เมื่อแนนไปถึงโรงเรียนมันก็ออกจะตื่นเต้นหน่อยเพราะเห็นเพื่อน ๆ ....... +...มาทำอะไรกันเยอะแยะเลย มีอะไรกันปล่าวน่ะ...+ แนนก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปอย่างช้า ๆ ว่าจะหลบเพื่อน แต่ก็หลบไม่พ้นจนได้ ฮิๆ ๆ ....Hey....แอนมา เพื่อนหญิงวิ่งกานมาอย่างเยอะเลย +..หุ้ยย...จะทับเราหรือเปล่าหว่ะ..เสียวอ่ะ+ แนนทำสีหน้าไม่ค่อยดีเลย เพราะกลัว สวัสดีตอนเช้าแอน ....จุ๊บ...จุ๊บ...!! หอมแก้มกันใหญ่เลย ((...แอนชื่อเพื่อนที่โรงเรียนเรียกกัน)).... จ๊ะ สวัสดีตอนเช้าจ๊ะ แนนตอบกลับเพื่อน ๆ หลาย ๆ คน แอน เธอรู้ป่ะวันนี้อ่ะ เป็นวันประกาศผล...เย้ๆๆๆ พอคนนึงพูดจบเสียงประสานก็ตามมา ประกาศผลไร.... หน้างิ้ว คิ้วขมวดเลยอ่ะค่ะ ประกาศผลไรหน๋ออออ.... ประกาศผลร้องเพลงไง... มานูเพื่อนสุดรัก รีบแทรกเสียงขึ้น หร๋อ...จริงอ่ะ ใครบอกพวกเธอรู้ได้ยังไง.. คราวนี้หน้าไม่งิ้วคิ้วไม่ขมวดค่ะ แต่ตาเป็นลูกห่านเลย ฮิๆ ๆ ๆ ๆๆ ..... นั้นไง....ติดอยู่นั้นน่ะ เอเลน่า แร่ะเพื่อนก็ดึงแขนของแนนไปดู แนนยังไม่ได้อ่านเลย ครูประจำชั้นก็มาพอดี ต่างก็วิ่งไปหาครูกัน แต่แนนไม่วิ่ง(..ปวดขา..) 5555555... ครูชาเด...ใครได้ที่เท่าไหร่ ใครได้ที่ 1 ต่างก็ดึงตัวครูมาถาม เสียงดังพอสมควร เข้าห้องก่อน เข้าห้องก่อน เสียงดังกันจริง ๆ ครูเดินเข้าห้องเด็ก ๆ ก็ตามครูไปด้วย แต่แนนไม่ได้เดินเข้าเองอ่ะ พลอยโดนเพื่อนลากเข้าเลย ไม่ต้องเดินให้ยาก ฮิๆ ๆ นั่ง ก่อน ๆ ...วันนี้เรามีข่าวดีอยู่สองเรื่องน่ะ เรื่องที่ 1 เรื่องประกวดร้องเพลง เรื่อง.. ใครได้ที่ 1 ค่ะ ครูชาเด...?? เงี้ยวครูยังพูดไม่จบเลย นาตาลีก็ยกมือถามแร่ะ บอกเรื่องแรกก่อนน่ะค่ะ น่ะค่ะๆ... อ้อนครูกันทั้งห้องรวมทั้งแนนด้วยล่ะ ดีใจอยากรู้ บอกก็บอก.. ครูเหมือนจะเหนื่อยที่คุมนักเรียนห้องนี้ไม่ค่อยได้ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ... ร้องกันซะดังทั้งห้องเลย แก้วหูเกือบแตก ที่ 1 ...เสียดายไม่ใช่ห้องเรา นักเรียนต่างหน้าเศร้ากันหมดเลย เป็นห้อง 9เอ. ชื่อ วาเนสซ่า โคลด้า ร้องเพลง WhEn u LoOk aT mE ส่วนที่ 2 เป็นห้องเราเอง เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....เสียงร้องดังขึ้นอีกที ให้ฉันพูดเสร็จก่อนสิ พวกเธอนี่จริง ๆ เลยน่ะ โดนครูด่าเลยง่ะ แต่แนนม่ะโดน เพราะมัวแต่ลุ้น ไม่มีอารมณ์ร้องโห่... ที่ 2 ห้อง 8เอ. ชื่อ นิทายา แถวพันธุ์ ร้องเพลง No MorE tEaRs ที่ 3 ห้อง 8บี. ชื่อ เฮ่าเชอร์ ไคโต๊ะ ร้องเพลง iF TomOrrOw NevEr ComEs พอรู้ว่ามีชื่อของตัวเองด้วย แนนก็ยิ้มไม่หุบเลยล่ะ แบบว่า ดีใจสุดขีดดดดดดดดด..... เพื่อน บางคนก็ร้องดีใจด้วย บางคนก็ร้องบอกว่า เสียดาย เป็นไปได้ไง หุหุ แต่เสียใจเพื่อนเอ๋ย มันเป็นไปแร้นนนน...ฮิ ๆ ๆ มาถึงเรื่องที่ 2 กันดีกว่า ในห้องเราจะมีคนได้ขึ้นไปเรียนที่ห้อง 9 ทั้งหมด 4 คน คนที่ 1 อันดี้ คนที่ 2 สะตราโทส์ คนที่ 3 มานู คนที่ 4 นิทายา +...เห๋อ..มีชื่อเราด้วย เป็นไปได้ยังไงหว๋าาาาา...+ (..นิทายา ก็คือ นิตยาค่ะ ที่นี่เขาเรียกไม่ชัดเลย...) (..กลายเป็น นิทายา ไปอย่าง ถาวรณ์เลยค่ะ..) พอครูบอกข่าวดีจบ ก็มีเสียง ย้าาา.. บ้างก็ เยส บ้างก็โห๋ เสียงดังทับกันไป แต่แนนกลับเศร้า ได้แต่ก้มหน้าถามตัวเองว่า +..ไม่ดีใจหรอที่ตัวเองได้เลื่อนชั้น ไม่ได้เรียนที่ชั้น 8 แต่ข้ามไปเลย...+ +..ใคร ๆ เขาก็อยากจะเลื่อยชั้นกันทั้งนั้น จะต้องดีใจกับตัวเองสิ...+ ย้า...แอน พวกเราทำได้เห็นไหม เป็นเพราะเธอเลยน่ะที่ชวนฉันอ่านหนังสือ ไม่งั้นก็คงไม่ได้เปลี่ยนแน่นอนเลย ขอบใจน่ะ จุ๊บ... อืมไม่เป็นไรหรอก..ฉันก็ดีใจด้วยที่เธอยอมทำตามที่ฉันชวน แร่ะถ้าไม่มีเธอเป็นเพื่อนเตือนอะไร ต่อมิอะไรก็คงไม่ได้เหมือนกันแร่ะ ต่างคนก็ต่างคุยสรุปว่า 3 ชั่วโมงแรกไม่ได้เรียน มีแต่โม้อย่างเดียว แนนก็นั่งก้มหน้าอยู่ตรงนั้น 3 ชั่วโมงเหมือนกัน ก็มีเพื่อนมาคุยด้วย ก็ตอบไปบ้าง...แต่แปลกดีเนาะ ไม่มีอาการดีใจ ((..อยากรู้อ่านต่อ ฮิๆ ..)) พักเรียนแล้ว ต่างคนก็ต่างออกจากห้องรวมทั้งแนนด้วย พอแนนเข้าไปในห้องน้ำหญิง ก็เจอเพื่อน ๆ ในห้องน้ำกันหมดเลย บางคนก็ร้องไห้ แนนก็ตกใจเลยเข้าไปดูแระก็ปลอบ พอเพื่อนหันหน้าขึ้นก็บอกกับแนนว่า เพราะเธอนั้นแร่ะ มาแย่งที่ฉัน ถ้าเธอไม่ได้ ฉันต้องเป็นคนได้ อ๋อ...คงจะไปอ้อน ทำตาหวานให้ครูหลาย ๆ คนน่ะสิ ครูเลยให้ คะแนนสะสมดี ๆ ตกลงครูคนไหนล่ะที่เสร็จเธอนะ ฉันว่าตอนนี้ ก็คงไม่เหลือแล้วล่ะสิ แนนทำอะไรไม่ถูกเลยเมื่อได้ยินคำนี้ คำที่เพื่อนๆ หลาย ๆ คนไม่เคยพูด จริง ๆจัง ๆส่วนมากจะเล่นกันเท่านั้น ยืนนิ่งให้เพื่อนต่อว่า น้ำตาก็คลอลูกตา มันจะไหลลงมาอยู่แล้ว เจ็บมากกับคำว่า ตอนนี้คงไม่เหลือแล้ว เอเลน่า มันไม่เกี่ยวหรอกน่ะ...สิ่งที่เธอพูดมานะคิดดูซะมั้งน่ะว่าใช้อะไรคิด คะแนนสะสมก็คือคะแนนที่มาจากการเรียนของทุกคน ไม่ใช่ว่าจะไปอ้อน คะแนนจากครู ฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอก เธอก็รู้ไม่ใช่หรอว่าฉันเป็นคนยังไง เป็นเพื่อนกันมานานแค่ไหนแล้ว อย่ามาพูดให้เหมือนเด็ก ๆ หน่อยเลยน่ะ เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ... แล้วเธอได้เลื่อนชั้นได้ยังไง มันเป็นไปไม่ได้หรอกน่ะถ้าจะบอกว่าเป็นคะแนนสะสม เพราะเธอก็เรียนรวมเกรดทุกวิชาแล้ว เธอไม่เคยได้ 1 แลยแม้แต่ครั้งเดียว ต่อให้สาบานก็ไม่มีใครเชื่อ ใช่ไหม...ๆ...? เอเลน่าหันหน้าไปถามเพื่อน ๆ ข้างหลัง ใช่ ๆ ฉันก็ไม่เชื่อ หลายเสียงที่พูดแบบนี้ ต่างพยักหน้ากัน เอเลน่า เธอจำได้ไหม ที่ฉันชวนเธออ่านหนังสือน่ะ เธอจำได้ไหม?? คำถามที่เกือบจะหมดแรงอยู่แล้วแต่ก็ต้องเข้มแข็งไว้ ต้องพูดให้จบ จำได้ แล้วมันเกี่ยวอะไรกัน ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยน่ะ ไม่ต้องนอกเรื่อง อืม...ใช่นั้นแหละ ฉันชวนเธอแต่เธอไม่เอา แต่มานูเอา แร่ะตอนนี้เป็นไง พอไม่ได้ก็มาทำร้องไห้ แล้วฉันจะบอกอะไรให้น่ะ แต่ก่อนนะ แน่นอนฉันอยากจะ จะเลื่อนชั้นให้เร็ว แร่ะจบเร็ว ๆ ที่สุด แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากได้แล้ว ถ้าเธอไม่อยากได้เธอก็ไปบอกครูให้เอามาให้ฉันสิ ถ้าฉันทำได้ ฉันจะทำทันทีเลย แต่ครูทุกคนเขาเลือกมาแล้ว เกรดเธอไม่ได้ ต่อให้พ่อแม่ของเธอก็ช่วยไม่ได้หรอก ฉันจะบอกเอเลน่า แล้วทำไมเธอถึงไม่อยากได้แล้วล่ะตอนนี้นะ เสียงแทรกมา สีหน้าเข้มเหมือนจะโกรธ พวกเธอไม่รู้อะไรหรอก แค่สิ่งที่ฉันเป็นอยู่นี่มันก็เจ็บอยู่แล้ว แร่ะวันนี้มาได้ยินเธอพูด แบบนี้ มันยิ่งทับเข้าไป เรื่อย ๆ ไหนจะยายฉันเสีย ไหนจะเรื่องที่แม่ฉันไม่สบายอีก แร่ะตัวฉันเองก็ไม่สบายอยู่เหมือนกัน แร่ะสิ่งที่เจ็บมาตลอด นั้นก็คือ ฉันอกหักอยู่ พวกเธอไม่เคยรู้หรอก พวกเธอไม่เคยเห็นความจริงที่มันเจ็บแทบจะขาดใจตาย พวกเธอเห็นแต่ความร่าเริง สดใส เสียงหัวเราะ ที่ฉันต้องฝืนทำให้พวกเธอเห็น แร่ะแต่ก่อนที่ฉันตั้งใจอ่านหนังสือ แทบเกือบไม่ได้นอน ก็เพราะฉันอยากจะจบให้เร็ว ๆ ฉันไม่ได้ทำเพื่อฉัน แต่ฉันทำเพื่อเขาคนนั้น คนที่ฉันกับเขาเคยคุยกันไว้แต่ก่อน ว่าถ้าฉันจบแล้ว เราจะทำอะไรกัน แต่ตอนนี้ เวลานี้ฉันเสียเขาไปแล้ว เสียเขาให้ใครอีกคน อีกคนที่ฉันก็รักเหมือนกัน..ความคิดที่อยากจะจบมากมาย ตอนนี้มันไม่อยากแล้ว มันอยากจะอยู่ที่ที่นี่ ที่ตรงนี้ ไม่อยากไปไหนอยากจะหยุดเวลาให้อยู่ตรงนี้... ไม่ต้องมาทำเป็นแต่งเรื่องหรอกน่ะ.. ..เอเลน่า บางมันอาจจะเป็นจริงก็ได้น่ะ ดูแอนสิ จะยื่นอยู่ไหวไหมน่ะ เพื่อนอีกคนกระซิบข้างหู ของเอเลน่า เธอจะเชื่อไม่เชื่อ ฉันไม่ฝืนเธอ แต่ฉันอยากจะให้เธอคิดเห็นใจกันในสิ่งที่พูด มันรุนแรงเกินไป แค่ความเจ็บที่ฉันมีอยู่ตอนนี้มันก็หนักเกินแล้ว ยิ่งเธอมาพูดทับ แบบนี้แล้ว เหมือนใจมันจะขาด ล้มลงตรงนี้เลยก็ว่าได้ ถ้าเธอ.. แนนยังพูดไม่จบเลยเพื่อนอีกคนก็พูดแทรกมาทันที ตายเลยสิ ล้มลง ตรงนี้เลยสิ จะได้ไม่มีใครเลื่อนชั้นคนที่ 4 เพื่อน ๆ หลายคนก็ต่างหันหน้ามาหาเอเลน่าคนเดียว สิบกว่าลูกกะตา มองมาที่เอเลน่าคนเดียว... แนนเหมือนหมดแรงจริง ๆ ในตอนนี้ แนนค่อย ๆ เดินถอยไปที่ผนัง แล้วก็ค่อย ๆ ไหลลงมาเรื่อย ๆ ... เหมือนตัวมันไม่มีแรงเหลืออยู่เลย เพื่อนหลายคนก็เดิน เข้ามาเพื่อจะดึงตัวขึ้น แต่แนนก็ร้องบอกก่อนว่า ไม่ต้องหรอกปล่อยฉัน แอน ฉันเข้าใจเธอแล้วน่ะ อย่างร้องไห้น่ะ ค่อย ๆคุย เมดีน่า คนที่ใจดีที่สุด ในห้องเรียน เธออาจจะเสียใจอยู่เหมือนกันที่เธอทำไม่สำเร็จ เลยเข้าร่วมกับเอเลน่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอไม่เคยเข้าใจฉันหรอกเอเลน่า เธอเห็นแต่ฉันหัวเราะ แต่ความจริงแล้ว เสียงหัวเราะนั้นมันมาจากความเจ็บปวด ที่ร้องไห้ต่อหน้า เพื่อน ๆ ไม่ได้ เลยต้องฝืนให้มันเป็นเสียงหัวเราะและรอยยิ้มแทน เธอไม่เป็นฉัน เธอไม่รู้หรอก เธอยังมีอะไร ๆที่ดีกว่าฉันเยอะ เธอไม่เคย ผิดหวังกับความรัก เธอยังมีเขาให้คอยห่วงใย และคอยห่วงใยเธอ แระสิ่งที่เธอมีมากกว่าฉันก็คือ เธอเกิดมาเธอก็ได้เห็นพ่อแม่ครบทุกคน แต่ฉัน ฉันเกิดมาตั้งแต่วินาทีแรก จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่เคยเห็นหน้าพ่อ ที่แท้จริงของฉันเลย...ตอนที่ฉันอยู่เมืองไทย ตั้งแต่เข้าโรงเรียนจนถึง อายุ 9 ขวบ ฉันก็ได้แต่อิจฉาเพื่อน ๆ ที่เขามีพ่อกัน มีพ่อคอยปกป้อง แต่ฉัน ฉันต้องทนเก็บความรู้สึกไว้ บางทีก็ถามแม่ ว่าพ่อไปไหน แต่แม่กลับไปตอบ แม่ตอบแค่ว่า ถึงไม่มีพ่อ แต่แม่ก็เป็นทั้งพ่อและแม่ให้แนนได้ นี่คือคำที่ฉันรักแม่ของฉันมาก แร่ะฉันมาที่นี่ มาได้รู้จักพวกเธอ ที่เกิดมาก็มี พ่อกันทุกคน ถึงฉันจะมีพ่อเลี้ยงก็จริง แต่เขาไม่ใช่พ่อที่แท้จริงของฉัน คนที่เป็นพ่อแท้ ๆของฉัน หายไปไหน...และอีกหลาย ๆ เรื่อง ที่ฉันควรจะอิจฉาเธอ ต่างคนก็ต่างร้องไห้ น้ำตาที่ไหล มันชินแล้วสำหรับแนน ชินจนร้องไห้เหมือนไม่ได้ร้อง นิ่งเฉย ไม่ตุกติก แต่ถ้าดูที่หน้า ไหลตากลับอาบแก้มเหมือนสายธาร... ใครว่า ว่าฉันไม่ผิดหวังที่ฉันบอกว่าฉันมีคนรักที่ดีกว่าเธอแล้วที่จริงมันไม่ใช่ ฉันไม่มีแฟน...และฉันก็แอบอิจฉาเธอมาตลอด ตั้งแต่ฉันได้ยินอันดี้บอกกับฉัน ให้ฉันติดต่อเธอให้กับอันดี้ ฉันรักอันดี้ แต่อันดี้ไม่รักฉัน อันดี้รักเธอ ได้ยินหรือยัง +..อันดี้ หรอ ไม่จริง อันดี้เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับฉัน...+ นี่คือสิ่งที่ฉันอิจฉาเธอมาตลอด เธอเป็นได้ทุกอย่างสำหรับทุกคน แต่ฉัน ฉันทำ ไม่ได้เหมือนเธอ ใคร ๆ ก็รักเธอ เลน่า(ย่อจากเอเลน่า)ค่อยเดินมานั่งลงข้างแนนอย่างช้า ๆ ตอนนี้ต่างคนก็ต่างร้องไห้ เลน่า อันดี้เป็นเพื่อนที่ดีกับฉัน เธอก็เหมือนกัน ฉันรักอันดี้ไม่ลงหรอก เพราะความรัก ความรู้สึกดี ๆตอนนี้มันยังไม่พร้อมที่จะให้ใคร แม้กระทั้ง จะแบ่งให้ตัวเองฉันยังทำไม่ได้เลย มันตกหล่นแตกที่ไหนฉันยังหาไม่เจอเลย ฯลฯ และอีกมากมายที่แนนเล่าให้เพื่อนฟัง สรุปว่าวันนี้ ระบายออกมาหมดทุกอย่าง ไม่ว่าอะไรที่เคยปิดเพื่อน ๆ ก็เล่าให้ฟัง มันเศร้ามาเลยตอนที่เล่า ต่างคนก็ร้องไห้กัน บสงคนพอฟังจบแล้วกลับร้องไห้เสียงดังขึ้นมา ทำให้ทุกคนอดไม่ไหว กอดกันร้องไห้กันทั้งกลุ่ม (..คงจะนึกออกน่ะว่าความรู้สึกตอนนั้นเป็นยังไง ทุกคนที่อ่านทุกคนอยู่ด้วยก็อดไม่ได้..) ฉันขอโทษ...ฉันนึกว่าเธอก็รักอันดี้ แต่ที่แท้ก็ก็มีแฟนของเธออยู่แล้วเหมือนกัน ฉันขอโทษกับคำที่ว่าเธอ เมื่อกี้นี้ ฉันเสียใจ ฉันขอโทษ แร่ะอีกมากมายที่คุยกัน แต่เพราะกลัวทุก ๆคนอ่านจะเหนื่อย เป็นว่าพอแค่นี้ก่อนดีกว่าเนาะ ฮิ ๆ ๆ .... ในที่สุดทุกคนก็เข้าใจกัน แต่สำหรับแนนกับอันดี้ก็ไม่รู้จะทำตัวเหมือน เดิมได้หรือเปล่าเมื่อรู้อย่างนี้แล้ว ทุกคนว่าไงค่ะ ทุกคนว่าแนนควรจะทำตัว ยังไงต่อไปดีกับอันดี้ เหมือนเดิม หรือว่า ห่างอีกนิดก็ดี
เมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ 30 ก.ย. 2547 04:36 น. - ID 3380 
960
2
0
30 กันยายน 2547 05:06 น. - comment id 77599
Hi..น้องโกะ ที่เป็นแบบนี้ เพราะเพื่อนเค้ายังไม่รุเหตุผลที่แท้จริง ความสามารถของแต่ละคนไม่เหมือนกัน เค้าก้ออยากเลื่อนชั้น แต่คะแนนของเค้าไม่ถึงเรา เค้าก้อต้องเสียใจเป็นธรรมดาค่ะ คำกล่าวหาของเพื่อนอาจจะแรงไปนิด นั่นเป็นเพราะเค้าไม่ได้คิดก่อนพูด พอพูดไปแล้ว กลับมารู้สึกผิด อะไรที่หั้ยอภัยกันได้ หั้ยเถอะค่ะ อย่ามาคิดมากจิ อย่าเอาอดีตมาทำหั้ยเราคิดมากสิคะ มีอะไรคุยกับพี่ได้น๊า พี่ยินดีรับฟัง(ไม่ใช่ว่าเสือกเรื่องชาวบ้านน่ะ) หุหุ พี่ชอบสอดรู้สอดเห็นอ่ะ ฮิ้วววววววว *+-*-+-*-+*ผู้หญิงอ่อนไหว..♡..แต่ไม่อ่อนแอ*+-*-+-*-+*
30 กันยายน 2547 05:11 น. - comment id 77600
O ya...! คนแรกอีกต่างหาก ^__^
30 กันยายน 2547 10:40 น. - comment id 77608
ไม่เป็นไรจ๊ะได้ที่สองก็ยังดีปีหน้าเอาใหม่ให้ได้ที่1ไปเยยคิกๆๆพี่หวานคิดถึงนะจ๊ะตั้งใจเรียนนะจ๊ะน้องแอนจ๋า
30 กันยายน 2547 20:40 น. - comment id 77616
แวะมาอ่านครับน้องแนน ^_____^ ห้ามแซวนะว่าอ่านจบมั้ย พี่เป็นคนไม่ชอบอ่านนิยายอ่ะ หรือ เรื่องสั้น หรือละครทีวี ขอเป็นคนที่คอยให้กำลังใจก็พอนะครับน้องแนน อย่าว่ากันหล่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ