อัลมิตรา

พยายามไม่ดื่มน้ำ ยังไงซะ คืนนี้ ต้องกลั้นสุดฤทธิ์ 
พกกลับไปเทออกที่บ้านเสียยังดีกว่า ( นั่น มีการสั่งจิตตัวเอง )
ตั้งแปดชั่วโมง เวรกรรมแท้ 
ใครจะฝืนธรรมชาติได้ ตอนนี้อยากเข้าห้องน้ำเต็มทน.. 
ตีสองกว่า ๆ เวลาที่ เหล่าสัมพเวสีเร่ร่อนพอดีเสียด้วย
" ไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ อยากเข้าห้องน้ำอ่ะ " ชวนเพื่อนไปด้วย
" โห ทีตะกี้เขาไปกัน ก็ดันไม่ไปกับเขา ตอนนี้ไม่ปวดอ่ะ " 
ดูสิ ดูเพื่อนปฏิเสธ มันไยไม่มองตาเราเลยว่าวิงวอนสุด ๆ
" เหอะน่า ไปด้วยกันนะ" ตื้ออีกที
" ขี้เกียจอ่ะ ตะเองก็ไปดิ ทุกทีก็ไปคนเดียวได้นี่นา "
" เออ ก็ได้ ( วะ) " เกิดอาการงอนเล็กน้อย ก่อนตัดใจเดินออกจากห้องปฏิบัติการไป
นอกห้องปฏิบัติการช่างเงียบเชียบ ไฟตามโต๊ะ ก็ไม่เปิด 
คงเว้นไว้แต่ตามทางเดินเท่านั้น
เงาตะคุ่มของต้นไม้ที่เอามาประดับสำนักงาน 
และเอกสารกองโตที่วางสุม  มันสร้างบรรยากาศวังเวงชอบกล
ยิ่งตามหลืบ ตามมุม ตู้เอกสาร .. 
ตายชัก คิดอะไรก็ไม่รู้ ยิ่งฝันร้ายมาแหม่บ ๆ
โดยเฉพาะประตูกระจกเชื่อมตึก ว่าจะไม่มอง แต่ก็ต้องมอง 
เพราะมันอยู่เบื้องหน้าพอดี อ่า........
ภาพที่เห็นบิดเบี้ยวไปตามจังหวะการก้าวเดิน
ผิวปากไปเรื่อย ไม่เป็นเพลงหรอก คิดจะเอาเสียงข่มอะไรบางอย่าง 
เหมือนกับจะบอกว่า.. 
เฮ้ !! ฉันมาแล้ว ฉันกำลังมาทางนี้ เธอหลบไปซะ อย่าโผล่ออกมาเชียวนะ
สร้างเสียงเป็นเพื่อนน่ะ ว่ากันง่าย ๆ
ไฟห้องน้ำถูกเปิดให้สว่างจ้าอยู่ก่อนแล้ว ประตูห้องน้ำทุกห้องเปิดอ้า .. 
... ย ก เ ว้ น   ห้ อ ง น้ำ ห ม า ย เ ล ข ส า ม ...