ครั้งหนึ่งที่มีรัก

^^ฟูแมนจูซูมูรู^^

ฉันจำได้....ในวันนี้เมื่อปีที่แล้ว....
	ที่เราได้พบกัน....เนื่องมาจากการทำงาน....
	ผู้ชายขี้เล่น ... สนุกสนาน...หัวเราะเสียงดัง....
	แล้วก้อคอยขอเบอร์โทรศัพท์ฉัน...ทั้งๆ ที่ฉันอายุมากกว่า...
	แต่ดูคุณไม่แคร์...ไม่อาย...คุณบอกว่า..เรื่องของหัวใจผม..ใครจะทำไม...
	แม้ฉันจะไม่ได้ให้เบอร์ฉันแก่คุณไว้..แต่คุณก้อมีวิธีได้มันมาจนได้...
	จนวันนี้....วันที่คุณไม่ได้อยู่ข้างข้างฉันแล้ว....ฉันก้อยังไม่เคยรู้เลย...ว่าคุณได้มันมาอย่างไร...
	ขอบคุณท้องฟ้า.....ที่มอบความพยายามมาให้คุณ....
มิเช่นนั้น...หัวใจของฉันคงไม่ได้รับความรู้สึกที่ดีขนาดนี้........ 
หลังจากนั้น...คุณโทรหาฉันทุกวัน...วันละหลายหลายครั้ง...
ฉันต้องเอามือถือไว้ใกล้ตัวเสมอแม้ตอนนอน...
เพื่อตื่นขึ้นมาตอนเช้า...จะได้คอยรับโทรศัพท์ของคุณบนที่นอน...
ใต้ผ้าห่มอันอบอุ่น...ฟังเสียงทุ้มนุ่ม...(ตอนนี้คนเขียนขอแอบยิ้มนะ..อิอิ)
	แล้วทั้งวันฉันก้อจะทำงานอย่างมีความสุข....อมยิ้ม...จนสงสัย...ตัวเองบ้าหรือป่าว..?????
คุณบอกเสมอว่า...ยามคุณอยู่ใกล้ฉันคุณมีความสุขมากที่สุด......
ตอนนั้น...ฉันได้แต่เงียบ..เพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไรได้..
	ฉันขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า....
ยามฉันอยู่ใกล้คุณ...ฉันมีความสุขมากกว่าคุณหลายเท่านัก....
	ท้องฟ้าดูสวยใส....แม้ในวันฝนตก.....ได้ยินเสียงนกร้อง....แม้เป็นตอนพลบค่ำ......
	รู้สึกมีพลังเยอะแยะมากมาย....สามารถจัดการงานทุกอย่าง
และอุปสรรคทุกชนิดได้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย...
	ขอขอบคุณค่ะ...ที่รัก...คุณได้มอบวันพิเศษที่สุดในชีวิตให้แก่ฉัน.... 
จนวันหนึ่ง....คุณเข้ามาทำงานในบริษัทของคุณพ่อของฉัน....
	เพราะคุณเข้าใจว่า...จะทำให้เราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น...โดยที่คุณไม่เคยบอกฉันมาก่อนเลย...
	แต่ทุกอย่าง....มันกลับตรงกันข้ามกับที่คุณคิด....
	
ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนแปลงไป.....
คุณรู้ไหม...ฉันทำตัวไม่ถูก....เวลาเราพบกันในที่ทำงาน....
	เมื่อเห็นคุณแสดงสีหน้า..เสมือนเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน...
	ที่รักคะ...คุณรู้หรือป่าว...ว่ามันสร้างความเจ็บปวดให้แก่ฉันมากเพียงใด....
	แต่ฉันเข้าใจว่า...ที่คุณทำทั้งหมดนั่น....เพื่อปกป้องฉัน...ลูกสาวเจ้าของบริษัท...
	ที่คุณเคยบอกฉันว่า...ผมไม่อยากทำให้คุณเสื่อมเสีย......แค่นั้น...คุณบอกฉันแค่นั้น.... 
ตลอดสี่เดือน....ที่คุณทำงานใกล้ใกล้ฉัน....มันทรมานคุณมากไหมคะที่รัก.....
	ทุกครั้ง...ที่คุณโทรหาฉัน....ถ้าคุณรู้ว่าฉันอยู่กับคุณพ่อ...
               คุณก้อจะบอกว่า...เดี๋ยวผมจะโทรมาใหม่...
	ทุกครั้ง...ที่เราจะพบกัน...ต้องเป็นสถานที่ที่เราคิดว่าจะไม่พบคนรู้จัก....
	ทุกครั้ง...ที่คุณขึ้นมาบนรถฉัน...คุณจะเงียบเหมือนคิดอะไรอยู่....
	ทุกครั้ง...............................
	ทำไม....ครั้งหลังหลังที่เราพบกัน....มันถึงมีเงื่อนไข...มีข้อจำกัด...และดูคุณเป็นทุกข์...
	ที่รักคะ....คุณรู้ไหม....ฉันทรมานเพียงใด...กับการที่เห็นคุณไม่มีความสุข....
	ที่รักคะ....ฉันเข้าใจ....ว่าเรามีความแตกต่างกัน...ในเรื่องของสังคม....
	ที่รักคะ....ฉันไม่เข้าใจ....คุณไม่แคร์เรื่องอายุ......แต่คุณแคร์สังคม...
	ฉันขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า....ฉันไม่เคยแคร์สังคม...ไม่เคยแคร์อายุ...
                                                   ไม่เคยแคร์ว่าใครจะรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเรา...
	ฉันขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า....ฉันแคร์แค่คุณ....ฉันแคร์แค่ความสุขของคุณ....
	ฉันขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า....ทุกอย่างที่ฉันทำไป....
                                                   เพราะฉันทนไม่ได้...ที่เห็นคุณไม่มีความสุข...
	ฉันขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า....ที่ฉันต้องบีบบังคับให้คุณลาออก...
                                                   เพราะฉันอยากเห็นคุณดำเนินชีวิตทุกวันอย่างมีความสุข...
	....ฉันไม่อยากให้คุณเป็นกังวล...ฉันอยากเห็นคุณมีรอยยิ้มเหมือนที่ฉันเคยเห็น....
	....ฉันไม่อยากให้คุณต้องเป็นกังวลกับการหาเงินมากมาก...เพื่อซื้อรถ...ขับไปรับฉัน...
แม้มันจะเป็นคำสัญญาของคุณก้อตาม..
	....วันที่ผมมีรถ...ผมจะขับไปรับคุณ...ปลายปีนี้..ผมสัญญา...
	ที่รักคะ...ฉันไม่ต้องการรถ...ฉันต้องการแค่คุณมีความสุข.... 
นี่ก้อหนึ่งปีแล้วสินะ.....
	นับตั้งแต่วันที่เราได้รู้จักกัน.....
	ตอนนี้คุณได้ไปทำงานในบริษัทรับเหมาก่อสร้างใหญ่โต...มีชื่อเสียง....
	ฉันหวังเสมอว่า....คุณจะมีความสุข...มีอนาคตสดใส...เป็นวิศวกรใหญ่...	
	มีคนเคียงข้างคอยดูแลคุณ....มีคนสร้างรอยยิ้มบนใบหน้าอันสดใสของคุณ....
	มีคนที่คุณสามารถคิดถึงเขาได้อย่างเต็มหัวใจ...โดยไม่ต้องกังวล....
	
	ฉันคนนี้....ขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า...ฉันรักคุณ..
	ฉันคนนี้....ขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า...ฉันคิดถึงคุณเสมอ...
	ฉันคนนี้....ขอบอกคุณตอนนี้ได้ไหมคะว่า...ทุกนาทีที่มีคุณ...เป็นนาทีที่มีค่าที่สุดในชีวิตของฉัน... 
แม้คำพูดสุดท้าย....ที่ฉันได้ยินจากคุณคือ....
	"คุณเป็นผู้หญิงบ้าอำนาจ....และใจร้ายมากที่สุดเท่าที่ผมเคยได้พบ..." 
และคำพูดสุดท้าย....ที่ฉันอยากจะบอกคุณก้อคือ.....
	"ที่รักคะ...คุณเป็นผู้ชายคนเดียวในชีวิตของฉัน...ที่ฉันจะรักและคิดถึงคุณสุดหัวใจตลอดไป...แม้ฉันจะมีผู้ชายคนอื่นในชีวิตอีกก้อตาม..."				
comments powered by Disqus
  • maggie

    6 ตุลาคม 2547 00:44 น. - comment id 77780

    ถ้าเขาคนนั้นรู้ว่า สิ่งที่คุณทำ...ทำเพื่อเขา เขาต้องดีใจอย่างที่สุด และต้องเศร้าอย่างที่สุดเช่นกัน...ความรักของคุณมันช่างยิ่งใหญ่ เสียสละความสุขของตัวเองเพื่อคนที่คุณรัก...ผู้หญิงกี่คนนะที่จะเป็นแบบคุณ...ขอนับถือกับความรักที่ยิ่งใหญ่ของคุณค่ะ
  • หมอกจาง

    6 ตุลาคม 2547 13:02 น. - comment id 77791

    ....ฉันไม่อยากให้คุณต้องเป็นกังวลกับการหาเงินมากมาก...เพื่อซื้อรถ...ขับไปรับฉัน...
    แม้มันจะเป็นคำสัญญาของคุณก้อตาม..
    
    ....วันที่ผมมีรถ...ผมจะขับไปรับคุณ...ปลายปีนี้..ผมสัญญา...
    
    ที่รักคะ...ฉันไม่ต้องการรถ...ฉันต้องการแค่คุณมีความสุข.... 
    
    อ่านแล้วสะท้อนใจจัง..
    เหมือนว่าตัวหนังสือจะฟ้องออกมาเลย ถึงความจริงใจของคนเขียน..
    
    ถอนหายใจลึกๆด้วยความรู้สึกบางอย่าง ที่อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน..
  • เรไร

    6 ตุลาคม 2547 22:22 น. - comment id 77818

    สะท้อนอารมณ์ได้โดนใจมากเลยครับ
    @@@@@@@@@@@@@@@
    ถ้าผู้ชายคนนั้นได้ยิน ได้เห็น ได้อ่าน 
    บทความนี้ ผมเชื่อว่าเขาคงจะดีใจ 
    ที่ผู้หญิงที่เขาเคยรัก 
    ยังรักเขามากขนาดนี้
    @@@@@@@@@@@@@@@
  • ไร

    8 ตุลาคม 2547 12:46 น. - comment id 77864

    คุณไม่เคยเข้าใจเขาเลยละซิ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน