ความในใจ แด่ มนุษย์ผู้ครอบครองหัวใจของข้าพเจ้า หัวค่ำของวันเสาร์ที่ 28 สิงหาคม 2547... (1) โลกของผมหดแคบไปอีกด้านหนึ่ง... มนุษย์เราต่างมีโลกของตัวเอง โลกที่เป็นทรงกลม 360 องศาของการมีชีวิตและการใช้ชีวิต มีทั้งด้านที่เป็นสังคม และด้านที่เป็นส่วนตัว ต่างคนก็ต่างโลก โลกของใคร ก็ของคนนั้น ผมมีโลกของผม โลกที่เป็นชีวิตของผม โลกของผมมีทั้งด้านที่เป็นพ่อแม่ ด้านที่เป็นการเรียน ด้านที่เป็นส่วนตัว และเหนืออื่นใด คือด้านที่เป็นเพื่อน ด้านที่เป็นเพื่อนก็สามารถแยกย่อยออกได้อีกหลายด้าน เพราะผมไม่ได้มีเพื่อนเพียงคนเดียว แต่ไม่จำเป็นว่าเพื่อนแต่ละคนจะแบ่งพื้นที่ในหัวใจผมได้เท่ากัน (2) หัวใจของผมพองโตขึ้น... โลกคือการใช้ชีวิต แต่หัวใจคือความหมายของชีวิต เพื่อนในโลกของผม คือคนที่เข้ามาในชีวิตของผม และทำให้โลกของผมสนุกสนาน และสดใสขึ้น เพื่อนเข้ามาตามช่วงจังหวะของชีวิต มีมากมายที่เข้ามาในโลกของผม แล้วก็จากไป มีเพียงส่วนน้อยที่เข้ามา และชำแรกผ่านโลกของผม เข้าไปกินเนื้อที่ในหัวใจของผมได้ (3) 10 ปีที่แล้ว... เพื่อนคนหนึ่งเดินเข้ามาในโลกของผม และผมก็รับรู้ว่าเขาเป็นเพียงเพื่อนคนหนึ่ง ไม่ต่างไปจากเพื่อนอีก 40 กว่าชีวิตที่เข้ามาในโลกของผม 3 ปีผ่านไป... เขาจากผมไปสู่โลกอีกด้านหนึ่ง ซึ่งเขาเลือกเอง โลกด้านที่เป็นเพื่อนคนนี้ของผมจึงค่อยๆหดแคบลง ตามระยะทางที่เขากับผมห่างกัน ตามความเป็นจริง โลกด้านที่เป็นเพื่อนคนนี้ของผมน่าจะค่อยๆหดเล็กลงจนหายไปในที่สุด เพราะเขาก็ไปมีโลกอีกด้านของเขา และผมก็ยังคงมีโลกของผม หากแต่ เขาไม่ยอมให้ด้านที่เป็นเขาในโลกของผมต้องหดหายไป เขายังคงติดต่อกับผมเป็นระยะๆ--- ---แต่ตลอดมา เขาใช้เวลา 7 ปีก่อร่างสร้างด้านของเขาในโลกของผมให้แน่นหนักขึ้น และเหนืออื่นใด เขาชำแรกตัวตนของเขาเข้าไปกินพื้นที่ในหัวใจของผมได้ 7 ปี แห่งความสุขที่ผมมีเขาเป็นเพื่อน เขา ที่แบ่งพื้นที่ด้านเพื่อนในโลกของผมไปมากที่สุด มากกว่าเพื่อนคนไหนๆที่ผมเคยมี และเป็นเพื่อนที่กินพื้นที่หัวใจผมได้มากที่สุดอีกด้วย แต่แล้ว ระยะเวลา 10 ปีของเขาในโลกของผมต้องพลันมาสิ้นสุดลง เมื่อสิ้นเสียงที่ดังลอดมาจากโทรศัพท์มือถือที่ผมแนบหูอยู่ หัวค่ำของวันเสาร์ที่ 28 สิงหาคม 2547 เพื่อนคนหนึ่งของผมโทรมาบอกว่าเพื่อนคนนี้ของผมจากไปแล้ว โลกของผมหดแคบไปอีกด้านหนึ่ง--- ---ด้านใหญ่เสียด้วย (4) การเกิดคือการตาย การตายคือการเกิด... ปรัชญาเต๋ากล่าวไว้เช่นนั้น มนุษย์เราเกิดมาเพื่อจะตาย และเมื่อถึงวาระแห่งความตาย การเกิดก็จะกำเนิดขึ้น การเกิดของอะไร? การตายเป็นเพียงการแตกดับแห่งกายหยาบ หากแต่อณูแห่งชีวิตของคนผู้นั้นมิได้ดับสลายไปกับกายอันเปื่อยผุ อณูแห่งชีวิตเป็นสถานภาพอันบางละเอียดที่สุดแห่งกายมนุษย์ และจิตแห่งมนุษย์จะสถิตอยู่ ณ ที่นั้น ยามเมื่อกายหยาบแตกดับลง อณูแห่งชีวิตก็จะล่องลอยไปบนฟ้ากว้าง ลอยไปกับสายลม พลิ้วไหวอยู่เหนือท้องทุ่งอันเขียวขจี เริงเล่นกับสายแดดที่ทอทอดลงมา หรืออาจสถิตอยู่ในน้ำตาแห่งความร่ำไห้ อณูแห่งชีวิตอาจหลอมรวมกับอณูแห่งพฤกษา ก่อกำเนิดเป็นดอกไม้อันงดงาม ...เหนือธาราอันเวิ้งว้าง ---คือการเกิดจากการตาย ผมเชื่ออย่างนั้น... ผมเชื่อว่าอณูแห่งเพื่อนของผมไม่ได้สลายไปกับกายอันเปื่อยผุ หากแต่เลื่อนไหลไปในกระแสเวลา ก่อกำเนิดซึ่งสรรพชีวิตอื่นๆอีกหมื่นแสน ...และเขาจะสถิตอยู่ ณ ที่นั้น และเหนืออื่นใด... อณูชีวิตแห่งเขาจะสถิตอยู่ในหัวใจของผมและเพื่อนทุกคน (5) หัวใจคือความหมายของชีวิต... ด้านของเขาในโลกของผมจบสิ้นลงแล้ว นับจากนี้จะไม่มีเขาในโลกของผมอีกต่อไป แต่อณูชีวิตแห่งเขาได้เข้าไปครอบคลุมพื้นที่หัวใจของผมหมดแล้ว หัวใจของผมจึงพองโตขึ้น ผมแนบมือที่หัวใจ ผมรู้สึกได้ว่าไม่ได้คิดไปเอง และผมเชื่อว่าทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเขาก็คงรู้สึกได้อย่างเดียวกัน บนถนนแห่งชีวิตที่ทอดไกลออกไป... ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะสุดทางของผม แต่อย่างน้อย ผมก็อุ่นใจและอิ่มใจ ว่าจะมีเขาเดินไปพร้อมๆกับผม เพราะเขาอยู่ในหัวใจของผม ความเรียงนี้ขออุทิศแด่เพื่อนของผมคนนี้ เขา---ผู้ที่เข้ามาเติมเต็มความหมายให้แก่ชีวิตของผมและทำให้ผมได้รู้ถึงมิตรภาพอันแท้จริงของคำว่าเพื่อน ผมรักเขา... หวังว่าเราคงได้พบกันอีกเมื่อถึงเวลา... (6) แด่ บี ยงยุทธ์ ดิษฐ์สันเทียะ เพื่อนผู้ทำให้ผมเห็นคุณค่าของความเป็นมนุษย์ กิติคุณ คัมภิรานนท์ __________________________________________
30 สิงหาคม 2547 22:09 น. - comment id 76489
รักชื่นชมเข้าใจในทุกคำเลยค่ะ
30 สิงหาคม 2547 23:54 น. - comment id 76491
ขอบคุณ คุณพุด ครับ ที่แวะเวียนมาร่วมรับรู้ในเรื่องราวที่ยากแก่การรับรู้ ขอบคุณครับ
31 สิงหาคม 2547 12:35 น. - comment id 76510
เข้าใจในทุกบทความ และผมเชื่อว่า โลกในด้านของคุณจะมีเขาอยู่ในใจเสมอ........และจะคงอยู่ตลอดไป โลกของเขา เขาก็ยังคงมองลงมาที่คุณเพื่อคอยดูความเติบโตของคุณเสมอ ขอแสดงความเสียใจอย่าสุดซึ้งครับ
31 สิงหาคม 2547 23:44 น. - comment id 76538
คิดว่าหากความรู้สึกที่มีอยู่กับวิญญานที่ไร้ร่างสื่อถึงกันได้ เขาจะมองคุณด้วยสายตาขอบคุณ ยิ้มให้คุณ ในความหมายว่า ขอบคุณเพื่อนมากนะ เรายังคงเป็นมิตรกันไม่เปลี่ยนแปลงแม้ธรรมชาติชีวิตถูกกำหนดให้เปลี่ยนไป ขอบคุณนะ
1 กันยายน 2547 00:08 น. - comment id 76543
ขอบคุณ คุณ นาย G และคุณอาภาภัส มากครับ สำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้ และขอบคุณอีกครั้งที่แวะเวียนมาเยี่ยมชมผลงานครับ ขอบคุณครับ