..ที่โรงพยาบาล แกช๊อคไปน่ะครับ..โชคดีนะครับที่พามาได้ทัน..แกปลอดภัยแล้วครับ..แต่ว่า.. แต่ว่าอะไรคะหมอ. คงต้องนอนพักดูอาการที่โรงพยาบาลอีกสักพักนะครับ หมอต้องรอดูผลเอ๊กซ์เรย์ก่อน ค่ะ..ได้ค่ะ ไม่เป็นไรแล้วนะลูก..พิง..เล่นเอาแม่ตกใจไปหมดเลย พิงเป็นอะไรไปเหรอคะแม่.อูยยปวดหัวจังเลย..มันหนักตื้อ..เหมือนมีอะไรอยู่ข้างในอ่ะคะ หนูหมดสติไปน่ะลูกตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว..แต่หนูต้องนอนพักที่โรงพยาบาลก่อนซัก สามสี่วันนะจ๊ะ สามสี่วัน..!!! แล้ววันเกิด พิงล่ะคะแม่ วันเกิดน่ะปีหน้าค่อยจัดก็ได้ลูก ห่วงตัวหนูเองก่อนเถอะลูกนะ แพร..อยู่ไหนคะแม่ ว่างัยจ๊ะ..ยัยตัวแสบ..เล่นเอาแพรตกใจหมดเลย.. แม่กลับไปแล้วเหรอแพร.. ออกลับไปแล้ว นี่แพร..ทำไงดีล่ะ..พิงจะได้นอนโรงพยาบาลอีกหลายวันเลย..นี่ก็จะถึงวันเกิดเราแล้วนะ อืม.ทำไงดีล่ะ..ให้มะไฟมาหาที่นี่ดีไหม ไม่นะแพร..พิงไม่อยากให้มะไฟเห็นพิง ในสภาพแบบนี้น่ะ แพรช่วยไปเอาคอมพิวเตอร์มาที่นี่ได้ไหม.. พิงอยากคุยกับมะไฟล่ะ ได้สิ 19 เมษายน หมอคะ.หมอคะ.หมอ.ลูกดิฉันแย่แล้วค่ะช่วยด้วยค่ะหมอ!!!! ครับ..ครับ..คุณพยาบาล เดี๋ยวเตรียมเข้าห้อง ไอซียู เลยนะ เมื่อปลายปีที่แล้ว คุณหมอตรวจพบว่า พิงเป็นมะเร็งในสมองขั้นสุดท้ายมัจจุราจส ามารถคร่าชีวิตเธอได้ทุกเวลา.. เมื่อใดก็ตามที่เธอนั้นอ่อนแรงลง.. ไม่นึกเลยว่าพิงจะกลับมามีอาการกำเริบอีกครั้ง แม่.คะ.. พิงฟื้นแล้วเหรอลูกมะเป็นไรแล้วนะเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่าลูก..บอกแม่นะ เจ็..บ..มากค่ะแม่..เจ็..บไปทั้งตัวเลย ทำไมพิงไม่มีแรงเลยคะแม่. นอนพักนะลูกนะ . แพรผู้เป็นพี่สาวยืนมองภาพ..พิง ..น้องสาวสุดรักของเธอด้วยแววตาที่เลื่อนลอย. .เธอเห็นสภาพของพิงแล้ว ยิ่งทำให้เธอรู้สึกสั่นเครือ.. เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่คอ น้ำตาของผู้เป็นพี่. พลางจะล้นเอ่อออกมาในทันที.. พิงยังคงนอนอยู่บนเตียง . .ร่างกายที่อ่อนระทวย. ใบหน้าที่ซูบซีด. .เธอแทบจะไม่มีแรงที่จะเปล่งเสียงออกมาด้วยซ้ำ. แต่จิตใจของเธอนี่สิช่างเข้มแข็งยิ่งกว่าสิ่งใดๆ แพรช่วยคุยกับมะไฟ..แทนพิง.หน่อยนะ .... ได้สิพิง.แพรจะอ่านให้พิงฟังนะแล้วพิงตอบมา..แพรจะพิมพ์ให้นะ น้ำใสๆซึมออก..มาคลอในตาคู่เศร้าๆของทั้ง 2 คน มะไฟ// อีก 2 วันนะเราจะได้เจอกันแล้ว.. พิง// จ่ะ.พิงรอวันนี้มานาน.. มะไฟ// มะไฟจะเอาลิลลี่ช่อโตไปให้นะ.. พิง// จ่ะ.. .. 20 เมษายน ที่โรงพยาบาล ใบหน้าซูบซีดสีเหลืองปากแห้งสนิท บวกกับดวงตาที่เหมือนพริ้มหลับอยู่ตลอดเวลา . ร่างนั้นนอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทางอ่อนแรงเหมือนจะหมดสิ้นลมหายใจ ..พิงนั้นไม่มีกำลังแทบที่จะหายใจออกมาอยู่แล้วในตอนนี้ . .. พ .แพรพรุ่งนี้แพร .ไปหามามะไฟตามที่นัดไว้ได้ไหมไปแทนพิงนะ พิงพูดเบาๆโดยที่แพรกุมมือเธอไว้ ได้สิพิงแพรจะไปให้แต่พิงอย่าพึ่งเป็นอะไรนะนะพิงนะลืมตามองแพรสิพิง.พิงงง. จ จ๊ะ.พิงจะรอ... 21 เมษายน ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง. มะไฟ// อ่ะหวัดดีใช่พิงหรือปล่าวคับเนี่ย.. แพร// ช.ใช่ค่ะ มะไฟ// นี่ครับ สุขสันต์วันเกิดนะลิลลี่ช่อใหญ่ มะไฟทำตามสัญญาแล้วนะ มะไฟ// ว่าแต่ทำไมถึงยกเลิกจัดงานกระทันหันล่ะพิง แพร// ขอบคุณค่ะ.แต่ขอโทษทีนะที่ต้องเลิกจัดไปน่ะเพราะพิงพิง..ไม่ค่อยสบายน่ะ มะไฟ// ถึงว่าล่ะดูหน้าตาไม่ค่อยสดชื่นเลย แพร// มะไฟ..เดี๋ยวพ..พิง ขอตัวก่อนนะพอดีว่ามีธุระด่วน น่ะ..ขอโทษด้วยนะ. มะไฟ// อ่าวเดี๋ยวสิพิง..พิงพิง. .. พิง..พิง.แพรมาแล้วนะดูสินี่งัย..ลิลลี่สีขาวช่อใหญ่ อาา.ดด.ดีใจ.จังง.เล่าเรื่องมะไฟให้ฟังหน่อยนนะะ มะไฟเค้าเป็นคนดีล่ะพิง..เค้าเป็นห่วงพิงมากเลยนะ..พิงต้องรีบหายไปเจอเค้าเองนะ แพร.มะ..ไม่ว่าจะ.เกิด..อะไร..แพร.ตะะต้องเป็น..ตัวแทนพิงนะ ไม่นะพิงแพรไม่ไปแทนพิงแล้วล่ะ..ยัยบ้าาา ..พิงต้องไม่เป็นอะไรนะ. .พิงต้องหายแล้วไปหามะไฟเอง.. ไปชื่นชมมะไฟ..ให้สมกับที่พิงรอเค้ามานาน..ไปพบเค้าเพื่อบอกความในใจ..กับเค้านะได้ยินมั้ยพิงแพรไม่ไปแทนพิงอีกแล้วว พิงต้องไปเองนะ สัญญาสิสัญญากับแพรได้ไหม.. พ.แพร.พิงขะ ขอกอด..ดอกไม้..ช่อนั้นหน่อย.. นี่จ๊ะ.นี่งัย..ของพิงนะ. ดอกไม้ช่อโตของพิงนอนพักนะ.. อืมพพพิงสัญญา.. .พพิงงงงงงง.!!!!!!! 25 เมษายน มะไฟ// พิง..หายไปไหนมาหลายวันน่ะ..หา..มะไฟเป็นห่วงจะแย่อยู่แล้วเนี่ย พิง// โทษทีนะพิงอาการกำเริบหนักเลยต้อง..พัก.นานไปหน่อย มะไฟ// มะเปนไร..เห็นพิงมาคุยกะมะไฟอย่างนี้ได้ก็แสดงว่าหายแล้วนะ.. พิง// ..จ่ะ พิง// เออมะไฟ..จากวันนั้นน่ะพิงไม่เคยยเอ่ออเคยเจอมะไฟแค่ครั้งเดียวอ่ะ.. พิงอยากเจอ..มะไฟจริงๆอีกสักครั้งนะได้ไหม พิงมีอะไรจะบอกมะไฟล่ะ มะไฟ// ได้สิจ๊ะพิง.. มะไฟก็รอพิงมาตั้งนานแล้ว..ล่ะ พิง// ถ้างั้น.พรุ่งนี้เจอกันที่บ้านพิงนะเออพิงขอ..ดอกลิลลี่อีกครั้งนะเอาช่อใหญ่กว่าเดิมอีกนะได้ไหมจ๊ะ.. มะไฟ// ได้สิ.อยู่แล้ว 26 เมษายน หวัดดีจ้าพิง ดีจ่ะมะไฟ ว้าวบ้านน่าอยู่จังเลยพิง..สงสัยมะไฟต้องมาบ่อยๆแล้วล่ะ .พิงรอมานานมากเลยล่ะ .ก็นี่ไงคะมะไฟอยู่นี่แล้วไงพิง.. มะไฟตามมาทางนี้หน่อยนะ คับผม . ..นี่ไง..เอาดอกลิลลี่ช่อนั้นไปให้เธอสิมะไฟ. .. ให้เธอกับมือของมะไฟเองเลยนะ เธอรอมะไฟอยู่ตลอดทุกลมหายใจของเธอ.. นี่อะไรเหรอพิง..มะไฟงงไปหมดแล้ว. เราคือแพรพี่สาวของพิง พิงเป็นน้องสาวฝาแฝดของแพรเอง.. พิงไม่ค่อยสบายมาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ.. พิงดูมีชีวิตชีวาขึ้นเมื่อได้มะเจอกับมะไฟ.. พิงมักจะเล่าเรื่องของมะไฟให้แพรฟังเสมอ.. และแพรก็รู้ด้วยนะว่าพิง เค้าคิดยังไงกับมะไฟ. .ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้พูดคำนั้นออกมาก็ตาม. .พิงไม่สบายมาก ในวันเกิดของเรา. ที่ไปหามะไฟในวันนั้นน่ะคือแพรเองหลังจากแพรกลับมาพิงเค้าก็ถามถึงมะไฟใหญ่เลยนะ ..ว่ามะไฟเป็นยังไงบ้าง .นั่นเป็นรอยยิ้มที่แสนประทับใจที่สุด ที่แพรเห็นจากพิง พิงกอดช่อดอกลิลลี่ของมะไฟ.. พิงบอกแพรว่าถ้าหายดีแล้ว พิงจะไปพบกับมะไฟด้วยตนเองล่ะ. .. พิงบอกอย่างนั้น. แล้วพิงก็หลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม ที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ไปสิมะไฟไปฟังในสิ่งที่พิงอยากจะพูดกับมะไฟนะ จริงหรือเนี่ยไหนละแพรตอนนี้พิงอยู่ที่ไหน.. เด็กหญิงเริ่มเสียงสั่นเครือนัยตาเลื่อนลอยพร้อมกับยกมือขาวเรียวชี้ไปตรงหลังบ้าน. .. น..นั่น นั่นไง....พิงอยู่ตรงนั้น..ตรงสวนหลังบ้าน.. พิงหลับไปนานมากเลย.. พ่อกับแม่นะก็เอาแต่ร้องไห้ล่ะ แล้วก็พาพิงมาหลับที่บ้านล่ะ แต่แปลกนะทำไมพ่อกับแม่ต้องพาพิงไปนอนในสวนก็ไม่รู้นะ. .แพรน่ะมาอยู่เป็นเพื่อนกับพิง ที่สวนทุกวัน. แต่พิงไม่ยอมตื่นมาคุยกับแพรเลยนะ สงสัยพิงจะง่วงนอนมากล่ะ. นี่งัย..พิงจ๋า..ยัยยพิงบ้าา.. ตื่นมาดูสิเร็วว่าใครมาน่ะ.ตื่นสิพิงออกมาได้แล้ว.. ทำไมชอบอยู่ข้างในนั่น ไม่ยอมออกมาสักทีน่ะพิง แพรพามะไฟมาแล้วนะ.. เค้าเอาลิลลี่ช่อใหญ่มาให้พิงด้วยล่ะะ.. ลุกขึ้นมาสิพิง..พิง.ฮือ.ๆๆๆ.ฮือๆๆๆยัยพิง.บ้า ยัยบ้า!!!!ลุกขึ้นมาสิ..ยัยบ้าๆๆฮือๆๆ ภาพที่ปรากฏในสายตาของมะไฟ ในตอนนี้คือ.หญิงสาวคนหนึ่ง.. ที่เอาแต่กอดหลุมศพของน้องสาวตัวเองบ้างยิ้ม.. บ้างก็คุยกะหลุมศพ บ้างก็ร่ำไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด และพร่ำเรียกให้น้องของเธอตื่นขึ้นมา. ..มะไฟเดินมาที่หลุมศพพิง.. บรรจงวางลิลลี่ช่อนั้นตรงหลุมศพของพิงเค้าไม่มีโอกาสได้รู้เลยว่าครั้งสุดท้าย ที่ได้คุยกับพิงนั้นมันเมื่อไรกันเค้ายังไม่ทันได้รู้เลยด้วยซ้ำว่ามีอีกกี่ถ้อยคำ ความรู้สึก ที่พิงอยากจะบอกกับเค้า. มะไฟแน่นิ่งอยู่ตรงหลุมศพ ไปพักใหญ่ ด้วยสภาพจิตใจที่สุดแสนจะปวดร้าวจนไม่อาจจะบรรยายมาเป็นภาษาใดๆได้.. น้ำตาไม่รู้ต่อกี่หยดพรั่งพรูออกมา จากดวงตาคู่นั้นของมะไฟ เขาเดินจากมาจากบ้านหลังนั้นด้วยจิตใจที่เลื่อนลอยโดยปล่อยให้แพร..แฝดผู้พี่นอนพร่ำเรียกชื่อน้องของตนข้างๆหลุมศพนั่น . พิง.พิงจ๋าาทำไมไม่มาคุยกับแพรแพรเหงานะพิงง.ฮืออ.ฮืออ..พแพรเหงา.. .. .. จนวันนี้มะไฟเองได้รู้หัวใจตัวเองแล้วว่า.. พิงคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของมะไฟ ซึ่งมะไฟหวังเอาไว้ว่าจะสามารถสื่อความรู้สึกนี้ ไปหาพิงได้และหวังว่าพิงเองก็คงจะรับรู้เช่นกัน ทุกครั้งที่มะไฟไปที่บ้านหลังนั้นก็จะพบกับแพรซึ่งวันๆนึงจะไม่ทำอะไรนอกจากนอนข้างๆหลุมศพ. บางวันก็จะหยิบหนังสือกลอนหรือพวกนิยายมานั่งอ่านใกล้ๆนั่น พร้อมกับพูดคุยคนเดียว.. . แต่สิ่งเดียวที่มะไฟทำได้ในตอนนั้นก็คือยืนมองดูการกระทำของแฝดผู้พี่ ที่แสดงออกมาด้วยความรักซึ่งมีต่อน้อง. . มะไฟคิดอยู่ในใจคนเดียว ว่าทำไม ถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น กับคนที่มะไฟรัก ..น่าเสียดายที่พิงนั้น.ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้รับรู้หรือพูดความรู้สึกในใจออกมา . ..มันยังเป็นความรู้สึกที่ดีที่ยังคงคู่อยู่ในใจของพิงไป..ตลอดกาล พแพร .วันนี้มะไฟกลับก่อนนะ. .. จ๊ะแล้วมาใหม่นะ.. ครับดูแลตัวเองดีดีนะแพร. .บายนะครับ. . .. เดี๋ยวมะไฟ!! .. .. .. มะไฟพิงฝากบอกว่าดอกลินลี่สวยมากเลยแหละ . . .ดอกลินลี่สวยมากๆ.. .. หญิงสาวตะโกนเรียกชื่อชายหนุ่มที่กำลังจะคล้อยหลังกลับ ด้วยใบหน้าและสายตาที่เลื่อนลอย .. ถ ..โถ.พแพรร. มะไฟพูดค่อยๆพรางส่ายหัวเบาๆ โดยที่น้ำตาของชายหนุ่มค่อยๆเอ่อล้น .. มะไฟ ..เป็นอะไร?? ร้องไห้ทำไม ..พรุ่งนี้เจอกันนะจ๊ะ ..บ๊าย บายนะ พิงมะไฟเค้าจะไปแล้วนะ ..มะไฟ พิงบอกว่าพรุ่งนี้ต้องมาอีกเหมือนเดิมนะ. ค. ครับครับมะไฟ มะไฟจะจะมาหาพิงนะครับ. เห็นมั้ยยัยพิงเดี๋ยวพรุ่งนี้มะไฟก็มาอีกบ๊าย บายยยจ๊ะมะไฟ. หลังจากวันนั้นทุกวัน มะไฟก็จะมาที่บ้านหลังนั้นเป็นประจำ. ..และทุกๆวันที่ 21 เมษายน ของทุกปี มะไฟจะนำลิลลี่ช่อใหญ่ มาให้พิงที่หลุมศพนั้นอยู่ไม่ขาด . .. .. 4 ปีต่อมา .. .. .. . มะไฟมาพร้อมกับ ช่อลิลลี่ 2 ช่อ. ตอนนี้สองสาวพี่น้องที่แสนรักกัน..ได้ไปอยู่เคียงคู่กัน.. ในที่ของพวกเธอแล้ว.. คงเป็นเพราะแพร ทนคิดถึงพิงไม่ไหวนั่นเองพวกเขาคงแยกจากกันไม่ได้ .แพร..กับ..พิง..จะ อยู่ในใจของมะไฟตลอดไปนะ. นอนหลับให้สบายนะ
น้ำหมึกขาว 9 ต.ค. 2547 06:48 น. - ID 3455 
1361
2
0
10 ตุลาคม 2547 07:35 น. - comment id 77919
จะมีคนอ่านมั้ยเนี่ย เหอๆๆ
10 ตุลาคม 2547 13:12 น. - comment id 77921
อ่านเรื่องของคุณจบแล้ว น้ำตาของชั้นมันอดไม่ได้ที่ไหลออกมา เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า แต่ถึงจะเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นก็เถอะ มันอ่านแล้วทำให้เห็นคุรค่าของการมีชีวิตอยู่ การมีความรักมากเลยนะ ขอชื่นชมจากใจ จริง ๆ แล้ว เราก็มีเรื่องราวคล้าย ๆ กันนี่แหล่ะแต่เป็นชีวิตของเราเอง ถ้าคุณน้ำหมึกขาวสนใจ เมล์หาเราก็ได้นะ lhin_lalin@yahoo.com นะ ปีกแห่งฝันจะรอจ้ะ
12 ตุลาคม 2547 00:20 น. - comment id 77995
ผมอ่านแล้วนะครับ มาอ่านอีก็ซึ้งอีกครับ
12 ตุลาคม 2547 18:17 น. - comment id 78011
ตามมาอ่านครับ.... เศร้าจัง... แต่ก็อดยิ้มทั้งเศร้าๆ ไม่ได้เนอะ เป็นกำลังใจให้กับงานเขียนต่อไปนะครับ ^^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ