้ไปในทิศทางเดียวกัน และแม่พยายามให้ฉันระบายสีอย่างไม่ให้เหลือพื้นที่สีขาว
ตอนฉันโตขึ้นฉันรู้สึกว่าอยากระบายสีให้ออกจากกรอบนั้น อยากที่จะใช้ความคิดของตัวเองให้เป็นอิสระ ฉันจึงตัดสินใจก้าวออกจากกรอบที่กำหนดไว้ ระบายสีอย่างวกวนด้วยหัวใจตัวเอง ฉันเลือกที่จะระบายสีให้เป็นเขาวงกตให้ชีวิตรู้จักค้นหาตัวเอง ว่าหัวใจตัวเองต้องการอะไร ไม่ต้องการให้ใครมากำหนดทิศทางเดินของตัวฉันเอง แม้ว่าตอนนี้ฉันยังเหลือช่องโหว่สีขาวอยู่มากมายก็ตาม
^*^ สักวันฉันจะระบายภาพด้วยเส้นทางแห่งเขาวงกต.......... .........................ที่ฉันสร้างขึ้นด้วยมือให้สำเร็จจงได้..
30 ตุลาคม 2547 14:20 น. - comment id 78544
มาเป็นกำลังใจให้ มีวันนั้นครับ... น้องต้องทำได้อยู่แล้วครับ
30 ตุลาคม 2547 18:11 น. - comment id 78554
มาระบายสีบนความฝันไปด้วยคนนะจ้ะ ไปให้ถึงฝันเน้อ สู้ๆๆ มาเป็นกำลังใจให้กระดานเสมอ อิอิ เด็กๆเค้าไม่ค่อยชอบระบายสีหรอก มันน่าเบื่อเพราะต้องอยู่ในกรอบ แต่วันนี้เราจามาแหกกรอบกันเนอะ
31 ตุลาคม 2547 13:51 น. - comment id 78580
..เขียน..ได้ตรง..ความรู้สึก ของเรนมากเลยคะ.. ..ต่าง ..นิดเดียว.. ตอนที่.. วาดพู่กัน .. บนเฟรม.. ของพ่อ.. .. ภาพร่าง .. ที่พ่อเขียน.. บรรจง.. ระบาย .. กลัว .. มากมาย .. กับการระบาย ..สี .. นอกกรอบ.. เรน .. คิดถึง พ่อจัง...
1 พฤศจิกายน 2547 12:35 น. - comment id 78608
แวะมาอ่านค่ะ เคยคิดที่จะวาดภาพดดยไม่ใส่กรอบนะคะ อิ อิ แต่ฝีมือไม่ถึงขั้น งานเลยแย่ค่ะ อิ อิ..
9 มกราคม 2548 15:00 น. - comment id 80423
นั่งอยู่บนเก้าอี้เหงา มองดูภาพเก่าๆที่เราเขียน ระยิบระยับกับแสงเทียน เหมือนภาพเขียนได้เปลี่ยนไป....