~นายปากแข็ง-เธอฟอร์มจัด~{8.1}

ความทรงจำ

มีไรให้กินมะ ห๊ะ! เออ.. พอดีไม่ค่อยมีไรให้กินซะด้วยสิ อืมมมม หาๆในตู้แล้วกัน อาจจะมีอะไรให้กินล่ะมั้ง เขาก็ก้มๆลงไปหาแล้วเขาก็ชูกล่องน้ำชาเขียวขึ้น กินได้ป่ะ กินไปดิ ไม่มีใครว่าหรอก กินได้จริงๆนะ อืมมม.. ดอตกินมะ ไม่อ่ะ ดอตกินก่อนแล้วเดี๋ยวเบดกินต่อ เหอๆ เธอกินไปเหอะ โอ๊ยยย อายมากมาย^_^ / 
อีกไม่นานผมก็ต้องไปแล้วอ่ะ ไม่อยากไปเรียนเลยให้ตายเหอะ ผมมีเรียนตอนบ่าย4โมงครึ่ง แต่นี่4โมง25แล้วยังนั่งอยู่นี่เลย เธอไปเรียนกี่โมงอ่ะ เธอหันมาถามผม 4โมงครึ่ง นี่ก็ใกล้จะ4โมงครึ่งแล้ว อ้าว!งั้นก็ไปดิ ไล่กันเลยเหรอ เปล่านะ ก็เธอบอกว่าเรียน4โมงครึ่งนี่ นี่ก็จะ4โมงครึ่งแล้ว ไม่รีบไปเดี๋ยวก็สายมากหรอก โทษเราไม่ได้นะ 
อืมมม..ไม่โทษหรอก จะโทษทำไมอ่ะ ดอตไม่ได้ทำไรผิดนี่ เบดไม่รีบไปเองแหละ ที่จริงควรไปตั้งแต่4โมง5แล้ว อืมม.. ผมออกจากที่ทำงานของแม่เธอตอนใกล้ๆจะ5โมง เสียดายนิดๆที่เธอไม่ได้กลับไปขึ้นรถพร้อมกันผม แต่ก็นะ แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้ว หาเรื่องออกมาหาเธอจนได้^^ ฮัลโหล เบดอยู่ในอ่ะ ผมจำเสียงปลายสายได้ทันทีที่อีกฝ่ายพูด วี่เหรอ 
จำไม่ได้เหรอไง พอดีไม่ได้ดูเบอร์น่ะ กดรับเลย ก็แล้วไป แล้ววี่ไม่เรียนเหรอ 5โมงแล้วนี่ เรียนสิ แต่แอบคุย ว่าแต่เบดเหอะ อยู่ไหนทำไมยังไม่มาอีก รถติดน่ะ ติด? ปกติเบดมาถึงนี่แค่บ่าย3กว่าเองนะ ทำไมป่านนี้ยังไม่ถึงอีก เอาไว้ค่อยคุยกันแล้วกันนะ เดี๋ยววี่ก็โดนว่าเาอหรอก วางมั่งเหอะ เบดให้วี่วาง?? ผมก็เงียบ เสียงของวี่เริ่มสูงตามอารมณ์ 
เอาไว้ค่อยคุยกันดีกว่า เบด เบดจะให้วี่วางใช่มั้ย เบดไม่เคยให้วี่วางก่อนเลยนะ มันก็เพื่อวี่เอง คุยโทรศัพท์แบบนี้เดี๋ยวก็เรียนไม่รู้เรื่อง วี่ไม่คุยกับเบดก็ได้ วี่ไปคุยกับคนอื่นแทนก็ได้ วี่จะคุยแบบนี้ใครก็ห้ามวี่ไม่ได้หรอก สิ้นเสียงวีน วี่ก็วางไปทันที ผมก็นึกถึงคำของซ่าที่เคยคุยกันขึ้นมา ไอ้วี่มันเปลี่ยนไปนะ ตั้งแต่ได้รู้จักกับเบด ได้คุยกับเบดมา มันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ยังไงก็ฝากดูแลมันหน่อยแล้วกัน ยังไงก็เห็นแก่เพื่อนคนนึง แม้ว่าตอนนี้เบดจะไม่ได้ชอบมันแล้วก็ตาม แล้วทีนี้ผมควรจะทำยังไงดี 
ทำแบบนี้ผมก็ตัดวี่ออกไปจากชีวิตได้สำเร็จ แต่อีกใจก็รู้สึกผิด ขออนุญาตคับ รีบไปนั่งไป เอาล่ะ เรามาเรียนกันต่อ ผมรีบเดินไปนั่งข้างไอ้ตี้ พอผมชำเลืองไปทางวี่ผมก็เห็นเธอมองมาทางผม พอเห็นผมมองเธอก็เชิดหน้าใส่แล้วก็หันไปสนใจการเรียน แล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรแล้วก็ตั้งสมุดขึ้นปิดหน้า(แอบคุยแหงๆ) ผมก็ไม่ได้สนใจเธออีก พอเลิกผมก็ยืนรอไอ้หยกอยู่พร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆ ซ่าก็เข้ามาทัก ไงเบด วันนี้มาเลทนะ 
อืม ไม่เคยเห็นเลย แปลกดี ซ่าแซวยิ้มๆ รอหยกป่ะ ไม่ดีกว่า เดี๋ยวเรากลับกะวี่ วันนี้วี่ไม่กลับเองเหรอ ไม่รู้โทรบอกใครให้มารับอ่ะ ป่านนี้มันยังไม่ออกมาจากห้องเลย จังหวะนั้นวี่ก็ออกมาพอดี(คุยโทรศัพท์ออกมาเลย) แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยววี่โทรไปใหม่ วี่กดวางสาย มองผมนิดๆแล้วก็หันมาทางซ่า ไปรอพี่อาร์ตหน้าป้ายรถเมล์เหอะ เรานัดพี่เค้าไว้ อืมๆ งั้น..เราไปนะเบด ซ่าหันมาลาผม บาย วี่ก้าวนำออกไปก่อนโดยไม่ได้พูดอะไรกับผมสักคำ สงสัยจะโกรธมากแหงๆ-_-,