ฉันเคยมีความรักแล้วฉันก็คิดว่ามีสิทธิ์ในตัวเค้า โกรธ..ถ้าเค้าไม่โทรมา..งอน..ถ้าเค้าผิดนัด โมโห..ถ้าเค้าไม่บอกว่าหายไปไหนมา..และอยากรู้ไปซะทุกเรื่องของเค้า แล้วฉันก็พบว่า..ฉันเป็นนังบ้า..นั่งเป็นทุกข์อยู่คนเดียว ก็ในเมื่อฉันไม่ได้คลานตามเค้ามา..ไม่ได้เห็นเค้ามาตั้งแต่เกิด เวลาตาย..ก็แยกกันตาย.. ชีวิตเราไม่ใช่โรมิโอจูเลียต แล้วทำไม..โลกของเค้า..เราต้องเข้าไปวุ่นวายหั้ยเสียรูปทรง โลกส่วนตัวที่เค้าเก็บไว้..เราทำตัวเป็นหัวขโมยแอบย่องเข้าไป มันไม่รู้สึกดีเท่า..เค้ายอมไขกุญแจเชิญเราเข้าไปชมเองหรอก เมื่อฉันคิดได้..ฉันก็ตกลงใจที่จะรู้จักเค้าเท่าที่เค้าอยากให้รู้จัก.. แต่ฉันก็ยินดีเสียเต็มประดา..ที่จะให้เค้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน เพราะฉันรักเค้านี่..ฉันก็ต้องยอมแล้วล่ะ.. ที่ชีวิตตัวเองจะวุ่นวายเพิ่มขึ้นโดยคนอีกคน ถ้าเทอมีความรัก..เทอน่าจะรู้ว่ามันทำให้ชีวิตเรายุ่งเหยิงขึ้นแค่ไหน ....แต่เราก็ชอบ.... ----- EnD---- by yazaki..
19 ตุลาคม 2547 15:54 น. - comment id 78172
น่ารักมาก ดีจังนะ ที่เจอคนที่เราพร้อมที่จะเปิดประตูให้เข้ามาอยู่ในโลกส่วนตัวของเรา ใครที่ยังหาไม่เจอ ขอให้เจอเร็ว ๆ นะ
20 ตุลาคม 2547 19:59 น. - comment id 78191
ดีจังคะ อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย มานเปนเรื่องจิงที่ทุกคนก้อรู้ๆแต่ไม่ยอมรับที่จำทำนะคะ พยายามต่อไปนะคะ ดีคะ
20 ตุลาคม 2547 21:48 น. - comment id 78198
ทามมายเอางานของพี่ ว. แหวน มาลงล่ะค่ะ ... >_
31 ตุลาคม 2547 18:36 น. - comment id 78589
เห็นด้วยมากมากเลยงะ