22.00 น. ที่วัด หลังป่าช้า เอาล่ะ โยมสองคนนอนหันศรีษะไปทางปล่องเมรุนะอัตมาจะนั่งอยู่ปลายเท้าของพวกโยมทั้งสองเอง แล้วพอจบพิธี อัตมาจะมาเดินเรียกโยมทั้งสอง พระรูปนั้นตอบในขณะที่เต้ยกับแป้งใส่ชุดขาวนั่งอยู่ในโลงของผีตายโหงกันคนละโลง หลังจากนั้นไม่นานเต้ยและแป้งก็เอียงหัวล้มลงนอน แล้วพระรูปนั้นก็ทำพิธีจนเสร็จ และปล่อยให้ชายหนุ่มและหญิงสาวนอนในโลงกันเพียงตามลำพังท่ามกลางความเงียบและความมืดของหลังป่าช้านั่น ตเต้ยยย เสียงเบาๆของแป้งดังออกมาจากโลงข้างๆเต้ยกลางป่าช้า หืออ?อะไร?? เต้ยตอบกลับ ชชั้นกลัว. แป้งบอก เฮ้ยยจะกลัวอะไรนี่ในวัดนะหลวงตาเค้าไม่ให้ปิดฝาโลงก็บุญเท่าไหร่แล้วหลับตาแล้วพยายามหลับจนถึงพรุ่งนี้เถอะ เต้ยตอบในขณะที่ในใจเค้าก็กลัวไม่แพ้กันกับแป้ง ถึงจะในวัด.แต่นี่มันป่าช้านะแกกกก. แป้งตอบเสียงสั่น เออๆๆๆ เอาเหอะน่าแกก็นึกว่า มานอนพักตากอากาศที่ต่างจังหวัดก็แล้วกัน. เต้ยพูด หือออ??แกกกก.ต่างจังหวัดเค้ามีที่นอนเหม็นสาปศพอย่างนี้ด้วยหรอออ?? แป้งตอบกลับ โอยยบ่นจริง.เอาเหอะน่า หลับๆๆ เต้ยพูดพร้อมกับข่มตาหลับแล้วพยายามไม่พูดกับเพื่อนสนิทตน กึกกึก.กึก. เสียงๆหนึ่งดังขึ้น จิ๊!!อะไรวะยัยแป้งอีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะเสร็จพิธีแล้ว มาเคาะโลงอยู่ได้ เต้ยบ่นพึมพำคนเดียว ฮาววว.อาาารายยยกันย๊ะ.ชั้นหลับอยู่นะ. แป้งพูดขึ้นเสียงงัวเงีย ทำให้ชายหนุ่มถึงกับนิ่งไปในทันทีเมื่อเสียงที่ตนได้ยินเมื่อครู่นี้ก็เริ่มดังขึ้นอีก กึกกึกกึก ปเปล่าไม่มีอะไรหรอกแป้ง ขข้าละเมอน่ะ เต้ยตอบในขณะที่จิตใจของเค้าก็ยังกังวลอยู่อย่างไม่ขาด หรออก็แล้ววปายยยฮาวววว หลับต่อดีก่าาา แป้งพูดพร้อมกับหลับในทันที กึกกึกกึก. เสียงอะไรวะ เต้ยพูดกับคนเดียวเบาๆ แต่ไม่กล้าที่จะลุกออกจากโลงเพราะยังไม่เสร็จพิธีแต่เสียงนั่นก็ได้ดังมากขึ้นเหมือนกับว่าเป็นเสียงคนเคาะโลงของเต้ยเองนั้นที่นอนอยู่ กึก กึก.กึก.กึก เสียงประหลาดที่ดังอยู่นอกโลงนั่นยังดังขึ้นเรื่อยๆและค่อยๆดังไปรอบๆโลงจนเต้ยสังเกตได้จากที่ดังจากด้านขวาก็ค่อยๆดังไปถึงปลายเท้าและดังอ้อมผ่านมายังด้านซ้ายมือและตอนนี้เสียงนั่นมาดังอยู่ที่เหนือศรีษะของเค้าเอง กึกกึกกึ .. เออเงียบสักที เต้ยพูดคนเดียวเมื่อเสียงนั่นเริ่มเงียบไป แต่สิ่งที่เค้าสังเกตได้หลังจากเสียงนั้นเงียบ คือเสียงลมหายใจที่แรงมากดังอยู่ทางด้านเหนือศรีษะเค้าข้างนอกโลงนั่น ป.แป้ง.กแก กรนหรอ?? ชายหนุ่มถามเบาๆ เมื่อเค้าเข้าข้างตัวเองว่านั้นคือเสียงเพื่อนทั้งๆที่ได้ยินว่าเสียงนั้นเป็นเสียงลมหายใจของผู้ชาย ไม่นานนักปลายนิ้วมือสองมือค่อยๆโผล่ขึ้นจากขอบโลง จนเต้ยสังเกตได้เพราะสิ่งนั้นอยู่เหนือศรีษะเค้าเอง ชายหนุ่มแหงนหน้าไปมองสองมือนั่นที่ทำท่าว่าเหมือนกับจะปีนป่ายเข้ามาในโลงของเค้าเอง ร่างของผู้ชายที่ใหญ่โตกว่าเต้ยเกือบค่อนนึงโผล่มาหลังใบหน้าที่เละเทะ พร้อมกับมองมาที่ชายหนุ่ม ป.ป . เต้ยพยามดิ้นรนเพื่อที่จะเรียกเพื่อนสนิทตนแต่เธอกลับไม่ได้ยิน ร่างสูงใหญ่ของชายที่เอามือค้ำขอบโลงแล้วมองมายังเต้ยค่อยๆก้มตัวลงมามองหน้าชายหนุ่มอย่างช้าๆพร้อมกับแสยะยิ้ม ชายหนุ่มเบือนหน้าหนีพร้อมกับหลับตา แต่ร่างนั้นกับล้มตัวลงมาทับเต้ยเต็มแรงจนเค้ารู้สึกจุกและชาไปทั่วทั้งร่างกาย เอาล่ะเสร็จพิธีแล้ว เสียงๆหนึ่งดังขึ้น อ้าาาา เสร็จแล้วหรอค่ะหลวงตาค่อยยังชั่ว แป้งพูดขึ้นเมื่อได้ยินเสียงของหลวงตาที่กำลังเดินมาแต่ไกล เธอถามพร้อมกับดีดตัวขึ้นมานั่งหลังจากนอนในโลงนั่นเป็นเวลานานพอสมควร หญิงสาวมองไปที่โลงข้างๆตนทันทีเมื่อเธอตื่นพร้อมกับเรียกชื่อเพื่อนสนิท เต้ยยเต้ยยไอ้เต้ยยยนี่แก ตื่นได้แล้วนะ!! แป้งตะโกนเรียก แต่ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา หญิงสาวคิดว่าผิดสังเกตเธอจึงลุกขึ้นไปดูทันที แต่สิ่งที่เธอพบคือโลงที่ว่างเปล่าปราศจากเพื่อนสนิทตน มไม่ไม่มีลหลวงตาคะ หลวงตา. เต้ยไม่ได้อยู่ในโลงคะ แป้งบ่นพึมพำคนเดียวก่อนที่จะวิ่งไปหาหลวงตา เอาล่ะสิ.บอกแล้วใช่มั้ยไม่ให้ไปไหน เอาล่ะเดี๋ยวอัตมาจะไปตามเด็กวัดมาช่วยกันตามหาแล้วกันนะ นี่ก็ใกล้เช้าแล้วคงหาได้ไม่ยากหรอก หลวงตาตอบ ค่ะค่ะ แป้งตอบรับพร้อมกับวิ่งเข้าไปในป่าช้าเพื่อตามหาเพื่อนรักอีกครั้ง เต้ยยยย.เต้ยยยย. แกอยู่ไหนนน. แป้งตะโกนเรียกเพื่อนตนเสียงสั่น ในขณะที่เด็กวัดเริ่มทยอยกันออกแยกตามหา ฮ.เฮ้ยย.นั่นใครวะ!! เสียงเด็กวัดคนหนึ่งตะโกนขึ้น น.ไหน ไหน! แป้งรีบกระโดดข้ามหลุมศพของป่าช้านั่นมาหาเด็กวัดคนนั้นทันที นั่นไงครับพี่คนนั้นใช่พี่เต้ยเปล่าครับ เด็กวัดคนนั้นตอบพร้อมกับส่องไฟฉายไปยังร่างๆหนึ่งที่กำลังนั่งอยู่กับพื้นดินหันหลังอยู่ ใช่!!นั่นแหละ!! เต้ยยยย แป้งอุทานก่อนที่เธอจะวิ่งไปหาร่างที่เธอเห็นนั่นทันทีโดยที่พวกเด็กวัดก็วิ่งตามมาด้วยเช่นกัน พพ.พี่สาวครับ?? เด็กวัดคนหนึ่งเรียกแป้งพร้อมกับจับชายเสื้อเธอเบาๆก่อนที่เธอจะถึงตัวเต้ย อะไรหรอ? แป้งหันไปถามอย่างสงสัย พี่คนที่ชื่อเต้ยค.เค้า.เค้าาา. เด็กวัดพูดตะกุกตะกักพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ด้านหลังของแป้งซึ่งเต้ยนั่งอยู่ ทำไมหรอ แป้งถามพร้อมกับหันไปมองตามนิ้วที่เด็กวัดคนนั้นชี้ ภาพที่เห็นคือเพื่อนสนิทตนนั่งกับพื้นด้วยสายตาเหม่อลอยมือนึงมีเศษกระจกที่แตกแถวนั้นกำลังนั่งปาดข้อเท้าตัวเองอยู่ เลือดออกมามากมายจนกลิ่นคาวคละคุ้งไปทั้วบริเวณป่าช้านั่น แป้งและเด็กวัดต่างรีบวิ่งเข้าไปจับมือเต้ยไม่ให้กรีดข้อเท้าตัวเองแล้วนำส่งโรงพยาบาลในที่สุด 2 อาทิตย์ต่อมา ที่โรงพยาบาล เฮ้ยแป้งหมอบอกว่าจะกลับบ้านได้ตอนไหนเนี่ย ข้านอนพักมาหลายวันแล้วนะ เต้ยพูดขึ้นโดยที่ตนนอนอยู่บนเตียงห้องพิเศษของโรงพยาบาล ในขณะที่หญิงสาวกำลังยืนอยู่ในห้องน้ำหน้าอ่างล้างมือแล้วล้างผลไม้ต่างๆจากคนที่มาเยี่ยมเต้ย แหมมมมแก แผลลึกขนาดนั้น พักวันเดียวแล้วเดินได้ก็ปาติหารแล้วย๊ะ แป้งชะโงกหน้าออกมาตอบก่อนที่จะหันหน้าไปล้างผลไม้ต่อ เออว่ะ 55 5 เฮ้ออออแต่ในที่สุดเราก็ผ่านเรื่องร้ายๆกันมาได้นะเว่ยแป้ง อืมมม แล้วนี่แกไม่หิวหรอไงวะ นี่ก็จะ2 ทุ่มแล้วนะ เต้ยพูดก่อนที่จะป้อนคำถามคำถามนึงไปยังเพื่อนสนิทตน แต่ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมาจากห้องน้ำนั่น จะมีก็แต่เสียงน้ำที่ไหลออกมาจากก๊อกแล้วกระทบกับน้ำที่ยังเอ่อล้นอยู่ในอ่างล้างมือที่เต็มไปด้วยผลไม้นั่น ปแป้ง!.เฮ้ยยยแป้งง!!เป็นอะไรรึเปล่าวะ.เงียบเชียว. เต้ยตะโกนเรียกหญิงสาวในขณะที่ตัวเองก็เอามือทั้งสองดันที่นอนเพื่อลุกขึ้นมานั่งเพราะขาข้างนึงของเค้ายังไม่สามารถใช้การได้ เฮ้ยยยยัยแป้งงง เป็นอะไรรึเปล่าาา เต้ยตะโกนถามอยู่ครั้งด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่เป็นกังวล แต่ชายหนุ่มก็ถึงกับตะลึงในสิ่งที่ตนเห็นเมื่อมือของหญิงสาวค่อยๆโผล่ออกมาจากขอบประตูพื้นห้องน้ำแล้วทำท่าจะคลานออกมา แป้งงงง!!แกเป็นอะไรวะเฮ้ยย ใจเย็นๆนะ ใจเย็นๆ ชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงตกใจจนแทบทำอะไรไม่ถูก เค้าพยายามหยิบไม่เท้าค้ำแขนแต่ไม่สำเร็จจนทำให้ร่างของเค้าต้องล้มลงตกลงมาจากเตียงทั้งๆที่ขายังเจ็บและยังเดินไม่ได้ บึก!!โอยยป..แป้งงงใจเย็นๆนะเว่ยย ข้าจะไปช่วยแกเดี๋ยวเนี้ย แกอย่าเป็นอะไรนะ เสียงกระทบจากร่างของเค้ากับพื้นดังขึ้นก่อนที่ชายหนุ่มตอบเสียงสั่นเพราะเค้ากำลังใช้แรงที่มีอยู่ทั้งหมดของแขนทั้งสองข้างของเค้า ลากตัวเองไปหาเพื่อนสนิทที่อยู่ในห้องน้ำและโผล่แขนทั้งสองข้างวางอยู่กับพื้น แต่ชายหนุ่มที่กำลังทุรนทุรายและดิ้นรนไปหาเพื่อนก็ต้องหยุดทันทีเมื่อแขนของเพื่อนตนเริ่มขยับ แล้วค่อยๆคลานออกมาจากห้องน้ำ ร่างของเพื่อนสนิทเต้ยนั้นเนื้อตัวเสื้อผ้าเปียกโชกค่อยๆคลานมาหาเต้ย โดยที่ร่างนั้นไม่ก้มหน้าขึ้นมามองเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มพยายามตั้งสติแล้วคิดลากตัวของเค้าเองไปเปิดประตูที่อยู่ไม่ห่างเพื่อที่จะเรียกให้คนช่วยเพราะเค้าเริ่งสังเกตได้แล้วว่าร่างนั้นไม่ใช่เพื่อนตน ปแป้งง.แกเป็นอะไรวะ. เต้ยถามเสียงสั่นทั้งๆที่น้ำตาคลออยู่เต็มเบ้าตาโดยที่เค้าก็ไม่ลืมว่าจะต้องลากตัวเองออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุด แต่ร่างของหญิงสาวนั้นก็คลานตามมาอยู่ตลอด หึหึหึ เสียงหัวเราะที่เหมือนกับว่าเสแสร้งได้ดังขึ้นจากปากของแป้ง. เสียงหวานๆใสๆของเธอหายไปไหน นั่นคือสิ่งที่เต้ยคิดเป็นสิ่งแรก เพราะเสียงที่ชายหนุ่มได้ยินคือเสียงที่ใหญ่และดุดันของผู้ชาย ชายหนุ่มคลานมาจับลูกบิดประตูทางออกของห้องได้ในขณะที่ ร่างของหญิงสาวนั่นก็คลานมาจับขาเต้ยข้างทั้งสองข้างได้ทันพอดี พร้อมๆกับลากโดยแรงเข้าหาตนเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มเปิดประตูได้ แรงจากการลากของหญิงสาวนั่นทำให้เต้ยต้องปล่อยมือจากลูกบิดทันทีแล้วร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เพราะสองมือนั้นได้บีบรัดไปตรงข้อขาที่เป็นแผลพอดี เลือดจากบาดแผลค่อยๆไหลออกมาจากแรงบีบของมือนั่น อ๊าคคคค..ป.แป้งงง.. ไม่ใช่สิแกไม่ใช่แป้งง.ก.แก.แกต้องการอะไร. ชายหนุ่มถามทั้งน้ำตาหลังจากที่ตะโกนร้องอย่างทรมาน ชีวิต!!! ร่างที่อยู่ปลายเท้าเต้ยแล้วกำลังจับข้อเท้าเค้าอยู่ได้พูดตะคอกขึ้นพร้อมกับมองขึ้นมาที่หน้าของชายหนุ่ม แต่สิ่งที่เต้ยตกใจนอกจากคำพูดว่ามันต้องการอะไรแล้วนั่นคือใบหน้าของเพื่อนสนิทตน เป็นใบหน้าของสิ่งที่เค้าเจอที่ป้าช้าตอนทำพิธีนั้นนั่นเอง
น้ำหมึกขาว 26 ต.ค. 2547 06:26 น. - ID 3612 
784
1
0
28 ตุลาคม 2547 18:48 น. - comment id 78485
++ แหม ! จบแบบหนังหรั่งเลยนะ ทำให้เราคิดต่อว่า ผีเข้าสิงแป้ง หรือว่าแป้งตายไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ