กาสะลอง

ละอองทราย

"กาสะลอง"  คือ ดอกไม้ประจำคณะของพวกเรา  
                    
           กาสะลองแสนงามยามสดใส       เป็นดอกไม้สำหรับประดับฝัน
บนเส้นทางต่างมาพร้อมหน้ากัน            ร่วมผูกพันสรรสร้างทางรื่นรมย์
                         ใช่แล้ว......เราทุกคนต่างมาจากคนละที่ 
        แต่สุดท้ายเราก็ได้มาอยู่ร่วมกัน  รวมกันเป็นกาสะลองช่อใหญ่ 
                     เพื่อ....................ร่วมกันสรรสร้างสิ่งที่ดีงาม
           กลิ่นไม้หอมจะหอมมิยอมสิ้น      หากใครยินชื่อลือไกลให้ชื่นชม
ด้วยความรักจากใจนี้แสนภิรมย์           ความเกลียวกลมสามัคคีมิเคลื่อนคลาย
           เพลงน้องพี่จะกังวานอยู่นานนัก ทุกคนจะประจักษ์ถึงศักดิ์ศรี
เรามารวมน้ำใจและไมตรี                   ให้เรามีความรักกันนิรันดร
       " กาสะลองล่องลอย ปลิดพลิ้วไปตามลม ให้ลมพาพัดไป ไกล....จากบ้าน"
  และก็ช่างบังเอิญจริงๆที่ชีวิตของฉันและใครอีกหลายๆคนมาตรงกับเพลงนี้
                 พวกเรามีโอกาสได้ร้องเพลงนี้กันมาแล้วหลายครั้ง  
แต่ครั้งล่าสุดกลับเป็นครั้งที่ทำให้พวกเราเสียน้ำตากันเกือบทุกคน  
คงเป็นเพราะเหตุผลข้อนี้ข้อเดียวคือ ........     เราทุกคน ...... คิดถึงบ้าน
                                   คิดถึงอ้อมอกของพ่อ-แม่   
                  อะไร .....ทำให้ฉันมาได้มาอยู่ถึงที่ที่ไกลบ้านขนาดนี้   
          ก็คงจะตอบได้แค่เพียงว่า  มันคือ ความตั้งใจของ.....ฉันเอง 
   และฉันก็ไม่เคยคิดจะโทษใคร  นอกจากบอกกับตัวเองว่า" ทำให้ดีที่สุด"
"อีกไม่นานหรอก.......ลมก็จะพัดพาพวกเรากลับคืนสู่ในที่ๆจากมา  เพียงแต่ว่าเมื่อถึงวันนั้น เราจะกลับไปอย่างภาคภูมิใจเท่านั้นเอง"