ขวดแก้วแห่งกาลเวลากับอุ่นไอของความรัก

เพชรสีฟ้า

บางครั้งคนเรามักบ่นกับตัวเองว่า 
ถ้ามีเวลาเพียงแค่นาทีหนึ่งที่ฉันจะบอกรักใครสักคนหนึ่ง
เราคงจะไม่ต้องอึดอัดกับตัวเองจนถึงวันนี้ 
แต่หลายครั้งที่เราอยากบอกแต่เราก็ทำไม่ได้ 
อาจเป็นเพราะความกลัว กลัวว่าเธอจะปฏิเสธ 
กลัวว่าเธอจะปลีกตัวหนีจากเราไป กลัวอะไรต่อมิอะไร
แต่นั้นมันก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราไม่สามารถบอกคำสามคำนี้ไปได้
.            ........ .."ฉันรักเธอ" ........
แต่แล้วกาลเวลาก็พลากเราสองคนจากกันไป 
โดยที่เรายังไม่ทันได้ตั้งตัวที่จะบอกคำบางคำที่เราเก็บไว้
กาลเวลาช่างโหดร้ายกับเราจริง ๆ 
เมื่อตอนที่มีเธออยู่ เราได้แต่เฝ้ามองเธอ
และรอเวลาให้เธอรู้ประดุจดังเม็ดทรายให้ขวดแก้วของกาลเวลา
ที่ร่วงโรยเป็นสาย เม็ดทรายที่ไม่มีวันไหลคืนกลับ
ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเม็ดทรายแต่ละเม็ดที่ร่วยหล่นนั้น
แทนกาลเวลาแต่ละเสี้ยววินาทีที่ผ่านพ้นไป 
เราอาจคิดว่ามันก็เป็นเพียววินาทีเล็ก ๆ 
ที่เม็ดทรายแต่ละเม็ดร่วงหล่น 
แต่มันคือเวลาทั้งหมดที่เราจะได้พบกับเธอคนนั้น
คนที่เราบอกกับใจตัวเองเสมอว่า 
รักเธอ และชื่นชมเธอเสมอ
ไม่สิ มันคือทั้งหมดของหัวใจที่เรามี
อยากจะมอบและเก็บไว้ที่เธอตลอดไป
แต่ในทางตรงกันข้าม 
ขวดแก้วของกาลเวลา ไม่ได้ไว้เก็บเวลาที่แสนดี
เวลาที่มีความสุข และรอวันที่จะมีผู้ผิดหวังบอกกับขวดแก้วนี้ว่า
เวลาช่างโหดร้ายเสียนี่กระไร
แต่ขวดแก้วของกาลเวลาได้เก็บเอา
..."ยา" ... รักษาแผลของใจเอาไว้ด้วย
บางคนได้พบกับความรัก ได้พบความสุข
แต่กาลเวลาได้พรากเราสองคนจากกันไป
ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดก็ตาม เราระลึกเสมอว่า
ความสุขทำให้เราได้รู้จักความทุกข์ทำให้เราเจ็บมากฉันใด
ไออุ่นแห่งรักที่ยังคงครุกรุ่นอยู่ในขวดแก้วของกาลเวลา
ก็จะพร้อมเยียวยารักษาเราให้หายจากความทุกข์เป็นปลิดทิ้งฉันนั้น
แต่อยู่เราจะเรียนรู้และเปิดใจยอมรักให้ไออุ่นเข้ามา
รักษาแผลของหัวใจเรามากแค่ไหน 
เราไม่รู้ว่าไออุ่นแห่งรักจะมาในรูปแบบใด
แต่สิ่ง ๆ นี้มันอยู่ใกล้ตัวเรามากจนเรา
แทบไม่เคยสังเกต แทบไม่เคยรู้ว่า
ทุกขณะเราได้สนทนากับเจ้าของ
ไออุ่นนั้น อยู่ตลอดเวลา
แล้วคุณล่ะ เคยไม๊ที่พบความทุกข์
และคุณก็จมอยู่กับมันฝ่ายเดียว
คุณยอมให้อดีตของคุณมาเผาผลาญความเป็นตัวคุณ
เคยไม๊ที่บางคนอยากเข้ามาเยียวยารักษาใจ
แต่คุณกลับตอบรับความหวังดีของเขาอย่างแสนสาหัส
คุณลองหันกลับมามองคนใกล้ตัวคนสักครั้ง
เพราะตอนนี้เขาคนนั้นเฝ้ามองคุณตลอดเวลา
พร้อมประคองคุณให้ลุกขึ้นยืน เมื่อคุณอ่อนแอ
พร้อมปลอบโยนเมื่อคุณไม่เหลือใคร
เค้าจะตื่นมาตอนเช้า เพื่อเตรียมอาหารให้
และห่มผ้าเมื่อคุณหลับไป 
คุณลืมตาดูโลกตอนที่เค้าเฝ้ามองคุณ ดูแลคุณ
แล้วคนที่ทำให้คุณเจ็บล่ะ เค้าดูแลคุณตอนนั้นหรือปล่าว 
คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าใครที่คุณควรบอกรักมากที่สุด
เดิมเข้าไปหาเขาคนนั้น แล้วบอกเค้าว่า
คุณรักเขาตลอดไป				
comments powered by Disqus
  • ใบตอง

    3 ตุลาคม 2547 16:42 น. - comment id 77691

    ไดอารี่แห่งนำตา แต่งได้ซึ่งจริงๆๆเรื่องนี้ก้อชอบนะคะ
  • มารน้อย

    4 ตุลาคม 2547 21:51 น. - comment id 77728

    เขียนได้ ดีคะ 
    อืม ....... ความรักเป็นนิทานเรื่องยาวเขียนไม่หมดจริง 
    
    เป็นกำลังให้ และจะคอยติดตามผลงานน่ะคะ
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน