10 ปี …แห่งการรอคอย Part 2

น้ำหมึกขาว

จากวันที่อ้อมและแพทมาฟังผลสอบทั้งคู่ก็ได้มาพักที่หอพักแห่งหนึ่งซึ่งไม่ไกลจากมหาลัยมากนัก ทั้งคู่สนิทกันมาก เนื่องจากรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก มีอะไรก็อาศัยซึ่งกันและกัน จนสายตาคนอื่นที่มองเค้าทั้ง 2 คน อาจจะมองว่าไม่ใช่เพื่อนแล้วในบางครั้งแม้ว่าเธอทั้งคู่จะเป็นผู้หญิงเต็มตัวก็เถอะ .. .
อยู่ไหนว้าา .อยู่ไหนว่ะ อยู่ไหน.. แพทเดินเปิดกระเป๋าตังค์บ่นพึมพำอยู่คนเดียวในขณะที่ตัวเธอเองก็นั้นอยู่ใต้ถุนอาคารเรียน
หาอันนี้อยู่รึเปล่าครับ เสียงที่ฟังดูแล้วรู้สึกอบอุ่นและเป็นมิตรดังขึ้นด้านหลังของแพท ภาพที่แพทเห็นคือนักศึกษารุ่นพี่ปี 4 ค่อนข้างสูง หน้าตี๋ ยืนอมยิ้มแล้วถือบัตรเครดิตอยู่
ช..ใช่ค่ะ  ข..ขอบคุณมากค่ะ แพทอึ้ง พร้อมกับค่อยๆเดินไปหยิบการ์ดที่อยู่ในมือรุ่นพี่คนนั้น
เอ่อ..น้อง...ปี1รึเปล่าครับ รุ่นพี่คนนั้นถาม
ค..ค่ะ ค่ะ แพทหน้าแดงพร้อมกับก้มหน้าก้มตาตอบ
งั้นรีบขึ้นไปเรียนเถอะนะครับ ใกล้เวลาแล้ว เดี๋ยวอาจารย์จะว่านะครับ 
ค..ค่ะ ค่ะ แพทตอบพร้อมกับกำลังจะหันหลังเพื่อจะขึ้นห้องเรียน โดยในใจอยากจะหันหลังกลับไปถามชื่อ และถ้าเป็นไปได้อยากขอเบอร์โทรรุ่นพี่คนนั้นด้วยซ้ำ
แพท! แพท!!!ไปไหนมา จะเข้าเรียนแล้วนะ อ้อมวิ่งหน้าตาตื่นมาหาเพื่อน
อ..เอ่อ เออ ชั้นรู้แล้วน่า ไปเถอะป่ะ แพทตอบ
อ่อ!...น้อง น้องครับ เดี๋ยวก่อน รุ่นพี่คนนั้นวิ่งเข้ามาหาแพทพร้อมกับพูดต่อ
ถ้ามีอะไรก็ไปหาพี่ได้ที่คณะนะครับ พี่อยู่คณะอักษรศาสตร์ ชื่อแบ๊งค์ เรียกพี่แบีงค์ก็ได้ครับ
ใครอ่ะ แพท อ้อมกระซิบถามแพทเบาๆ แต่แพทก็มัวแต่ยืนยิ้มฟังแบ๊งค์พูด
แล้วน้องเป็น เพื่อนของน้องคนนี้เหรอครับ แบ๊งค์ถามหญิงสาวที่ยืนข้างแพท
ค่ะ ทำไมคะ!!? เพื่อนหนูขโมยเงินพี่เหรอคะ อ้อมถามหน้าตาตกใจ
555 เปล่าครับ เปล่า ชื่ออะไรกันบ้างครับเนี่ย แบีงค์พูดต่อในขณะที่แพทก็ยืนยิ้มหน้าแดง
เพื่อนหนูชื่อแพทค่ะ หนุชื่ออ้อม เอ่อ..ไปก่อนนะค่ะพี่ เดี๋ยวเรียนไม่ทันคะ อ้อมตอบพร้อมกับหันหลังเดินขึ้นห้องเรียน แต่ก็ต้องหันมาดึงเพื่อนซี้ให้ขึ้นไปเรียนด้วยเพราะแพทมัวแต่ยืนยิ้ม อยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า
เลิกเรียนเสร็จทั้งคู่ได้ไปเข้าร้านอาหารแห่งหนึ่งข้างๆมหาลัย เพื่อกินข้าวเย็น
คนอะไรไม่รู้...น่ารัก... จริงๆเลย... แพทพึมพำอยู่คนเดียวในขณะที่อ้อมก็มองเพื่อนด้วยสายตาที่มึนงง พร้อมกับดูดน้ำอัดลมไปเรื่อยๆ
ยังไม่กลับบ้านกันเหรอครับ น้องอ้อม น้องแพท เสียงนุ่มหูดังขึ้น 
อ่าว...พี่แบีงค์.... คะ กินข้าวก่อนน่ะคะพี่ เดี๋ยวค่อยกลับ อ้อมตอบในขณะที่แพทมองตาค้าง
งั้น...พี่ทานด้วยคนนะครับ แบ๊งค์พูดพร้อมกับยิ้มกว้างมาให้อ้อม ในเวลานั้นอ้อมรู้สึกคุ้นเคยกับรอยยิ้มแบบนี้ทันที .
อ้อม  แพท และแบ๊งค์ นั่งคุยด้วยกันในร้านอาหารแห่งนั้น จนแพทเริ่มที่จะคุ้นเคยและไม่เขินเวลาคุยกับแบีงค์แล้ว หลังจากวันนั้น แพทเริ่มที่จะสนิทกับแบ๊งค์มากขึ้น และมากขึ้นเรื่อยๆ ไปไหนทั้งคู่จะไปด้วยกัน ถ้าทางมหาลัยมีกิจกรรมทั้งคู่ก็จะเข้าร่วมเสมอ จากเมื่อก่อนที่เวลาแพทไปไหนก็ต้องมีอ้อมที่นั่น เดี๋ยวนี้มันกลับตรงกันข้าม แพทไปไหนมาไหนกับแบีงค์แทน จนทั้งคู่ตกลงเป็นแฟนกันในที่สุด
วันนี้ไม่มีเรียน อ้อมอยู่หอคนเดียวในขณะที่เพื่อนซี้ของตนไปสนิทกับรุ่นพี่ปี 4 คนนั้น
ฮาววว....น่าเบื่อวุ้ย! ออกไปเที่ยวดีกว่า อ้อมพูดอยู่ในห้องคนเดียวพร้อมกับเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อออกไปข้างนอก 
จะไปไหนคะน้องอ้อม... เสียงเล็กและแหลม ดังขึ้น
ไปข้างนอกหน่อยน่ะป้า ฝากซื้ออะไรมั้ยคะ อ้อมตอบป้าที่ดูแลหอ พร้อมกับถามตามมารยาท 
อุ้ยๆอย่าเรียกป้าซิจ๊ะ พี่ก็พอ อ่อ พี่ฝากซื้อ ยกทรงหน่อยซิ เอายี่ห้อนี้นะ อ่ะเบอร์นี้ด้วย นี่ตัวอย่างคะ ป้าที่ดูแลหอพูดพร้อมกับยื่นยกทรงที่แห้งเหี่ยวมาให้อ้อม เพื่อเป็นตัวอย่างในการซื้อ อ้อมรับเงินและตัวอย่างยกทรงนั่นอย่างไม่เต็บใจเท่าไหร่ก่อนที่จะบ่นคนเดียวแล้วเดินออกมาจากหอนั่น
โธ่เว้ย...ไม่น่าถามเลยชั้น .. เบอร์นี้ ยี่ห้อนี้อีก โอยย ของแบบนี้มีฝากซื้อกันด้วยรึไงกัน .คนขายจะมองชั้นว่าไงเนี่ย.. ....
อ้อมเลือกซื้อชุดชั้นในตามที่ป้าดูแลหอฝากมาเรียบร้อยก็ไปนั่งกินไอศกรีม อ้อมสั่งไปได้ไม่นาน สักพักจึงเกิดเสียงดังโวยวายในร้านขึ้น... อ้อมเงยหน้าขึ้นมองตามที่มาของเสียง ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า คือเพื่อนซี้และแฟนนั่นก็คือพี่แบ๊งค์ยืนทะเลาะกันอยู่ ไม่ห่างจากโต๊ะที่อ้อมนั่งกินเท่าไหร่นัก อ้อมเห็นอย่างนั้นลุกพรวดไปหาคู่นั้นทั้ง 2 คนทนที.. 
 ใจเย็นๆๆ นะแพท อ้อมพูดขึ้นในขณะที่แพทง้างมือจะเอาแก้วกาแฟมาสาดใส่แบ๊งค์
ยุ่งอะไรด้วย! ยัยอ้อม เธอไม่เกี่ยว แพทหันตาขวางมาใส่เพื่อน
เกี่ยวสิ เธอเป็นเพื่อนชั้นนะ แล้วนี่อะไรกัน ไม่อายคนเค้ารึไง อ้อมพูดขึ้น ในขณะที่แพทเมินหน้าหนีแต่ยังถือแก้วกาแฟนั้นอยู่ อ้อมพูดต่อ...
เป็นแฟนกันน่ะก็น่าจะค่อยๆพูดกัน จะได้มีความสุข .. .
งั้นก็เชิญเธอ ไปมีความสุขกันเลยไป๊! แพทพูดแซงพร้อมกับตั้งใจจะสาดกาแฟใส่แบ๊งค์ แต่โดนอ้อมเต็มๆ แพท มองตาเขียวไม่ขอโทษเพื่อนเลยแม้แต่น้อย และเดินออกไปนอกร้านทันที
อ้อมหยิบผ้าเช็ดหน้าแล้วเช็ดน้ำกาแฟพอที่จะเช็ดได้ ก่อนที่แบ๊งค์จะขอโทษแทนแพท แล้วอธิบายว่าเรื่องทั้งหมดคือ แพทหึงแบ๊งค์เนื่องจากเค้าทั้งคู่นั่งกินไอศกรีมกันก่อนหน้านี้แล้ว และแบีงค์ก็เห็นอ้อมเดินเข้ามาก็เลยจะเข้ามาทัก แต่แพทห้ามไว้ ก็เลยเกิดการทะเลาะกันอย่างไม่มีเหตุผลขึ้น หลังจากที่แบ๊งค์เล่าเรื่องทุกอย่างให้อ้อมฟังเสร็จแล้ว ก็พาอ้อมไปส่งที่หอ
ขอบคุณมากนะคะพี่แบ๊งค์ อ้อมพูดพร้อมกับลงจากรถของแบ๊งค์
ครับผม อ่อ น้องอ้อม ลืมของครับ แบ๊งค์พูดพร้อมกับ หยิบถุงเล็กๆมาให้อ้อม
อ..เอ่อ ค่ะๆ อ้อมรีบคว้าจนทำให้ชุดชั้นในหล่นออกจากถุงใส่ แบ๊งค์หยิบให้อ้อมพร้อมกับถามแบบอมยิ้มทันที
อ้อมใช้แบบนี้ด้วยเหรอคับ? 
ป..เปล่านะคะพี่ เปล่า!! ป้าที่ดูแลหอเค้าฝากซื้อน่ะ อ้อมตอบพร้อมกับคว้าชุดชั้นในใส่ถุงแล้วเดินหันหลังขึ้นหอก่อนที่จะหันมาพูดกับแบ๊งค์ก่อนไป...
เอ่อ...พี่แบ๊งค์!! ยังไงอ้อมก็จะช่วยพูดกับแพทให้นะคะ ไม่ต้องห่วง แล้วก็เป็นพี่น่ะ ต้องหัดตามใจน้องบ้างนะ รู้ป่ะ อ้อมพูดจบก็เดินขึ้นหอทันที ปล่อยให้แบีงค์นั่งนิ่งอยู่ในรถพร้อมกับคำถามที่เกิดขึ้นมากมายในจิตใจว่าคำพูดนี้ เค้าเคยฟังและได้ยินมาจากไหน... .. .
ติดตามตอนต่อไป .