r-u-n

เวลาผ่านไปว่านก็มีเรื่องใหม่เกี่ยวกับเขามาเล่าให้ฟังเป็นระยะ เธอบอกว่าเธอรู้มาจากเพื่อนผู้ชายอีกคนหนึ่ง ที่รู้จักพี่เชนคนนี้
"พี่เค้ามีแฟนแล้วล่ะ" ว่านทำหน้าเศร้า
"อ่าววว" เพื่อนทั้งกลุ่มร้องออกมาพร้อมกัน แต่ยังหรอก พออีกวันหนึ่ง ว่านร่าเริงแล้วบอกว่า
"แต่ได้ข่าวว่าเค้ากับแฟนเค้าเลิกกันแล้วนะ"
เพื่อนๆ ในกลุ่มรับรู้เรื่องราวเกี่ยวกับเขา มากขึ้นเรื่อยๆ ชื่อของเขากลายเป็นชื่อที่คุ้นชินสำหรับฉันไปโดยไม่รู้ตัว ฉันรู้สึกว่าเรื่องราวของเขาคล้ายกับภาพจิ๊กซอลึกลับอันหนึ่ง ที่ชิ้นส่วนกระจัดกระจายไม่รู้จะหาจากไหน ฉันนั่งมองภาพนี้ถูกต่อทีละชิ้นสองชิ้นจนพอเป็นรูปเป็นร่าง ฉันเคยขำว่านที่เธอพยายามแกะรอยราวกับเป็นนักสืบ หากแต่ฉันไม่เคยรู้ ว่าในวันหนึ่ง เมื่อฉันได้พบชิ้นส่วนอื่นๆ ที่ยังขาดหายด้วยความบังเอิญ ฉันเองกลับเป็นคนที่พยายามเอาชิ้นส่วนเหล่านั้นมาปะติดปะต่อเป็นเรื่องราว ในวันที่เขาเริ่มเข้ามาเป็นคนที่ฉันสนใจ 
ภาพจิ๊กซอลึกลับ
กำลังถูกจับวางทีละชิ้น
เรื่องราวของเธอที่ได้ยิน
เริ่มเป็นที่คุ้นชินของใจ
หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เข้ามาเป็นคนที่กลุ่มเราได้รู้จักอยู่พักหนึ่ง คนที่ดีใจที่สุดก็ยังคงเป็นว่าน แต่ฉันเองก็เริ่มสังเกตเริ่มจดจำ เรื่องราวของเขาทีละน้อย แม้ว่าฉันออกจะรู้สึกไม่ถูกกับเขาอยู่บ้างด้วยเรื่องคำพูดที่ไม่ค่อยเข้าหูและเรื่องส่วนตัวบางอย่าง แต่ฉันก็เชื่อว่าแท้จริงแล้วเขาเป็นคนดีทีเดียว [เพียงแต่ไม่ใช่กับฉัน คิดว่าคงเป็นเพราะเขาเองก็รู้สึกไม่ถูกกับฉันด้วยเหมือนกัน]ความรู้สึกประทับใจและเชื่อมั่นมันมาจากไหนไม่รู้ มันคงมาจากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่ฉันเห็นล่ะมั้ง ว่านยังคงมีเรื่องมาเล่าแม้จะน้อยลง ฉันเริ่มรู้สึกสนุกในการฟังเธอเล่าเรื่องราวต่างๆ ของเขามากขึ้น ฉันบอกตัวเองว่า ก็แค่คนประทับใจคนหนึ่งเท่านั้นไง ไม่เป็นอะไรสักหน่อย อาจเป็นคำปลอบโยนที่ซ่อนความรู้สึกผิดในใจของฉันก็ได้
วันนี้ต่างไปจากวันวาร
เมื่อวันคืนผันผ่าน กาลเวลารินไหล
ตระหนักรู้การเปลี่ยนแปลงของใจ
ความสำคัญของใคร ที่ไม่เหมือนเดิม