ยามนี้ ดาวและเดือนต่างทนทุกข์ อากาศภายนอกช่างเศร้าหมองยิ่งนัก น้ำใสๆไหลย้อยหยด ดวงเนตรต่างวิปริต เธอที่รักฉันรู้ว่ายามนี้เธอต้องการฉันเพียงไร แต่นิยายรักเรื่องยาว มันได้จบไปแล้ว เธออาจคิดว่าฉัน คือนางมาร แน่นอนฉันคือนางมารเสมอ ชีวิตของเธอครั้งหนึ่งฉันเคยเฝ้าทะนุถนอม ครั้งหนึ่งฉันเคยเฝ้าโอบอุ้มด้วยดวงจิตแห่งมาร ฉันบอกเธอให้รู้ถึง สีสันความระทมของชีวิต ฉันบอกเธอว่า เธอต้องแกร่งในสังคมสีเทา ฉันบอกเธอว่า การกระทำใด ๆ อันไร้สติจะนำมาซึ่งความฉิบหาย แม้ นิยามแห่งรัก จะยิ่งใหญ่สักเพียงใหญ่ ก็มิอาจหลีกเลี่ยงได้ เธอที่รัก ....... รู้ไหมว่าวันเวลาเดือนดาวลาลับ ใจฉันยังจับอยู่ที่เธอมิไปไหน ภาพของเธอยังคงตรึงอยู่ในใจ มิมีใครฉันมีเธอตลอดกาล มันมิได้จบลงไปแล้ว เพียงเพราะเธอเดินจากไป แต่มันจบการกระทำที่ไร้สติลงต่างหาก ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ฉันน้อมรับจิตแห่งมารที่เธอกล่าวอ้างโดยดุษฏี
9 ตุลาคม 2547 09:52 น. - comment id 77878
มาเยี่ยมคร่า
11 ตุลาคม 2547 12:44 น. - comment id 77963
เศร้าจัง... บางทีผมไม่ต้องเขียนอะไร... คุณได้เขียนมันไปหมดแล้ว...
4 พฤศจิกายน 2547 15:47 น. - comment id 78695
วันที่เธอจากไป หัวใจดั่งถูกกระชากเหลือเพียงซากหัวใจ... ฉันพร่ำบอกให้เธอรับรู้รักแต่เธอเงียบงันไร้คำตอบ วันเวลาที่ผ่านพ้นไป อยากให้โอกาสนั้นหวนคืนกลับมาอีกครั้ง อยากดึงชีวิตเธอกลับคืนมา ทุกเวลานับแต่นี้ไป ฉนคงต้องทรมานและเดียวดาย ตราบวันสิ้นลม พร้อมกับจมหัวใจ from=kaikan phrase