หน้าส่วนตัว
จะต้องฝันร้ายอีกกีครั้งถึงจะเจอกับฝันดี....
จะต้องหลับอีกกี่ตื่นถึงจะเช้า...
ความมืดมนมันพันธนาการคุณไว้....
คุณเห็นมันแม้ขณะหลับตา...
ตื่นเถิด...ตื่นเสียทีเถิด....
ตื่นมาพบกับความจริงเสียที...
ตื่นได้แล้วนักรักผู้ยิ่งใหญ่...
อย่ามัวนอนหลับฝัน...
คุณเป็นเพียงแค่ผงธุลีในอากาศ....
เพียงแค่เธอเป่าเบาๆคุณก็ลอยไปไกล....
คุณเป็นเพียงแค่กระดาษแผ่นหนึ่ง....
เธอตัดคุณเป็นรูปอะไรก็ได้....
แม้เธอจะขยำทิ้งคุณก็ไม่ว่าอะไร...
รักทำให้คุณเป็นไปได้เพียงนี้...
นี่คือสิ่งที่คุณเป็นอยู่...
เธอคงไม่รู้ว่าคุณเป็นคนเข้มแข็ง...
แต่คุณก็อ่อนไหวง่ายเกินไปแล้ว...
คุณผ่านอะไรมามากมาย
คุณรู้ว่าคุณทำอย่างนี้มันผิด
คุณกำลังก้าวเข้าไปในที่ๆมีเจ้าของ...
ทันทีที่เขารู้
เขาจะไล่คุณไป...
คุณเสียใจ...
คุณรู้ว่าควรทำอย่างไร...
คุณไม่เคยทำได้เลยสักที...
คุณไม่เคยมีชัยชนะอันยิ่งใหญ่
หลายครั้งที่คุณจะชนะใจตัวเองด้วยการไม่รักเธอ...
คุณอยากตื่อขึ้นมาจากความฝัน...
ฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง...
คุณก็จะตื่น...
แล้วคุณลุกขึ้นมา...
มองไปทางซ้ายและทางขวา...
คุณไม่เห็นอะไรนอกจากความมืด...
จากนั้นคุณจะเริ่มกลัว...
แล้วคุณจะหลับตาอีกครั้ง...
ความพยายามคุณไม่เป็นผล...
คุณยอมที่จะแพ้...
ยอมที่จะอยู่ในความฝัน...
อยู่ในจินตนาการ...
ภาพลวงตาที่คุณสร้างขึ้น...
สิ่งที่คุณอยากให้เป็นไป...
คุณพอใจกับมัน...
คุณจะนอนอย่างนี้อีกนานแค่ไหน...
พอลืมตาขึ้นมามันก็มืดอยู่ดี...
จนกว่าจะผ่านค่ำคืนนี้ไป...
แสงเรืองรองจะมา...
ความมืดจะจางหาย...
แม้หลับตาก็ยังรู้สึกถึงแสงจ้า...
เช้านั้นยังมาไม่ถึง...
คุณยังคงรออยู่...
แม้มันนานมากแล้ว..
คุณเห็นเธอเป็นดังแสงสว่าง...
แต่อาจไม่ใช่แสงแดดในยามเช้า...
ทำอย่างไรถึงจะรู้...
คุณมีความรักอย่างเต็มปริ...
มอบให้กับเธอผู้ที่คุณเคยฝันถึง...
วันนี้เธอไม่ใช่คนที่ควรรอคุณ...
เมื่อมีเขาอยู่คุณไม่ใช่คนสำคัญ...
รักของคุณมีค่า...
แต่สำหรับเขามันอาจเป็นเพียงแค่เงา...
เพียงแค่เงาและผงธุลี...
เมื่อรักตัวเองมากขึ้น...
คุณจะรักเธอน้อยลง...
เมื่อมันเป็นไปอย่างนี้แล้ว...
ไม่ว่าทางใดก็ตาม...
เธอไม่ใช่คนที่คุณควรรอ....
เธอไม่ใช่คนที่คุณควรรอ.....
โชค ปวีณา 28 ก.ย. 2547 22:25 น. - ID 3374 
861
4
0
7 ตุลาคม 2547 13:41 น. - comment id 77826
เราว่าคุยตัวเองก็ดีนะ ถึงไม่ค่อยมีใครเข้าใจแต่เราก็เข้าใจตัวเอง
7 ตุลาคม 2547 13:41 น. - comment id 77827
เราว่าคุยตัวเองก็ดีนะ ถึงไม่ค่อยมีใครเข้าใจแต่เราก็เข้าใจตัวเอง
11 ตุลาคม 2547 18:28 น. - comment id 77983
นั่งมองภาพเธอทุกวัน และทุกๆครั้งฉันก็สุขใจ
เรื่องราวนั้นผ่านไปนานเท่าไหร่ ที่สองเราเคยใกล้กัน
ภาพถ่ายยังคงงดงาม รูปที่เธอยืนเคียงคู่ฉัน
วันนั้นเป็นวัน ที่ฉันช่างมีความสุข
นั่งอ่านลายมือของเธอ จากจดหมายสุดท้ายฉบับนั้น
อ่านวนไปมาทุกๆวัน แต่ฉันกลับไม่เศร้าใจ
กระดาษเริ่มเก่าและบาง ตัวหนังสือเลือนลางแค่ไหน
อย่างน้อยก็ทำ ให้ฉันพบเธอในใจ
* ยังรอคอยเธอเสมอ ไม่ว่าเธออยู่ที่ใด
ยังรอรอยยิ้ม ที่แสนอบอุ่นมาจากหัวใจ
แม้จะไม่มีหนทาง และจะนานๆแสนนานเท่าไหร่
แต่ใจของฉัน จะมั่นคงอยู่ไม่ขอเปลี่ยนไป
กี่ปีที่เราไม่พบกัน แต่ฉันก็ยังสุขใจ
เรื่องราวนั้นผ่านไปนานเท่าไหร่ ที่เราสองคนเคยใกล้กัน
ภาพเก่าก็ยังสวยงาม และจดหมายในซองเหล่านั้น
ยังช่วยคอยทำ ให้ฉันมีเธอในใจ
เพราะเธอยังอยู่ เธออยู่ในหัวใจ
เธอคือพลังให้ฉัน ได้เจอวันดีๆเรื่อยไป
ในวันที่ตัวฉันแพ้ ในใจท้อแท้แม้ซักเท่าไหร่
ก็ยังมีเธอ คิดถึงอยู่ฉันก็อุ่นใจ
และใจของฉันจะมั่นคงอยู่ ไม่ขอเปลี่ยนไป
** ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร **
ในเมื่อใจเจ้ากรรมยังไม่ชิน ..........ฉันก็ยังคงคิดถึงเธออยู่อย่างนี้
ในเมื่อใจเจ้ากรรมยังไม่ชิน............ฉันก็ยังคงเก็บเธอไว้ในรุ่งอรุณแห่งยามเช้า
ในเมื่อใจเจ้ากรรมยังไม่ชิน............ฉันก็คงต้องยินยอมรับความระทมเพียงผู้เดียว
*** เป็้นกำลังใจให้น่ะค่ะ ***
12 ตุลาคม 2547 22:14 น. - comment id 78021
ขอบคุณมากครับมารน้อย... ผมเขียนความรู้สึกตัวเองได้ไม่เท่าคุณเขียน...
21 ตุลาคม 2547 00:16 น. - comment id 78205
แวะมาอ่านมาตอบอีกคร้งค่ะ
3 พฤศจิกายน 2547 14:02 น. - comment id 78666
ขอบคุณครับ !
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ