ทางเลือกสุดท้ายที่ต้องเลือก

หมึกมรกต

ภีรณุ และกีรติ คู่รักอันหวานชื่นแห่งปี ทั้งคู่คบหากันมานาน
วันนี้เป็นโอกาสดีเพราะทางบริษัทที่เขาทั้งสองทำงานอยู่
ปิดให้พนักงานลาพักร้อนเป็นเวลา 1 อาทิตย์
เพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่โอกาสที่หาได้ง่ายนัก สำหรับสองหนุ่มสาวคู่นี้ที่จะได้มาเที่ยวด้วยกัน
1 อาทิตย์ที่เธอและเขาจะได้ตักตวงความสุข ความสบายใจ เพื่อผ่อนคลายจากความล้า
หลังจากการทำงานอันเหน็ดเหนื่อยมาแสนนาน
ก็เขาต้องสร้างฐานะ เพื่อที่จะเริ่มสร้างครอบครัวใหม่ของเขานี่
เมื่อแสงตะวันหลบเหลี่ยมเขา แสงแห่งนวลราตรีเริ่มคลี่ม่านคลุม..แผ่ขยายไปทั่วชายหาด
เหมือนเป็นใจให้เธอและเขาได้สัมผัสกับบรรยากาศอันแสนจะโรแมนติก
"วันนี้..คุณมีความสุขไหม" ภีรณุทอดเสียงออกมากระทบโสตสัมผัสของคนที่เขารัก
"มีความสุขซิค่ะมีความสุขมากๆด้วย" เสียงหวานของกีรติตอบรับพร้อมกับรอยยิ้มอันรันจวน
และ แล้วภีรณุ ก็เอ๋ยคำคำนึงที่เขาอัดอั้นตันใจมานานแสนนาน 
รอหาโอกาสดีๆ ที่จะได้พูดกับคนรู้ใจ เพราะฉะนั้นเขาคงไม่พลาดที่จะใช้บรรยากาศนี้
เพื่อที่จะพูดมันออกมา
"แต่งงานกับผมนะ"
กีรติ ได้ยินเช่นนั้นถึงกับอึ้งไปพักใหญ่ ไม่คาดคิดมาก่อนว่า 
แฟนหนุ่มจะเปิดเกมรุกขอเธอแต่งงาน
ใบหน้าที่แดงก่ำพร้อมกับศัพท์เสียงที่เอียงอายค่อยๆ เผยออกมา 
เพื่อสงวนทีท่ากุลสตรีของเธอ
ทั้งๆ ที่ความจริงเธอก็รอโอกาสนี้มานานเหมือนกัน
"ค่ะ"
ได้ยินเช่นนั้น ภีรณุรีบวิ่งเข้ามาโอบกอด สุดที่รักของของอย่างไม่รอช้า
แล้วทั้งคู่ก็เคล้าคลอพูดคุยกันอยากถูกปาก เลาะเลียบไปกับริมชายหาด 
ที่สาดส่องด้วยแสงแห่งรัติกาล
"นี่ก็ดึกมากแล้วพี่ว่า เรากลับที่พักกันเถอะนะ"
"ค่ะ"
ว่าแล้วภีรณุ ก็เดินจับมือกีรติ ไปยังเต็นที่พักซึ่งทั้งคู่ตกลงกันว่าไหนๆ ก็มาเที่ยวทะเลแล้ว
ก็ควรที่จะดื่มด่ำกับบรรยากาศให้เต็มที่ เต็นจึงถูกเลือกให้เป็นที่หลับนอนสำหรับเขาและเธอ
หยาดน้ำค้างเริ่มย้อย บรรยากาศเริ่มเย็นลงทุกขณะผนวกกับความเหนื่อยอ่อนมาทั้งวัน
จึงไม่ยากนักที่จะทำให้ภีรณุปิดเปลือกตาลง 
พร้อมๆกับคำหวาน ที่หว่านโปรยให้แก่กีรติ
"นอนหลับฝันดีนะครับ แล้วอย่าลืมฝันถึงผมหล่ะครับ" 
ว่าแล้วเขาก็ม่อยหลับไปเหมือนกับว่าไม่ได้นอนมาเป็นแรมปีเลยทีเดียว
ทิ้งให้กีรติ นอนนึกฝันอยู่กับโลกอันแสนหวานของเธอ ที่บัดนี้กลายเป็นสีชมพูเสียหมดแล้ว
เธออดที่จะอมยิ้มไม่ได้ พลางสายตาก็เหลือบไปจ้องมองชายหนุ่มที่เธอหลงรัก
แล้วในใจของเธอก็เพ้อพร่ำ
"รู้ไหมภีรณุ คุณเป็นสุภาพบุรุษเหลือเกิน 
ฉันดีใจจริงๆที่มีผู้ชายอย่างคุณในโลกนี้อะไรนา..ที่ทำให้ฉันได้เจอคุณ"
ขณะที่กีรติกำลังครุ่นคิดอยู่เงียบๆ ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงประหลาด
สอดแทรกผ่านมาตามสายลมที่เยือกเย็นทำให้เธอสงสัยไม่ได้ว่า เสียงนั่นมาจากไหนกัน
เธอเหลือบมอง ภีรณุอีกครั้ง เปลือกตาเขายังปิดแน่นเธอคงจะไม่รบกวนเวลาแห่งความสุขของเขาแน่ 
ซึ่งขณะนี้เขาอาจจะนอนหลับฝันดีอยู่ก็เป็นได้
เธอจึงพลิกตัวจากที่นอน สองเท้าของเธอจึงทำหน้าที่ก้าวสลับไป ณ ต้นกำเนิดเสียงนั่นเพียงลำพัง
'ไม่แน่อาจจะมีคนจมน้ำเรียกร้องความช่วยเหลือ" 
ความคิดของเธอผลุดขึ้นขณะที่เธอควบฝีเท้าไปยังแหล่งที่เสียงนั้นดังมา
ทว่า..เมื่อเธอเดินไปถึงต้นเสียงทุกอย่างกลับเงียบสงบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
กีรติอดที่จะประหลาดใจเสียไม่ได้
"มีใครอยู่แถวนี้ไหมค่ะ".

เสียงตะโกนของเธอไม่ได้รับการตอบรับแต่อย่างใด
"สงสัยเราหูแว่วไปเองมั้ง."
ว่าแล้วกีรติก็หันหลังควับ.บ..บกลับไปยังเต้นของเธอ
ในขณะที่เธอก้าวเท้าอยู่นั้นเธอกลับได้ยินเสียงเหมือนว่ากำลังมีคนเดินตามเธออยู่
เสียงนั้นใกล้เข้ามาใกล้เข้ามาเรื่อยๆ....
เธอจึงหันหลังกลับไปดูให้แน่ใจ

...
นี่เราคงหูแว่วจริงๆ
แล้วเธอก็เดินต่อไปในใจก็ยังคิดถึงคืนวันที่แสนหวานระหว่างเธอและเขา
ทันใดนั้นเอง..
อุ๊บ!!!...ชายหนุ่มร่างใหญ่กระโจนเข้ามาหาเธอพร้อมมือปิดปากเธอไว้แน่น
อ่ะ!!ปล่อยปล่อยนะ..
ปล่อย..ย...ย..ย..ย!!!!

ขณะนี้ใจของกีรติเริ่มสั่นระรัวเต็มไปด้วยความกลัวและความหวาดผวา...
เธอพยายามดิ้น..ดิ้น....ให้ตัวเองหลุดพ้นจากเอื้อมมือของชายผู้นั้น
แต่ชายผู้นั่นยิ่งกอดรัดเธอไว้แน่น พร้อมกับคำข่มขู่อันแข้งกร้าว.
"ถ้าแกขัดขืน..แกตาย"
.. 
. 
. .. . อย่า...ยยยย
สายแสงแห่งจันทราเริ่มทอประกายเป็นสีหม่น คละปนกับหยาดน้ำฝนที่โปรยปราย
สยายไปกับสายลมที่เอื่อยไหลราวกับว่าจะสิ้นใจ ในครานั้น แล้วทิ้งคำถามสุดท้ายว่า
ถ้าคุณตกอยู่ในสถานการณ์เช่นกีรติหล่ะ
คุณเลือกที่จะยอม หรือ จะ ขัดขืน
เพราะเหตุใดเล่า?????