แมงกุ๊ดจี่

"ว่าไง  รอนานมั้ยเด็กดื้อ"   เสียงทุ้ม  นุ่ม แว่วหวานมาพร้อมกับรอยยิ้ม
ฉันมองหน้าเขา  พร้อมกับรับรอยยิ้มนั้น ภายในใจก็รู้สึกหวาดหวั่น ๆ 
"พอดีพี่ต้อง  เซ็นเอกสารหลายอย่างเลยออกมาช้า"  เขารีบอธิบายสาเหตุที่ทำให้
ฉันรอนาน  แต่ฉันกลับคิดว่า  ไม่นาน  ไม่พอด้วยซ้ำที่จะคิดและตัดสินใจ...
"หิวมั้ย  นี่ก็ หกโมงเย็นแล้วนะ"  เขามองหน้า  และรอคำตอบ
"พี่ภัทรคะ..."  เสียงฉันสั่น  และแหบที่เป็งออกมาขณะนั้น
"ฮือ...ว่าไงจ๊ะ"  เขายังมีปฏิกิริยาอย่างเดิมในความเป็นเขา
"เรื่องที่พี่ภัทร  ถามกวางวันก่อนน่ะคะ"  ฉันพูด  แต่ฉันไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขา
"ถามตัวเองแล้ว...แล้วมีคำตอบแล้วเหรอ?"  เสียงของเขายังเรียบอย่างเดิมไม่เปลี่ยน
"คะ... "ฉันตอบและเงียบอยู่ครู่ก่อนจะพูดต่อ
"พี่ภัทรคะ....กวางไม่เหมาะกับพี่เลย"  ฉันพูดขึ้นแล้วเงียบ
"อะไรทำให้กวางคิดแบบนั้น"  เขาจ้องหน้าฉันเพื่อค้นหาคำตอบ  แต่ฉันกับหลบสายตานั้น
"ทุกอย่าง  กวางไม่มีอะไรที่เหมาะกับพี่เลยนะคะ"  ฉันพูดทั้งที่มีน้ำตาไหล
"กวางเอาอะไรวัด  ค่าของตัวเอง  ตอบพี่ได้มั้ย?"  เขาถามด้วยเสียงที่ยังคงเรียบ 
แต่จากแววตา  ฉันสัมผัสได้ว่าเขาเจ็บปวด...
"กวาง ไม่เหมาะกับพี่ทั้ง ฐานะ  การศึกษา  
ค่าของกวางมันน้อยมากเหลือเกินค่ะพี่ภัทร"  ฉันเอ่ยทั้งน้ำตากับเสียงที่สั่นเครือ
"กวางอย่าคิดแบบนี้ได้มั้ย "  เขาจ้องหน้า  เอามือมาปาดน้ำตาที่ไหลเป็นสาย
"ค่าของกวางอยู่  ความเป็นตัวของกวางเอง จะให้พี่บอกกี่ครั้ง"