เรื่องสั้นยาว รอยวัน ตอนที่ 5 ครึ่งตอน

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

(โพสต์ครึ่งตอนก่อนนะครับ)
	อาหารมื้อปลื้มผ่านไปแล้ว สีหน้าของพ่อกับแม่ของไข่เขียดเหมือนลูกชายได้รับความสำเร็จทางการเรียน   อืม..ก็คงอีกไม่นานนักหรอกครับเพราะไข่เขียดลงทะเบียนเรียนและสอบเก็บหน่วยกิตไปเกือบครบแล้ว เมื่อผลการเรียนวิชาสุดท้ายออกไข่เขียดจึงจะบอกความข้อนี้แก่ใครสักคน      ถึงเวลานั้น   แม้ไข่ไม่ได้เป็นนิสิตก็คงไม่ได้คิดอะไรเท่าไหร่แล้ว-แฮ่
	
	อาจารย์และน้องนักศึกษาให้คำแนะนำแก่ผมเรื่องบรรจุภัณฑ์ทั้งบอกสถานที่ศึกษาดูงานเพิ่มเติมหลายแห่ง  ผมกำหนดในใจไว้แล้วครับว่าจะไปไหนบ้าง   เวลาเช่นนั้นผมอยากมีเพื่อนสักคนเคียงคู่ไปด้วยกัน  แบบเป็นคู่คิดหรือคู่สร้างก็ได้ถ้าเป็นได้ถึงขั้นนั้น   คงได้แต่คาดหวังแบบลมๆแล้งๆ  แหละไข่เขียดเอ๋ย
	ไม้ผลในสวนของไข่เขียดที่จะนำมาแปรรูปเป็นไวน์   น้ำผลไม้พื้นบ้านพร้อมดื่ม  น้ำผลไม้เข้มข้น  ผลไม้กวน ผลไม้แช่อิ่ม มีหลายอย่าง   ที่คนนิยมแล้วก็มี  มะม่วงไข่คำ   หมากเม่า  หม่อน  ลิ้นจี่  หมากเบ็น  
	ไม้พวกนี้ปลูกง่ายดูแลง่าย  ไม่ต้องใช้สารเคมีฆ่าแมลง  ผมเองเคยคิดอยากปลูกองุ่นเหมือนกันแต่ไปดูงานหลายที่แล้วเห็นใช้ยาเคมีสารพัดชนิดก็หงอ  คนสวนที่ดูแลองุ่นหลายคนเจ็บป่วยด้วยโรคภัยแบบตายครึ่งซีก  จึงไม่เอาดีกว่า  ไม่แต่องุ่นหรอกครับ พืชผักของกินอย่างอื่นคนปลูกก็ตายคนกินคนขายก็โซกันทั้งนั้นเพราะใช้ยาพิษฆ่าแมลงเยอะเหลือเกิน  -อ้าวแล้วผมไม่ใช้เหรอ   มีสมุนไพรแยะไปครับที่ลดการทำลายของศัตรูพืชได้  แมลงที่เป็นศัตรูกันเองกินกันเองก็ช่วยได้  ความรู้พวกนี้หน่วยงานต่างๆ รวมทั้งมหาวิทยาลัยใกล้บ้านอบรมให้ความรู้อยู่เป็นประจำ   แต่มักไม่ค่อยมีคนสนใจเอาไปทำหรอก  มันแพ้ความมักไวมั้งครับ
	อ้ายหนูไข่เขียด  พ่อเห็นเองสดชื่นแจ่มใสนะตอนที่น้องนักศึกษาเขามาแวะเยี่ยม
	พ่อสังเกตตอนไหน    
	ก็ตอนเองคุยกับเขาแหละ  คนที่พูดเก่งๆนะชื่อวรรณใช่ไหม  เขาชมเองนะว่าฉลาด
	อย่างผมหรือครับพ่อฉลาด
	บ๊ะ   อ้ายไข่   รู้จักพอใจในตัวเองเสียบ้าง เดี๋ยวก็เหงาหัวใจตาย
	อืม คนเรานี่ต้องรู้จักชื่นชมตัวเองบ้าง   ถ้ามัวแต่คิดว่าตัวเองด้อยมันก็จะยิ่งดึงตัวเองลงจนต่ำต้อย  หมดกำลังแรงใจ ผมไม่ขัดพ่อแล้ว
	รอยวรรณ เขาไม่ส่งข่าวมาอีกเลยใช่ไหม
	  ครับ   ว่าจะมาก็ไม่มา
	อย่าไปคาดหวังเขาเลย   บางทีภาระหน้าที่ในชีวิตก็บีบรัดคนจนไม่มีเวลาสำหรับตัวเอง   ถ้าเองเป็นเขาก็คงเหมือนกัน
	พ่อพูดคุยกับผมแล้วก็ผละไปทำงานของตัวเองคือแต่งกิ่ง ทาบกิ่งต้นไม้เพื่อเลี้ยงไว้ขาย  ส่วนผมก็ทำไวน์หม่อนของผมต่อ    จะสิบห้าถังแล้วนะครับ    Dawik Mulbery  (D.M) Wine ผมเขียนไว้ที่ถังทุกใบแล้วครับ  ไวน์หม่อนรสวิเศษจากหุบเขาภูพาน เป็นไงครับ พอจะติดหูติดปากไหมครับ  dawik   ก็ ไข่เขียดไงครับ  -ภาษาของผมเอง
	ไวน์ของผมคงไม่ถึงแสน   แต่จะเป็นไวน์ที่คนกล่าวขวัญถึงไปทุกอนุทวีป-มันแปลว่าอะไรล่ะไข่เขียด   รสของไวน์ราคาแสนผมนึกไม่ออก   แต่ถ้าเป็น Dawik Mulbery Wine ต้องวิเศษแบบเจือรสหวานของยิ้มที่เต็มไมตรี  -นั่นแหละ ๆ ที่จะเป็นสิ่งที่คนกล่าวขวัญกันถึงไปไกลๆ
	ผมน็อคยีสต์เมื่อรสของไวน์ได้ตามนึก   นี่ถ้ามีคนที่จริงใจต่อกันมาชิมและติคงได้รสที่ผมหวังไว้ล่ะ  ผมขอพ่อเก็บถังไวน์หม่อนไว้ที่โรงนาที่ปลูกขึ้นมิดชิดในส่วนลึกของสวน  คงมีไม่กี่คนครับที่รู้ว่าผมกำลังบ่มไวน์หม่อนที่รสวิเศษแสนวิเศษ-บางอย่างที่พิเศษเราคงสงวนไว้สำหรับใครบางคนที่วิเศษมั้งครับ
	
ผมหยุดงานไวน์ชุดแรกไว้ที่ 20 ถัง  เพื่อไปสอบเก็บหน่วยกิจสุดท้ายและฝึกงาน   ไปไกลนะครับถึงภาคเหนือตอนล่างโน่นแน่ะ