ห่างไกล

หนูชอบขึ้นดอยค่ะ

ฉันกับเขา..เราคบกันได้สองปีแล้ว..สองปีแล้วซินะ ทำไมเวลามันผ่านไปเร็วจัง
ฉันยังจำได้ดี วันที่เราเจอกันครั้งแรก เพียงแค่เห็น ฉันก็รู้สึกชอบในความน่ารัก ทำให้ฉันหัวเราะได้เรื่อย ๆ แล้ว..เราก็เป็นคนรักกัน
มีความสุขมากเลยนะ กับการได้อยู่ใกล้ๆ กัน โลกมันช่างน่าอยู่ อยากไปโรงเรียนทุกวันเลย เพื่อจะได้ไปเจอเขาคนนั้น
ฉันรักเขานะ รับได้ในทุก ๆ สิ่งที่เขาเป็น รัก ที่เขาเป็นตัวเขา
แล้ววันนึง ฉันก็เข้าใจคำว่า คิดถึง คิดถึงมาก คิดถึงมากนะ
เราต้องเรียนคนละที่ ไกลมาก ตอนแรกที่ได้รู้ ทั้งฉันและเขา ต่างก็ร้องไห้ ฉันไม่อยากไกลจากเขา เขาอยากอยู่ใกล้ฉัน แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ 
ไม่เป็นไร .. ถึงตอนนี้ก็เริ่มทำใจได้ ฉันก็พยายามไปหาเขาทุกเดือน เดือนละครั้ง ฉันไม่อยากต้องไกลจากเขาอย่างนี้เลย
เวลาที่เราทะเลาะกัน มันแย่มากเลยนะ ที่อยู่ไกลกันอย่างนี้ ฉันไม่ชอบเลย ไม่อยากให้เรามาทะเลาะกันอย่างนี้ ทั้ง ๆ ที่เราทั้งสองก็รักกันมาก มากจนฉันไม่คิดจะมีคนอื่นอีก 
อยากบอกขอโทษในเรื่องที่ฉันต้องทำให้เธอร้องไห้ ขอโทษจริง ๆ เธอจะอภัยให้ฉันได้ไหม อย่าเมินเฉยอย่างนี้เลยนะ ฉันขอโทษจริง ๆ 
ขอโอกาสให้ผู้หญิงคนนี้..ได้มั้ย