เยียร์ร่าห์เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบร่างที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติง เธอยังจำได้ดี ไม่กี่ชั่วโมงอยู่นี้เธอยังไปเชียร์เธอและจินเซอยู่ที่ข้างสนาม แต่บัดนี้ไม่สามารถพูดคุย ยิ้มแย้มกับเธอได้เหมือนเดิมอีกแล้ว เห็นอย่างนั้นน้ำตาเธอก็ไหลรินลงมา จบ (ขอบคุณอีกครั้งนะจ๊ะ ที่ติดตาม )
27 ตุลาคม 2547 22:15 น. - comment id 78470
อะนะ กว่าจะจบ แต่งเรื่องสั้นมาอีกนะครับ จาเปงกำลังใจต่อไป
28 ตุลาคม 2547 10:14 น. - comment id 78476
เรื่องแต่งดีนะคะ แต่ว่า เฮ้อ อ่ะนะ ต้องบอกตามตรงไม่ค่อยชอบเรื่องแนวนี้เท่าไร อ่านแล้วมันสะเทือนใจ ตายไปเลยดีกว่า สงสารน่ะ อิ อิ แต่ก็อ่านนะ ท่าทางจะบ้าไปแล้ว อิ อิ เรื่องต่อไป ขอ แบบมีความสุขได้ไหมคะ อ่านแล้วมันใจหายน่ะค่ะ ไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย อิ อิ โทษทีนะ เขียนยาวไปหรือเปล่า อิ อิ แต่แต่งดีจริง ๆ นะ ชอบมากเลยอ่ะ แวะมาเยี่ยมคะ อิ อิ .......
30 ตุลาคม 2547 13:48 น. - comment id 78539
ชอบจังค่ะ แต่เรื่องมันเศร้าไปอ่ะ สงสาร อ่านแล้วปวดใจยังไงก็ไม่รู้อ่ะค่ะ จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ
1 พฤศจิกายน 2547 19:59 น. - comment id 78622
แหมเล่นจบ ไม่ติดต่อกับบทที่แล้วเลย นึกว่าตอนต่อไปจะเป็นแบบว่า จินเซรู้สึกตัวได้แล้ว เสียอีก
11 ธันวาคม 2547 17:34 น. - comment id 79808
แต่งได้ดีนะคะ แต่ยาวมาก............แต่ก้อหนุกดีคะ