รักเศร้าๆ

คนมันชอบโม้นะ

จิงเหรอ ? ทั้ง ๆ ที่ใจคิดว่าโชคดีชิบ..เลยเรา แล้ววันนั้น 
ผมก้อพาเธอไปส่งที่บ้านเพื่อน ขากลับเรานั่งคุยกัน 
( จับมือด้วย ) ไปตลอดทาง เมื่อถึงหน้าบ้านเพื่อนเธอ 
ผมเดินเข้าไปส่งเธอในบ้าน บอกให้พี่แท็กซี่รอแป๊ปนึง 
เธอถามผมว่า ( หลาย ๆ คนอาจคิดว่า ทำไมผมถึงไม่พิมพ์ชื่อฟางไปเลย 
เมื่อใกล้จบพวกคุณก้อจะรู้เอง ) 
? พี่ปอยกลับไหวมั๊ย ถ้าไม่ไหวนอนค้างที่นี่ได้นะ 
มีแค่ฟางกับเพื่อนอีก 2 คนเอง ? ผมตอบไปว่า 
? ไม่เป็นไร พี่กลับได้ ? แต่ในใจคอยเชียร์ว่าชวนอีกครั้งเหอะ 
เธอตอบว่า ? ตามใจ กลับดีดีนะ ? 
แล้วเธอก้อหอมแก้มผมผมแทบเดินตัวลอยออกจากบ้าน 
ได้เป็นแฟนกับเด็กผู้หญิงที่ตรงสเป็ก 
แถมเค้าหอมแก้มเราอีก โอ้ย?..ดีจัง 
และแล้วเวลาก้อผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมคบกับเธอมา 1 ปี แล้ว 
แล้วผมก้อเลิกกับแฟนไปแล้ว 
เนื่องจากเธอบอกว่า ? ผมดีเกินไป ? ตอนนี้ฟางอยู่ ม.3 แล้ว ผมก้อขึ้น 
ปี 2 ปีนี้เธออายุครบ 15 ปีพอดี 
เธอเกิดเดือนเดียวกับผม ซึ่งเราจะฉลองวันเกิดในวันเดียวกัน 
และแล้ววันนั้นก้อมาถึง 
วันฉลองวันเกิดของเราสองคน เนื่องจากเป็นเทศกาลมีวันหยุดหลายวัน 
ครอบครัวของเธอจึงพากันไปเที่ยวที่ 
ต่างจังหวัด แต่เธอไม่ไป เพราะบอกพ่อว่าจะฉลองวันเกิดกับพวกเพื่อน ๆ ( 
-_- )? ตอนแรกผมก้อคิดว่าคงมีเพื่อนเธอมาฉลองด้วยแต่ที่ไหนได้ 
พอผมไปถึงบ้านเธอ กลับมีแต่เธอคนเดียว ผมคิดว่า คงมีแต่เรื่องดี ๆ 
เกิดขึ้นนะ 
ผมบอกเธอว่าผมจะซื้อเค้กไปเอง จะได้ไม่ต้องเตรียมอะไรมาก 
เธอเลยซื้อกับข้าวเล็ก ๆ น้อย ๆ มาเตรียมไว้ 
เราฉลองกัน คุยกัน ดูหนังด้วยกัน เป็นหนังที่เราทั้งสองคนชอบ 
เวลาหนึ่งปีช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน เราชอบไป 
ไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน พูดได้เลยว่าชีวิตของผมประมาณ 80 % 
มีเพียงเรียน เล่นกับเพื่อนและอยู่กับ 
ฟาง ตอนนี้เราสองคนรักกันมาก ประมาณว่าขาดกันไม่ได้เลยแหละ 
และแล้วเวลาก้อล่วงเลยมาจนดึก 
ผมบอกเธอว่าผมจะนอนที่โซฟาห้องรับแขก 
แต่เธอบอกว่าให้ผมไปนอนที่ห้องเธอ ส่วนตัวเธอจะไปนอน 
ที่ห้องของน้อง เมื่อผมอาบน้ำเสร็จ เตรียมตัวเข้านอน 
เวลาที่ผมรอคอยก้อมาถึง มีเสียงเคาะประตู 
( ผมล็อคประตูไว้ ) เธอบอกว่า ขอเข้าไปหน่อยได้มั๊ย 
ผมบอกว่าไม่ได้เพราะว่ายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ( ลองใจดู ) 
เธอบอกว่าจะเอาของขวัญมาให้ ผมเลยเอาผ้าห่มคลุมตัวแล้วเดินไปเปิดประตู 
ชีวิตผมอาจจะเหมือนใน 
หนังบ้าง เป็นเพราะอะไรก้อไม่รู้ ภาพที่ผมเห็น