Love Letter จดหมายรัก …จากฟากฟ้า Part 6

น้ำหมึกขาว

7.45 am. //ค.ศ.1986 (ทางเดินเข้าโรงเรียน)
เอ็มม่า// ซี.......? เธอรู้รึเปล่า? ว่าซีจะไปเที่ยวกับใคร?
ซี// จะไปรู้ได้ยังไงเล่า
เอ็มม่า// จริงหรอ??
ซี// เธอหมายความว่ายังไง??
เอ็มม่า// ก็เธอดูสนิทสนมกับเค้านี่นาาา...
ซี// เธอต้องล้อเล่นแน่ๆเลย...ชั้นจะทำไปทำไม
เอ็มม่า// เธอไม่รู้สึกอะไรกับเค้าเลยหรอ?...
ซี// ......
เอ็มม่า// เราจะเป็นแม่สื่อให้พวกเธอสองคนเองนะ
ซี// ไม่ล่ะ...ขอบใจนะ (ตอบแล้วเดินหนีเข้าโรงเรียน)
10.40 am. //ค.ศ.1986 (โรงยิม)
เอาละ...นักเรียนครับ เดี๋ยวจับคู่ฝึกท่าดัดหลังนะ...
หึหึหึ...คู่เรานะ...ยัยซี...
อเอ็มม่า...??
นี่เธอไม่ได้ควงคู่อยู่กับเค้าจริงๆหรอ...
ก็ชั้นบอกไปแล้วยังไงเล่า...
เราบอกเค้าไปตรงๆแล้ว......
ห๊า!!?? ...อ...โอ๊ยย ๆ ๆ... (ร้องเพราะถูกดัดหลัง)
ก็เราพร้อมที่จะเป็นแม่สื่อให้พวกเธอยังไงเล่า!! แหมม... น่าเสียดายโน๊อะ เพราะฉะนั้น!! ถึงตาเธอ!! เป็นแม่สื่อให้ชั้นบ้างแล้วนะ!!!...
โอ...โอ๊ยยๆ...ว...ว่า...ว่าไงนะ?
เราอยากให้เธอเป็นคนกลางระหว่างเรากับซี
ธ.เธอว่าอะไรนะ??
เธอไม่คิดหรอ!! ว่าชั้นก็น่ารักแล้วก็สวย เหมือนกัน!!!!
อ... ......
12.20 pm. //ค.ศ.1986 (หลังห้องสมุด)
อเอ็มม่า ห้องเรียนข้างๆเรา ต้องการเป็นเพื่อนกับนายน่ะ...
แล้วไงอ่ะครับ
ไงล่ะ??
ไม่สำคัญหรอกคับ...
ไม่สำคัญจริงๆนะ
หืออ? ซีทำอะไร...??
...ไม่มีอะไร... ...นายไม่ชอบเอ็มม่าหรอ??
... ชายหนุ่มเงียบ พร้อมกับมองหน้างงๆ
นายมีแฟนแล้วหรอ?
ไม่มีอ่ะ...
ชิส์!... ... งั้นก็ตกลงสิ... (พูดเสร็จก็เดินไปลากเอ็มม่าที่แอบมองอยู่ห่างๆมา)
เฮ้ๆๆ...เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวก่อนสิ ให้ ให้เราให้หายใจก่อนสิ...เดี๋ยวสิ เดี๋ยว เอ็มม่าร้องโหวกเหวก
...??
เธอไม่ต้องมาอีกแล้วนะยัยซี ขอบใจมาก หึหึหึ
...??
12.30 pm. //ค.ศ.1986 (เคาท์เตอร์หน้าห้องสมุด)
//เวลาผ่านไปแปบเดียวเท่านั้น แต่เรามีความรู้สึกว่ามันผ่านไปนานมาก
//ทั้งคู่หายไปพร้อมกันที่หลังห้องสมุดนั่น... จนแบ็งค์เดินออกมาคนเดียว
//พร้อมกับสีหน้าที่เย็นชาและท่าทางที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ชั้นได้ทำแบบนั้น
//นายนั่นยังวางหนังสือกระแทกบนโต๊ะต่อหน้าชั้นด้วย...
//วางเสร็จก็เดินออกไป ปิดประตูซะดังเชียว... แต่สิ่งที่ชั้นเป็นห่วงตอนแรกนึกว่าจะเป็นแบ็งค์
//แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเอ็มม่าไปซะได้นี่ ชั้นตกใจมาก จึงวิ่งไปดูที่หลังห้อง......
.อ.เอ็มม่า.! ?
...ฮืออ ๆ ๆ ๆ...เรื่องความรัก ฮือ ๆ ๆ ๆ มันก็ซ้ำซากแบบนี้แหละ ฮือ ๆ ๆ ๆ...ๆ ... (นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่มุมมืดๆ)
//เพราะฉะนั้นชั้นจึงตอบได้ว่า เอ็มม่าอะไรคนนั้นน่ะ ไม่ใช่แฟนของเค้าหรอกนะ
//ยังไงก็ตามเค้าก็ไม่เป็นมิตรเลย เค้าไม่สมควรที่จะไม่มีแฟนเลยสักคนเดียว
//เอ่อ...ขอโทษนะ นี่เป็นสิ่งที่ชั้นคิดถึงเค้าในอดีตน่ะ......
17.10 pm. //ค.ศ.1986 (หลังเลิกเรียน)
กรี๊ดดดดดด....ช่วยด้วยยยย.....ว๊ายยย....
//ตอนที่ชั้นกำลังกลับบ้านด้วยจักรยาน... ซีโผล่มาตอนไหนไม่รู้...
//นายนี่มาพร้อมกับถุงกระดาษทึบๆใบใหญ่ 
//แล้วขับจักรยานตามชั้นมาพร้อมกับเอาถุงนั่นมาครอบหัวชั้น เพื่อให้มองไม่ให้เห็นทาง.....
//ตาบ้านั่นมาแกล้งผม เพราะชั้นหวังดีกับเค้าเรื่องความรักรึไง...
//ณัฐพัทรศร.. ขอถามหน่อยเถอะ? เธอเห็นความดีอะไรในตัวของเค้าหรอ...??
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
กรุงเทพฯ 22.15 pm.
โย// นี่...ทำไมเราไม่ไปที่ภูเขานั่นอีกสักครั้งนึงล่ะ
ณัฐ// ... ...
โย// ก็จะได้ไปคุยกับเค้าหน่อยยังไงเล่า คิดถึงซีไม่ใช่หรอ? เราไปที่ที่ซีจากพวกเราไปกันเถอะนะ...
ณัฐ// ... ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
เชียงใหม่ 11.15 am. (ร้านหนังสือ)
แค่กๆๆ...แค่กๆๆ
เฮ้ยย ซีออกมานี่หน่อยดิ
รู้สึกไม่ดีเลยว่ะเอ๋... เราหยุดนะ
โธ่เว้ย... ไข้หวัดนี่ดื้อจังเลย อย่าให้รู้นะว่าป่วยการเมือง... ...
//อดีตยังคงผุดขึ้นมาอีก ชั้นจำเรื่องนี้ได้ด้วย คือเค้า โดนรถชนตอนมาโรงเรียนน่ะ
//รถพยาบาลมารับเค้าไป เป็นเรื่องที่ครื้นเครงมากเลยที่โรงเรียนน่ะ...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
8.50 am. //ค.ศ.1986 (ห้องเรียน)
อาจารย์// กรกฎ เอ่ออ...ประสบอุบัติเหตุเมื่อเช้านี้นะครับ เราไม่รู้รายละเอียดมากมายนัก ตอนนี้เค้าไปที่โรงพยาบาลแล้ว เพราะฉะนั้นครูจึงมาสอนแทน...!!?...!!??... กกรกฎ อ...อ่าว ทำไมยังอยู่นี่ได้ล่ะ...!!??
ซี// ... ...?
อาจารย์// อ...อูยยย...เฮ้ยยย....เดี๋ยวครูมา ๆ.... ... (วิ่งออกไปจากห้องเรียน)
เพือนๆ// 555 555 555 นึกว่าผีหลอกอ่ะเดะ...55 555 55 ขำว่ะ...555 55
//ขาข้างซ้ายของเค้าหักหนึ่งเดือนก่อนมีการแข่งกรีฑา เค้าเป็นนักวิ่งแข่งร้อยเมตร...
9.20 am. //ค.ศ.1986 (งานกีฬาประจำโรงเรียน)
อ...โอ้ยย...!!!
//เธอรู้มั้ยเค้าวิ่งไปพร้อมๆกับคนที่แข่งร้อยเมตรจริงๆ 
//จนทำให้ตัวเองล้มไม่เป็นท่าเพราะขายังเจ็บอยู่ และนั่นคือการวิ่งระยะสั้นครั้งสุดท้ายของเค้า...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
8.10 am. 
อ...อ่าว ซี.เอ็งอยู่บ้านหรอ?
อย่าเข้ามายุ่มย่ามแบบนี้เดะลุง... (พูดแล้ววิ่งไปดันตัวชายหนุ่มวัยกลางคนออกไป)
ด..ด...เดี๋ยวๆๆ เว้นสักวันนึงไม่ได้รึไงเนี่ยย
ไม่มีข้อยกเว้นให้เข้ามานะ มาหาแม่ล่ะเซะ... แม่ไม่อยู่ ไปได้แล้ว
งั้นเซ็นนี่ก่อนๆๆ พัสดุมาหาเราน่ะ...
หืออ...??
ติดตามตอนต่อไป  .