รักเดียว(ตอนที่3)

ร. อินทนิล

ตอนที่ 3
เช้าวันนี้อากาศร้อนอบอ้าวแต่ดูหน้าตารักเดียวจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับอากาศเลยแม้แต่น้อย
คงไม่มีอะไรเล่นตลกกับเธอนะ ชมพูพูดขึ้น
หมายถึงอะไรรักเดียวสงสัย
ก็ดูสิ คนมีตั้งเยอะตั้งแยะให้เจอ ทำไมเป็นอาจารย์ แถมนั่งรถกลับมาด้วยกันอีก
ฉันชักจะใจแกว่งๆซะแล้วสิพูเสียงรักเดียวฟังดูหวั่นๆ
อย่าบ้าน่า นั่นอาจารย์นะ
ฉันรู้รักเดียวถอนหายใจเซ็งๆก่อนจะพูดเรื่องอื่น โดมเก่งนะ เล่นถึงบทบาทดี หล่อด้วย ไม่พลาดซักตอนเลยสิพูน่ะ
ฉันไม่ปลื้มหรอก ไม่อยากให้เขาเป็นด้วยซ้ำ ทุกวันแค่คำว่าเพื่อนมันก็เป็นกำแพงหนาพอแล้ว แบบนี้ยิ่งไกลเข้าไปใหญ่
ทำไมไม่ลองบอกไปเลยล่ะ ให้รู้กันไปเลย สุขเป็นสุข เจ็บเป็นเจ็บ
ฉันไม่กล้าหรอก แล้วก็ไม่อยากเสียเพื่อนด้วย
มานู่นแล้วรักเดียวเห็นโดมกำลังเดินมาผ่านสายตาผู้คนที่จ้องมองเขาอย่างชื่นชม
มาเร็วจริงนะสองคนนี้
แสดงดีนี่ ฉันล่ะทึ่ง อย่างกับมืออาชีพ รักเดียวชม
หรอ เขินจัง แม่ฉันว่าว่าพูดติดๆยังไงชอบกล
ว่าแล้วบอมก็ส่งเสียงมาแต่ไกล วันนี้มีเรียนการตลาด หน้าบานเชียวนะ
นี่แกคิดว่าฉันชอบอาจารย์หรอ รักเดียวฉุน
ไม่จริงหรอจ๊ะ คุณรักสุดสวย ว่าไงครับคุณรักเดียว ไม่ทักผมเลยนะ บอมยั่ว
หุบปากเดี๋ยวนี้เลย
นึกว่าวันนี้จะไม่มาซะอีกพูพูดไปทางบอม
อ้าวทำไมถึงคิดแบบนั้ยล่ะพู บอมสงสัย
ก็ตอนปีหนึ่งเห็นมาเรียนวันเว้นวัน
ก็นี่มันปีสองแล้ว โตแล้ว เออนี่เมื่อคืนดูมึงเล่นละครด้วย โครตเท่เลย ฝากถามผู้กำกับทีนะว่าต้องการเพื่อนพระเอกหล่อๆไหม กูว่าง
ชมพูกับรักเดียวทำหน้าหมันไส้
 อาจารย์ทีให้ไปเอาชีตส์มาให้เพื่อนซีรอกซ์นี่นา ลืมเลย เดี๋ยวมานะรักเดียวพูดจบก็รีบวิ่งไป บอมจึงสงสัย อาจารย์บอกตอนไหนวะ
ที่ห้องพักอาจารย์ภาควิชาการตลาด ชีวินเดินผ่านโต๊ะชลธี เห็นภาคภูมิอยู่ด้วยจึงแวะเข้าไปหา 
มาแต่เช้าเลยนะคุณภาค มาจีบนักศึกษาหรอ ชีวินหยอกภาคภูมิ
บ้าสิ ฉันไม่นิยมนักศึกษา
มันมาชวนให้ไปสะพานพุทธอีก คืนนี้ ชลธีบอกชีวิน
เฮ้ยๆฉันมีตรวจงานนิสิตว่ะ เห็นทีจะไปไม่ได้ชีวินรีบออกตัว
ฉันก็บอกมันอยู่มันฟังซะที่ไหน
ทำไมพวกแกใจดำกับฉันนักนะภาคภูมิทำหน้าน้อยใจ
ไม่ได้ผลแล้วไอ้หน้าแบบนี้น่ะ คืนนี้ไม่ว่างจริงๆ มหาลัยเปิดเทอม งานก็เริ่มมาแล้วชีวินว่า
เช้านี้ฉันมีสอนนะ แกเองก็ไปทำงานได้แล้วภาค ระดับผู้บริหารแล้วนะนายน่ะ ทำตัวเหลวไหลลูกน้องที่ไหนจะเกรงกลัวชลธีบอก
หลังจากบอมและโดมฟังชมพูเล่าเรื่องที่รักเดียวไปเจอกับชลธีที่สะพานพุทธและกลับมาด้วยกัน บอมจึงว่า
อย่างนี้นี่เอง ถึงว่า วันนี้อารมณ์ดีเหลือเกิน
โดมนั่งเงียบ
เชื่อในพรหมลิขิตกันรึเปล่าล่ะ ถ้าดวงมันจะเจอกัน ต่อให้อยู่ไกลห่างกันแค่ไหนก็สามารถจะเจอกันได้ ชมพูพูดขึ้น
จะบอกว่าพรหมลิขิตให้รักกับอาจารย์ทีเจอกันหรอ เนื้อคู่น่ะหรอ บอมถามอย่างไม่อยากเชื่อ
เปล่า กลัวจะเป็นพรหมของรัก ข้างเดียวนะสิชมพูพูดอย่างสงสารเพื่อน
อาจารย์ ยังไงก็เป็นอาจารย์โดมพูดขึ้นมาอย่างลืมตัว บอมจึงหันไปสบตากับชมพูด้วยความสงสัย
เสียงโทรศัพท์มือถือของภาคภูมิถูกเรียกเข้ามา เขาจึงรับสายและหันหน้าไปคุยทางบานกระจกมองวิวเบื้องล่างของมหาวิทยาลัย จังหวะเดียวกับที่รักเดียวเข้ามาเอาเอกสารพอดี ทั้งคู่จึงไม่เห็นกัน
รักเดียวสวัสดีชลธีและชีวิน
อ้าวมาแล้ว นี่ครับชลธียื่นเอกสารให้ รักเดียวรับมาเงียบๆไม่พูดจาและกำลังจะเดินออกไป ชลธีจึงร้องทัก เดี๋ยวคุณ
หล่อนหันมา คะ
เป็นอะไร ทำไมวันนี้เงียบเชียว 
ภาคภูมิยังยืนคุยโทรศัพท์อยู่
ไม่ได้เป็นอะไรนี่คะ 
ครับ เชิญครับ
รักเดียวยกมือไหว้เขาอีกครั้ง ยิ้มให้ชีวินและเดินออกมา พอดีภาคภูมิคุยโทรศัพท์เรียบร้อย รักเดียวก็เดินออกไปแล้ว
อย่ามาทำตาเจ้าชู้กับลูกศิษย์ฉันนะอาจารย์ชีวินชลธีแซว
อะไร หึงหรอครับอาจารย์ชลธี
นายสองคนจะจีบนักศึกษากันรึภาคภูมิขัดจังหวะ
บ้าน่าพูดเล่นๆกัน
ก็นึกว่าจริง ไม่งั้นจะฟ้องอาจารย์พิมพ์วนานะครับ อาจารย์ชีวิน
ทำงาน ทำงาน ชีวินรีบเปลี่ยนเรื่อง
จีบนักศึกษาหรอชลธีทวนประโยค
สนใจหรอ ทีภาคภูมิถาม
มันผิดจรรยาบรรณ 
คนเราถ้ามันจะรัก จรรยาบรรณขวางไม่ได้หรอก อย่าว่าแต่จรรยาบรรณเลย อะไรก็ขวางไม่ได้
ชีวินเดินออกมาจากโต๊ะชลธีบังเอิญเจอกับปณิตาเข้า อ้าว ไม่ได้มาพร้อมภาณุหรอ เขายั่วหล่อน
ปณิตาก็ทำเป็นเชิดใส่
พิมพ์วนาเพิ่งมาถึงกำลังรอลิฟต์จะขึ้นไปยังห้องพัก พอลิฟต์เปิดออกก็เจอกับชลธีเข้าซึ่งเขาลงมาพร้อมกับภาคภูมิ
หวัดดีครับ
สวัสดีค่ะ ไปสอนหรอคะ
ครับ
หวัดดีค่ะ ภาค หล่อนหันไปทักภาคภูมิ
ครับไม่เจอกันนานเลยนะพิมพ์ ดูพิมพ์เปลี่ยนไป
ไม่หรอกค่ะ พิมพ์ยังไม่เปลี่ยนหล่อนพูดสายตาจับที่ใบหน้าของชลธี เขาหลบสายตาเธอและเดินออกไป ทิ้งเงื่อนงำไว้มากมาย
ขณะที่ชลธีสอนอยูนั้นรักเดียวและเพื่อนๆในห้องตั้งใจเรียนกันเงียบกริบ รักเดียวสบตากับชลธีบ่อยครั้งจนได้ใจชวนให้เก็บเอาไปคิดมากหรือที่ภาษารักๆเขาชอบพูดกันว่าคิดไปเอง
พอเลิกเรียนก็นั่งเหม่อใจลอยไปไหนต่อไหน
เป็นอะไรรึเปล่ารักชมพูเห็นท่าไม่ดี
เปล่าๆ
ไม่ใช่หลงอาจารย์ไปแล้วล่ะโดมพูดเสียงนิ่งๆ
ทำไมชอบคิดว่าฉันชอบอาจารย์กันนักนะรักเดียวทำเสียงเข้ม
ความขมของกาแฟทำให้ชลธีทำหน้าขยาดและมองหากระปุกน้ำตาลซึ่งก็ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน เพราะปรกติเขาไม่เคยใส่น้ำตาลเวลาดื่มกาแฟ แต่วันนี้ดูเหมือนเขาจะใส่ผงกาแฟมากไปจนมันขมเกินจนต้องพึ่งน้ำตาลสักนิดหน่อย พิมพ์วนาเดินถือกล่องน้ำตาลก้อนเข้ามาพอดีเห็นชลธีเข้าก็ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเดินมาใกล้ๆ "น้ำตาลหมดน่ะค่ะ ฉันเลยลงไปซื้อมา
กำลังอยากได้อยู่พอดี
เอ๊ะ! ปรกติทีไม่ใส่น้ำตาลไม่ใช่หรอคะ
ชลธีรู้สึกแปลกใจที่หล่อนยังจำอะไรเล็กๆน้อยเกี่ยวกับตัวเขาได้
วันนี้ผมคงใส่ผงกาแฟมากไปหน่อยน่ะครับ มันขมมาก ชลธีรีบแกะกล่องน้ำตาลก้อนหลังจากพิมพ์วนาวางมันลง เขาหยิบก้อนหนึ่งใส่ลงไปในแก้วและกำลังจะเดินออก
จะรีบไปไหนคะที พิมพ์วนาทักเขา
เอ่อผมว่าถ้าวินมาเห็นเขาจะเข้าใจผิดพิมพ์นะ ไม่ดีหรอก
เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอคะ ทีก็เคยบอกพิมพ์นี่ว่าทีคิดกับพิมพ์แค่เพื่อน เราคุยกันอย่างเพื่อน วินเขาไม่เข้าใจผิดหรอกค่ะพิมพ์วนาพูดเสียงเรียบๆแต่ฟังดูเจ็บปวด
ชลธีทำหน้าไม่ถูก นึกลำบากใจแต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไง ตัวเขาเองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่อยากอยู่ใกล้พิมพ์วนาแบบนี้ เขาอาจจะเก็บความรู้สึกได้ดีในสายตาของผู้หญิง แต่กับผู้ชายด้วยกันถ้าชีวินมาเห็นเข้าเขายังถือว่าไกลจากมืออาชีพอีกมาก
และละครก็ยังเป็นละคร ชีวินนึกอยากดื่มกาแฟขึ้นมา จึงเดินออกมา พอเข้ามาเห็นชลธีกับพิมพ์วนายืนคุยกันอยู่ก็มีท่าทีไม่สู้จะดีนักก่อนจะหันหลังเดินกลับไปโดยที่ทั้งสองคนไม่รู้ตัว
* * * * * * * *
ภาคภูมิย่ำราตรีตามหาผู้หญิงในฝันของเขาที่สะพานพุทธ ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วก็ยังไม่มีที่ท่าว่าจะเจอ เขามาหยุดพักดื่มน้ำ ณ จุดที่ได้เจอกับรักเดียว หน้าตายังดูมีความหวังแม้จะเหน็ดเหนื่อยสักเพียงไหน
* * * * * * * *
คืนนี้บอมมาค้างที่บ้านของโดม กำลังนั่งดูละครทีวีที่โดมแสดงเป็นพระเอก พอถึงช่วงพักโฆษณา บอมจึงพูดขึ้น อีกหน่อยเวลาส่วนตัวแกก็จะหายไป
ได้อย่างก็เสียอย่าง โดมพูดอย่างทำใจ
สมมติว่าโลกนี้มีผู้หญิงสองคนระหว่างรักกับพูแกจะเลือกใคร
ทำไมอยู่ดีดีถึงถามขึ้นมา
อยากรู้เฉยๆทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยบอมสงสัย
สองคนนั่นเขาไม่มีอะไรเหมือนกันเลยซักนิด พูสวยน่ารักอ่อนโยน เป็นที่สนใจของหนุ่ม ส่วนรักนั่นเขาเป็นผูหญิงเก่ง ดูนิ่งๆ ลึกลับน่าค้นหา ตาคมดุดันน่ากลัวแต่ก็มีเสน่ห์ ถ้าให้เลือกฉันคงเลือก
รัก! บอมตอบขึ้นมาแทน
โดมมองหน้าเพื่อนด้วยความแปลกใจ
ก็แกพูดถึงรักมาซะยาวขนานั้นจะว่าไป ฉัยไม่เห็นแกจีบใครซักคนตั้งแต่เข้าปี1มา หรือว่าแอบชอบใครอยู่?
บ้า! ฉันจะแอบชอบใครเล่า โดมพูดเขินๆ
อย่ามาทำเขินแบบนี้นะ เหมือนเกย์ชิบ
ตอนนั้นเอง ญดาแม่ของโดมกลับมาจากงานคอกเทลพอดีบอมเห็นเข้าจึงยกมือไหว้หล่อน
แม่ หวัดดีคร้าบ
อ้าว บอม มานอนนี่หรอลูก ญดารับไหว้พร้อมกับทักทายเขาสนิทปาก
ครับ บอมว่า
เอสองคนนี้นี่เป็นอะไรกันรึเปล่าเนี่ย ดูสวีทกันจังนะ
แม่ก็ พูดอะไรก็ไม่รู้ บอมทำอ้อนแอ้นเล่นด้วย โดมอมยิ้มส่ายหัวชอบใจ
* * * * * * * *
ชีวินนั่งตรวจงานนักศึกษาอยูที่บ้านรู้สึกเมื่อยมือจึงหยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาพิมพ์วนากลางดึก เห็นณิตาบอกรถพิมพ์เสียหรอ
อื้มอยู่ดีดีก็สตาร์ทไม่ติด รถยังใหม่อยู่แท้ๆ
งั้นพรุ่งนี้ ผมไปรับพิมพ์แล้วกัน
ลำบากเปล่าๆค่ะย้อนไปย้อนมา
ชีวินหยุดชะงักไปทันที เพราะคลับคล้ายคลับคลาว่าจะเคยได้ยินประโยคแบบนี้จากชลธีมาก่อน พิมพ์พูดเหมือนผมเป็นคนอื่นคนไกล ผมอยากรู้จริงว่ามีสักครั้งบ้างรึเปล่าที่พิมพ์รู้สึกว่าเราเป็นแฟนกัน
ทำไมวินพูดแบบนั้นล่ะงั้นพรุ้งนี้พิมพ์รอวินมารับแล้วกัน
ฝันดีนะครับ ฝันถึงคนที่พิมพ์อยากเจอ
ชีวินวางสายไป พิมพ์วนาจึงค่อยๆวางโทรศัพท์ สายตาดูไม่สดชื่นเหมือนคนอื่นๆที่เขาเพิ่งวางสายจากแฟนตัวเอง
* * * * * * * *