. ผั ด ฉ่ า . . ตอนที่ [ 6 ] มือนิ่ม..หอมอ่อนๆ
เสือยิ้มมุมปาก
ณ บ้านริมหาด
แอร์ในรถเย็นฉ่ำ..คลอด้วยเสียงเพลง
อครูซติก ครอบครัวของเราเดินทางกับตั้งแต่เช้า แสงแดดภายนอกแรงกล้าขึ้นเช่นกัน น้าศิลป์ชะลอความเร็วลง เมื่อถึงด่านตรวจค่าผ่านทาง และค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นเมื่ออยู่บนทางด่วนที่บ้างก็วกซ้ายวนขวา ผัดฉ่าเพลินกับการมองสองข้างทางที่เต็มไปด้วยป้ายโฆษณาและตึกสูง นึกชมน้าศิลป์ในใจที่ขับรถได้นิ่มเนิบเหลือเกิน ยายคว้าตะกร้าของขบเคี้ยวขึ้นมา แจกจ่ายเกาลัดให้ตา ผัดฉ่า น้าศิลป์ ได้กินโดยทั่วกัน
อร่อยไหม ผัดฉ่า?
เสียงยายถาม..
อร่อยจ้ะยาย
เสียงผัดฉ่าตอบ..
อร่อยเพราะหิวหรือเปล่าล่ะ ผัดฉ่า
เสียงตาค่อนขอด..((ตามด้วยเสียงหัวเราะระลอกใหญ่))
ยิ้มกันได้ทั้งคัน...
รถจอดหน้าบ้านสีเบจ หน้าต่างสีขาว .. กลิ่นอายแห่งทะเลปะทะปลายจมูกผัดฉ่า..
..ไม่ต้องรอคำสั่งใดๆทั้งสิ้น ผัดฉ่าวิ่งตามหัวใจเข้าไปในบ้านน้อยหลังนั้น..
- - - - - - --- - - -- - - - - - - - - - - - -
- - - ---- ----------- - - - - - -- - - -- -
ผัดฉ่า .. กอดแม่สิลูก..กอดแม่แน่นๆสิจ๊ะ ลูก
แม่จ๋า..ผัดฉ่าคิดถึงแม่จังเลยจ้ะ..ผัดฉ่ารักแม่ที่สุดในโลกเลย
..ไม่ต่างกันตรงไหนที่ผัดฉ่ากอดแม่ หรือแม่กอดผัดฉ่า เพราะน้ำตาจากทั้งสองไหลรินมารวมกัน ผัดฉ่ากางแขนกอดแม่ เหมือนกับที่เคยฝันไว้ กอดแม่แทนคำว่ารักจากใจ แทนความเข้าใจที่ต้องห่างไกลจากกัน แทนคำว่าคิดถึง ให้สมกับที่ต้องแยกจากกันนาน..ผัดฉ่ากอดแม่นานเท่าใดก็ไม่รู้..จึงจะคลายสวมกอดนั้น
...กับข้าวสารพัดไข่ ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างๆเตียงแม่แล้ว...อ้อ!บนโต๊ะมีดอกลีลาวดีแซมอยู่ด้วย ผัดฉ่าคิดในใจ..ฝีมือน้าวิกรอย่างแน่นอน