บินเดี่ยวหมื่นลี้

 หิวจัง พิมหลับไปนานแค่ไหนคะคุณ  เจ้าหญิงนิทราตื่นขึ้นมาโดยที่เจ้าชายยังไม่ได้จูบสักแอะ
 ประมาณสามชั่วโมงครับ  ผมตอบขณะกำลังก่อกองไฟยามที่ตะวันโพล้เพล้ เธอเดินมาหาผมที่กองไฟกรุ่นกลิ่นหอมจากกายเธอทำให้รู้ว่าเธออาบน้ำแล้ว หยดน้ำยังมีบ้างที่เกาะพราวตามเนื้อตัว คงกลัวอากาศจะหนาวไปกว่านี้จึงอาบน้ำตั้งแต่หัววัน
 หอมจังเลย  เธอหมายถึงปลาที่ผมกำลังย่างอยู่
 ครับ คุณหอม  ผมตอบเพียงแค่นั้น แต่ผลที่ได้คือ ได้เนื้อจ้ำเขียวจากฝีมือการหยิกของเธอหนึ่งจ้ำ.
ผมและเธอนั่งคุยกันท่ามกลางลมหนาวที่พัดเป็นระยะ และกองไฟที่ลุกไหม้ไม้ที่ผมเก็บมาสุม  น่าขำที่เธอสะดุ้งตกใจทุกครั้งที่ไม้ไผ่แห้ง ๆที่ผมเอามาเป็นเชื้อฟืนนั้นแตกเปรี๊ยะ จากแรกที่นั่งกันอยู่ห่างพอสมควร ทุกครั้งที่เธอตกใจ เธอจะกระเถิบเข้าหาผมอย่างไม่รู้ตัว 
 ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ ทำให้ไม่ระเบิดไม่ได้หรือคะ  เธอบ่นตอนที่ลูกไฟระเบิดกระเด็นมาใกล้
 มันเป็นแค่บางปล้องเท่านั้นเอง อย่ากลัวไปเลย ผมอยู่ตรงนี้ กลัวทำไม  ได้ผลเธอค้อนขวับมาให้
 ก็มันมีเสียงเปรี๊ยะ ๆ แล้วก็มีลูกไฟกระเด็นมาด้วย .. ไม่ชอบเลย กลัวจังค่ะ 
ผมรู้ว่าทั้งหมดเธอไม่ได้เสแสร้งหรือดัดจริตแต่อย่างไร ความเป็นอยู่อย่างคนเมือง ทำให้เธอไม่คุ้นเคยกับสภาพของชาวภูธร ผมกลับชอบที่เธอจริงใจ และมักจะสนใจใคร่รู้ในเรื่องต่าง ๆ หลังจากที่ผมอธิบายเหตุผลเรื่องของปล้องไม้ไผ่แล้ว ก็ยังมีอีกหลายเรื่องที่ผมถือโอกาสเล่าให้เธอฟัง เธอเป็นผู้ฟังที่ดี ถึงแม้ว่าจะโต้แย้งบ้างในบางครั้ง