หมอกลับ I

ผู้เห็นแสงเรืองรองจากความรัก

เช้าวันเสาร์..............ในช่วงปิดเทอม
"ว้าว.+.+.หมอกบนดอยสวยจัง  เฮ้อ*.*เมื่อไหร่ที่กรุงเทพจะมีหมอกกะเขาบ้างนะ" เสียงบ่นจากสาวน้อยวัย 16 ปีชาวกรุงเทพ ผุ้ซึ่งไม่เคยมาเที่ยวทางเหนือเลยแม้ว่าย่าของเธอจะเป็นคนเหนือก็ตามเหอะ
"รอนานหน่อยนะ ถ้าอยากเห็นหมอกตอนเช้าทุกวันละก้อมาอยู่เชียงใหม่กับย่าเอื้อยไหมล่ะ" แม่ของเด็กสาววัย 16 ที่บ่นเมื่อสักครู่
"อุ้ย....คุณแม่มาเมื่อไหร่ค่ะเนี่ย  อิงฟ้าตกใจหมด" อิงฟ้าชื่อของเด็กสาวคนนั้นนี่เอง
"มาตั้งแต่ตอนที่ได้ยินลูกสาวแม่บ่นเหละ" 
"อิงฟ้าไม่ได้บ่น แค่มาคุยกับหมอกดอยแค่นั้นเอง"
"อืม  ไหนๆหมอกดอยมันคุยกับลูกว่าไงบ้างจ๊ะ"
"แม่มาคุยด้วยกันสิ" 
แล้วเสียงหัวเราะของ 2 แม่ลูกก็เริ่มขึ้น แม่ลูก 2 คนนี้เป็นครอบครัวที่รักกันมาก ไม่อาจเรียกว่าครอบครัวสิ เพราะขาดพ่อพ่ออิงฟ้าไปไหนนะหรอ เขาตายในหน้าที่ พ่ออิงฟ้าเป็นตำรวจโดนยิงตายในหน้าที่ อิงฟ้าและแม่ก็ขาดเสาหลักของครอบครัวแต่นั้นมา
			/////////////////////////////////////////////////////
"เฮ้ย..ไอ่เหี้ย แม่งมึงอยากโดนมากใช่ไหม มึงอยากตายมากใช่ป่ะ ได้เดี๋ยวกูสมทบให้มึงเอง" คำพูดอาจไม่เพราะหูนัก (แต่เชื่อสิ คุณก็พูดประโยคนี้มากกว่า 5 ครั้งต่อวัน) ของชายหนุ่มอายุ 17 ที่กำลังซ่าส์ เขาชื่อ_ดอย_ เขาเป็นคนที่น่ากลัวพอตัวใครก็ไม่กล้าแหยมเขาเพราะเขานะ โหด ใครๆก็รู้จักเขา ในฉายา...ฮ่อมดอย
คำพูดที่ดอยพูดไปเมื่อกี้คุณเองก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ฉันคงไม่ต้องอธิบายมากนัก 
"ไอ่ดอยไปเหอะ แค่นี้มันก็ก็หยอดไป 5 วันแล้ว" เสียง อู๋ เพื่อนในแก็งค์เดียวกับดอย แก็งค์ชื่อ หมอกลับ หมายถึงสายหมอกที่ลับและบดบังพวกเขา ดังเช่นพวกเขาเป็นคนในที่ลับ ไม่ชอบปรากฎกาย เป็นกลุ่มคนที่ลึกลับ 
"ไปโว้ย" ไม่ต้องถาม นี่เสียงดอยมัน
เมื่อคนในแก็งค์เดินออกจากจุดเกิดเหตุแล้ว นำหน้าด้วยดอย เดินออกมาจนจะถึงมุมตึก ทันใดนั้น ดอยเเละเพื่อนในเเก็งค์หมอกลับ ก็ตกใจกับภาพที่เป็นเบื้องหน้า และทุกคนก็เปล่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่อายใคร 
ภาพที่เห็นตรงหน้านะหรอ เป็นภาพของเด็กเทพคนหนึ่งที่สะดุดก้อนหินล้มลงต่อหน้าพวกแก็งค์หมอกลับ เด็กคนนั้นก็คือ อิงฟ้า 
พอดอยเห็นอิงฟ้า ดอยก็หัวเราะไม่หยุด จนอิงฟ้ารู้สึกโกรธ และอายที่เห็นตนล้มแทนที่จะช่วยเหลือ แต่กลับมาหัวเราะเยาะใส่  
"นี่จะหัวเราะอีกนานไหม ถ้าไม่ช่วยก็ช่วยกรุณาเดินไปไกลๆ" เสียงบ่นอีกแล้วจากปากสาวน้อยของเรา
"โอ๋ๆ จะโกรธไปไมจ๊ะน้อง มาเดี๋ยวช่วย" ดอยก้มลงช่วยเก็บของ แต่เขาก็ยังหัวเราะไปด้วย เพื่อนๆในแก็งค์ก็ช่วยพร้อมหัวเราะไปอีก 
"อ่ะ เสร็ดล่ะ น้องสาว คราวหลังเดินดีๆนะล้มอีก คราวนี้ไม่มีใครช่วยนะจ๊ะ 555" ดอยเปล่งเสียงหัวเราะอีกครั้ง พร้อมเดินจากไปกับเพื่อนในแก็งค์
*อีตาบ้า อย่าให้ฉันเจออีกนะ ไม่งั้นจะแกล้งให้เค็ดเลย* เสียงลำพึงในใจของอิงฟ้า			////////////////////////////////////////////////////
"แม่ซื้อของครบยังจ๊ะ เดี๋ยวอิงฟ้ามานะ ขอไปห้องน้ำแปป"
"เหลือผ้าพันแผลนะ"
"เดี๋ยวอิงฟ้าไปซื้อมาให้นะ แม่รอนี่ก่อน อิงฟ้าไปห้องน้ำเดี๋ยวแวะซื้อมานะ แม่รอก่อนนะ" 
แล้วอิงฟ้าก็วิ่งไปห้องน้ำอย่างรวดเร็ว จนเกือบชนกับ ดอยที่กำลังออกจากห้องน้ำ 
"เฮ้ย..นี่มันน้องสาวคนนั้นนี้ จะรีบวิ่งไปไหนจ๊ะเดี๋ยวล้มนะ 555" แล้วดอยก็เดินจากไป ทิ้งให้อิงฟ้ายืนขุ่นอยู่ตรงนั้น แล้วอิงฟ้าก็วิ่งเข้าห้องน้ำไป
*อีตาบ้าคนนั้นอีกแล้ว* อิงฟ้าบ่นในใจ
"เฮ้อ..ไปซื้อผ้าพันแผลดีกว่า ชักช้าเดี๋ยวแม่รอแย่เลย" อิงฟ้าเดินปซื้อผ้าพันแผลมา 6 ชุด เดินจะไปหาแม่ที่นั่งรออยู่ เผอิญเจอกับดอยที่โดนรุมอยู่ เพราะวันนี้ดอยมาคนเดียว จึงถูกกลุ่มอื่นรุมเพราะเห็นดอยมาคนเดียว ถ้าเขามากับพวกคงไม่ถูกรุมขนาดนี้หรอก เขาถูกรุมในระดับ 11:1 ไม่ต้องพูดถึงเลยดอยและแน่งานนี้ 
"ไหนว่ะ ฮ่อมดอย 555ก็แค่ลูกหมาตัวหนึ่งนึกว่าจะแน่" คนหนึ่งในกลุ่มที่รุมดอย
"มาดิ มึงลุกดิ นอนอยู่ทำไมว่ะ ไอ่ลูกเจี๊ยบเอ้ย"
"555+555+555+555+555+555+555+555+555+555+555"เสียงหัวเราะของ 11 คนในกลุ่มที่รุมดอย 
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากข้างหลัง ที่ทำให้ 11 คนรวมถึงดอยต้องเหลียวหันไปมอง
"ไอ่พวกสวะ พวกแกก็เป็นหมาตัวหนึ่งเหมือนกัน พวกแกเป็นพวกหมาหมู่ที่รุมทำร้ายคนไม่มีทางสู้ ที่พวกแกรุมนี่หมายความว่าไง พวกแกคงสู้เขาไม่ได้สิท่าถึงได้พาคนมาถึง 11 คนมารุมคนคนเดียว หน้าไม่อาย ไม่อายฟ้าดินมั่งหรอไง" เสียงอิงฟ้าที่ระเบิดเสียงเปร่งออกมาอยากน่ากลัว
"น้องสาว น้องเป็นใครนะ อย่าายุ่งเรื่องของพวกเราดีกว่า เดี๋ยวจะหาว่าพวกพี่ไม่เตือน" 1ใน11คนพูด
"เธอ ยัยเฟอะ หลบไปอย่ามายุ่งเดี๋ยวได้ซวยไปกับฉันหรอก รีบหนีบไปดิ" ดอยพูด แม้ว่าเขาจะเคยหัวเราะใส่อิงฟ้ายังไง แต่เขาก็แสดงความเป็นสุภาพบุรุษออกมา
"ตาบ้าเอ้ย ฉันอุตส่าห์มาช่วย ยังมาพูดงี้อีก นายเงียบไปเลย"
"น้องสาวพี่เตือนเป็นครั้งสุดท้านนะ ...............อย่ามายุ่ง..............." เสียงของ ทัด หัวหน้ากลุ่ม 11 คน ที่ตะโกนดังใส่อิงฟ้า โดยเฉพาะเน้นย้ำคำสุดท้าย
อิงฟ้าสะดุ้ง แต่ก็เก็บอาการ
"พวกนายเหละที่ต้องไป นายรู้ไหมฉันเป็นใคร ฉันเป็นน้องของตาบ้าที่พวกนายกำลังรุมอยู่ และปู่กับอาของพวกเราเป็นนายทหานรกับตำรวจระดับบิ๊กอยู่ที่เชียงใหม่ พวกนายอยากจะมีอนาคตอยู่อีกไหม ถ้าอยากมีไปซะ ไม่งั้นฉันโทรหาปู่กับอาแน่" อิงฟ้าพูกขู่กลุ่ม 11 คนนั้น 
"เฮ้ย..ไปโว้ย ฝากไว้ก่อนนะมึงไอ่ดอย" ทัดพูดเสร็ดก็วิ่งไปกับพวกและหายลับไป
"ยัยเฟอะมาเกี่ยวด้วยทำไม พวกมันไม่ปล่อยเธอไว้แน่ สักวันมันต้องเอาคืน หาเรื่องจริงๆเธอนี่" ดอยมักพูดห่ามงี้เสมอๆ
"นี่ตาบ้า ฉันมาช่วยนายไว้แท้ๆคำขอบคุณสักคำก็ไม่มี รู้งี้ปล่อยให้โดนรุมตายไปซะก็ดีหรอก" อิงฟ้ารีบทวงบุญคุณ แล้วต่างคนต่างเงียบไป
"เอ่อ..ขอบใจนะที่มาช่วย" ดอยตัดสินใจพูด
"ก็แค่เนี๊ย...มะเดี๋ยวดูให้แผลเป็นไงบ้าง" อิงฟ้ารีบเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดให้ดอย
"โอ้ย...จะฆ่ากันหรือไง เจ็บนะ"
"เจ็บก็อยู่นิ่งๆสิ ใครบอกให้นายไปเป็นศัตรูกับคนอื่นละ นายทำตัวเองทั้งนั้น เพราะฉะนั้นนายก็ต้องได้รับผลกรรมที่นายก่อ" อิงฟ้าพูดไป เช็ดเลือดไป
"เธอนี่พูดเหมือนแม่เราเลยแฮะ"
"จริงสิ แม่"
"โอ้ย...เธอเป็นไรแน่ไมต้องมาตะโกนใส่หูฉันด้วย แล้วเรียกแม่ทำไม" ดอยบ่น
"ฉันออกมาซื้อของให้แม่ ฉันออกมานานแล้ว ฉันต้องไปล่ะน่ะ"
"อ้าว แม่นางฟ้าจะไปแล้วเรอะ"
"นี่ยังไงกันเนี่ยเดี๋ยวเรียกยัยเฟอะ เดี๋ยวเรียกนางฟ้า มานี่ฉันทำแผลให้ก่อนแล้วฉันจะไป" อิงฟ้าเอาผ้าพันแผลพันแผลให้ดอย แล้วก็เอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองประกบซับเลือดบริเวณหัวให้ดอย
"ฉันไปนะ บาย หวังว่าคงไม่เจอกันอีก" อิงฟ้าบอกลาแล้วจากไป พร้อมกับลืมผ้าเช็ดหน้าไว้ที่ดอย เดินออกไปเหมือนนางเอกในนิยาย แต่แล้วต้องตกม้าตายเพราะสะดุดไม้ที่วางหล่นอยู่ตรงนั้น ดอยหัวเราะและอิงฟ้าหันมองมาค้อนใส่ดอยแล้วเดินออกไป
ดอยยืนขึ้นพร้อมกับผ้าเช็ดหน้าในมือ พร้อมกับรอยยิ้มที่น้อยคนจะได้เห็นมัน แต่ในวันนี้ดอยยิ้มออกมาเพราะท่าท่าเปิ่นๆของอิงฟ้า 
"ตายล่ะหว่า..ลืมถามชื่อ โถ่เอ้ย ไอ่ดอยเอ็งลืมได้ไงว่ะ เฮ้อ จะมีโอกาศได้เจออีกไหมเนี่ย" ดอยบ่นเเละเดินจากไปอีกทาง
"แม่ค่ะอิงฟ้ามาแล้ว ขอโทดนะค่ะที่อิงฟ้ามาช้าไปหน่อยพอดีว่า เอ่อ อ๋อของหมดนะค่ะ อิงฟ้าเลยเดินไปอีกร้านมันไกลก็เลยช้านะ" อิงฟ้าพยายามโกหกแม่
"แน่นะ แม่ว่าลูกโกหกแม่แน่ๆเลย ใช่ไหมจ๊ะบอกแม่มาดีกว่า เกินอะไรขึ้น ฮึ" แม่คาดคั้นความจริงจากอิงฟ้า อิงฟ้าเลยยอมเล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟัง
"โถ่ เด็กหนุ่มคนนั้นบาดเจ็บมากไหมล่ะ แล้วเราช่วยอะไรเขาบ้างนอกจากไปเป็นนางเอกช่วยเขานะฮ่ะ" แม่เเซว
"ก็แค่ทำแผลนะ ก็ผ้าพันแผลที่อิงฟ้าซื้อมานั่นเหละ แล้วก็ผ้าเช็ดหน้านะ แต่..เอ๊ะ ผ้าเช็ดหน้าอิงฟ้าอยู่ไหนแล้วล่ะ ว้า แย่เลยสงสัยคงอยู่กับตาบ้านั่นแน่ๆ"
"แนะไปว่าเขาอีก ไม่เป็นไรหรอกแค่ผ้าเช็ดหน้าเดี๋ยวเราไปซื้อใหม่ก็ได้นี่จ๊ะ"
"ก็อิงฟ้าชอบผ้าผืนนั้นมากนี่ค่ะ ถ้าอิงฟ้าเจออีกรอบ อิงฟ้าจะทวงคืน" อิงฟ้าทำหน้างอ
"ฮึฮึ เด็กน้อย แปะ แม่จะพาไปซื้อผืนใหม่กันนะ"
"ขอบคุณค่ะ" อิงฟ้ายิ้มขึ้นมาทันควัน
++รอตอน 2 นะค่ะ++