"พัทไม่ต้องพูดหรอก ส้ม....ส้มเข้าใจแล้วล่ะ ..........." "..................................." "พัทไปหาคนที่พัทรักเถอะ................. ................................" "เดี๋ยว ส้ม เดี๋ยว.....อย่าเพิ่งไป ..............ส้ม........................." แต่ส้ม ไม่แม้แต่จะหันมามอง เธอไปแล้ว ไปแล้ว ......... 'ทำไมนะ ทำไมไม่พูด ...................ทำไม' "โธ่เอ๊ย!" ...................................... ณ หลุมฝังศพ ของแก้ว "แก้ว...... ส้มขอโทษนะ ที่.....ส้ม.....ส้มเห็นแก่ตัว..... ถ้าวันนั้น....วันนั้น ส้มปฏิเสธแก้ว แก้วก็คง............ ส้มขอโทษ ส้มผิดเอง .... ส้มเสียใจ...... ส้มน่าจะรู้ว่าถึงอย่างไร ....พัทก็คงไม่รักส้มหรอก........ แก้วเธอโชคดีมากนะ ว่าเพราะถึงแก้วจะไม่อยู่ แต่ว่าแก้วก็ยังมีคนที่รักแก้ว......ห่วงใยแก้ว ไม่เปลี่ยนแปลง.....แต่ส้ม.............. ส้มลาก่อนนะแก้ว ................ ไว้ส้มกลับมา ส้ม.....จะมาเยี่ยมนะ .............................แก้ว......ส้มฝากลาพัทด้วยนะ ส้มคงไม่มีหน้าไปลาเขา......ส้มคง................." "ทำไมล่ะส้ม จะกล่าวลาผมมันยากนักเหรอ ถึงต้องฝากคนอื่นบอก" " พัท......." ส้มรีบเช็ดน้ำตา "ทำไมส้มไม่บอกผมเอง" "ก็ได้ ........ พัท ........ส้ม.......ลา......ก่อน" แล้วส้มก็เดินผ่านพัทไป แต่พัทกลับดึงส้มเข้ามากอด "แล้วส้มไม่ถามพัท บ้างเหรอ ว่าพัทจะยอมให้ส้มลาจากพัทไหม.........." "พัท ........................." ส้มตกใจมองหน้าพัท แต่เมื่อเห็นสายตาวิงวอนจากพัท ส้มก็ต้องหลบตาทันที ไม่กล้าสบตาอีก "ส้ม...... มองหน้าผมนะ.................... เมื่อก่อน ก่อนที่เราจะแต่งงานกัน พัทรักแก้ว ........ใช่....รัก..... แต่เมื่อ แก้วเดินไปจาก ชีวิต พัทแล้ว.......... พัทเพิ่งรู้เหมือนกันว่า สำหรับแก้วมันเป็นความผูกพัน อย่าง.............. เพื่อน ........เพื่อนหวังดีต่อเพื่อน...... แต่กับส้ม แล้ว........... ผม..รัก..ส้ม รักไม่เคยเปลี่ยน รักมานาน รักหมดใจ............ และก็....ไม่อยากสูญเสียส้มไป" "แล้วทำไมตอนนั้น คุณถึงไม่บอกส้ม" "ก็ตอนนั้นพัทตกใจมาก ....คิดไม่ถึงจริง ๆ...... ก็เสียใจนะ ที่แก้วจากไปโดยที่พัทไม่ได้บอกลา...... แต่ว่า....เมื่อเทียบกับที่ได้ยินส้มบอกลาแล้ว พัทเจ็บยิ่งกว่า......." "..............ส้มขอโทษ.......ขอโทษ ที่ทำให้พัทเจ็บ" "ไม่.....ส้ม ผมต่างหากที่ต้องขอโทษคุณ ที่ทำให้คุณเข้าใจผิด จนคิดจะหนีผมไป....................... ส้มจ๋า อย่าหนีผมไปไหนนะ อย่าจากผมไปไหน ผมคงทนไม่ได้ที่คุณไปจากผม" "พัท....................... ส้มดีใจ ดีใจที่พัทไม่โกรธส้ม ดีใจที่พัทรักส้ม .......................... ค่ะส้มจะไม่ไปไหน จนกว่า..............." "จนกว่าอะไรจ๊ะ" "จนกว่า.................. ส้ม จะตายจากคุณไปค่ะ พัท...... ... ส้ม รักคุณค่ะ พัท.. รักมาก ...........พัทต้องสัญญานะคะ ว่าจะไม่ทิ้งส้มไปเหมือนกัน" "ได้จ้ะ พัทสัญญา........" แล้วทั้งสอง ก็ยืนกอดกัน ท่ามกลาง สายลมที่พัดผ่านทั้งคู่ เหมือนกับจะย้ำว่า...แก้ว....ยินดีกับคนทั้งสองนิรันดร..............
ลอยไปในสายลม 24 ต.ค. 2547 14:12 น. - ID 3598 
822
7
0
24 ตุลาคม 2547 14:15 น. - comment id 78310
บทส่งท้าย..... ถึงผมจะเคยคิดว่า ผมมันเป็นคนไร้ค่าของใครบางคน..... แต่ผมเพิ่งรู้ว่า การที่เรามีคนที่มีค่า มันย่อมดีกว่าเป็นคนมีค่า แต่ไร้คนที่มีค่าเคียงข้าง....... ผมจะรักษาคนมีค่าคนนี้ ไว้ให้นานแสนนาน ชั่วฟ้าดินมลาย.............
24 ตุลาคม 2547 14:17 น. - comment id 78311
ฝาก นิยายสั้น ๆ เรื่องนี้ไว้ให้ทุกคนได้อ่านด้วยนะคะ เพิ่งหัดแต่ง ติชมกันได้ค่ะ ไม่ว่ากัน อิ อิ ดีใจมากเลย ที่แต่งจบ ตอนแรก ว่าจะแต่งแค่ตอนเดียว แต่มีแรงใจดีค่ะ ก็เลยแต่งต่อ หวังว่า ผู้ที่อ่านคงชอบนะคะ อิ อิ
24 ตุลาคม 2547 14:41 น. - comment id 78314
หนุกดีอ่ะ แต่งอีกเน้อ จะรออ่าน
25 ตุลาคม 2547 06:16 น. - comment id 78344
โห เก่งจัง ไม่ได้อ่านอันแรกๆหง่ะ อันนี้เหมือนรวบรัดให้จบยังไม่รู้หง่ะ แต่คุณเก่งมากเลย
25 ตุลาคม 2547 12:01 น. - comment id 78350
ขอบใจน้องโป่ง อิ อิ ชอบอะดิ คราวหลังจะเอาเรื่องจริงของเพื่อนมาแต่งท่าจะดี อิ อิ
25 ตุลาคม 2547 12:22 น. - comment id 78355
ชื่อดีนะคะ ความรักไม่มีวันตาย ชอบจัง ขอบคุณนะคะ พอดีเพิ่งหัดแต่งก็มีตะกุก ตะกัก ไปบ้าง อย่าถือนะคะ อิ อิ คราวหน้า จะไม่รวบรัดอย่างนี้ค่ะ อาจจะยังไม่เข้าถึงอารมณ์ของตัวละคร ก็จะปรับปรุงนะคะ ขอบคุณค่ะ ถ้าอยากอ่านอันแรก ๆ ก็เข้าไปดูในที่รวมกลอนได้ค่ะ คลิกที่ชื่อ ก็จะเจอเอง ขอบคุณอีกครั้งค่ะ อิ อิ
26 ตุลาคม 2547 20:55 น. - comment id 78417
แต่งดีนะ ชอบ ๆ แต่เอ..จะเอาเรื่องของเพื่อนคนไหนมาแต่งล่ะเนี่ย
26 ตุลาคม 2547 21:40 น. - comment id 78430
แล้วน่าร์ อยากให้เอาของใครมาล่ะจ๊ะ อิ อิ.....
9 สิงหาคม 2548 13:43 น. - comment id 85967
ได้อ่าน\'ฉันมันคนไร้ค่า\'รวดเดียวจบเลย อ่านแล้วน้ำตาจะไหลคิดไม่ถึงว่าจะจบลงแบบนี้บอกอารมณ์ไม่ถูกเลยค่ะว่าจะ ซึ้ง เศร้า หรือดีใจ อารมณ์มาบรรจบกันที่เดียวเลยค่ะ (ไม่เคยสักครั้งที่จะผิดหวัง ที่ได้เข้ามาอ่านเรื่องของแวว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสั้นหรืกลอน แล้วจะตามอ่านต่อไปเรื่อยๆนะ)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ