*** แค่เรื่องราวในอดีต ***

มะปรางหวาน5

กับประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมา ฉันได้เจออะไรมาก็มากมายแต่ฉันก็ยืนหยัดอยู่ได้เพราะมีกำลังใจต่อสู้กับอุปสรรค  แต่มันก็เป็นเพียงมรสุมชีวิตที่ผ่านมาทดสอบกำลังใจของคนอย่างฉันเท่านั้นเอง จนในที่สุดฉันก็ได้เจอกับคนที่คอยให้กำลังใจฉันเป็นคนแรกก็คือ เขาคนที่ฉันนั้นรักมากและเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันรัก และตลอดเวลาที่ฉันนั้นได้เจอกับเขาฉันก็ได้มีกำลังใจอย่างบอกไม่ถูกเลยว่ามันมาจากไหน จนในที่สุดนั้นกำลังใจก็ได้หายไปจากฉัน เพราะว่าฉันกับเขานั้นคบกันต่อไปไม่ได้อีกแล้ว อาจจะเป็นเพราะช่องว่างระหว่างวัยก็อาจจะเป็นได้ เพราะว่าเรามีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ไม่สามารถเข้ากันได้เลย 
         และเป็นเวลาอีกช่วงที่ความอ้างว้างเข้ามาแทนที่ของหัวใจแทนความรักความห่วงหาที่เป็นรักแรกพบของฉันกับเขา จนในที่สุดฉันกับเขาก็ห่างออกไปไกลแสนไกล จนไม่ได้เจอะเจอกันอีกเลย จนเวลามันผ่านไปนานแสนนาน แต่ฉันก็ไม่เคยลืมว่ายังมีผู้ชายคนที่ฉันรัก เขายังมีความรู้สึกเป็นห่วงฉันอยู่
         และความอ้างว้างเดียวดายนี้เองที่ฉันได้มาเจอกับคำว่ารักหลอก ที่เขาคนที่ฉันรักอาจจะรักน้อยกว่าคนแรกแต่ฉันก้ยังรักและซื่อสัตย์กับเขามาตลอด แต่เขาก็ไม่วายทำให้ฉันเสียใจมากมายจนในที่สุดฉันก็ได้รับรู้กับรสชาติของการดำเนินชีวิตคู่ของตัวเองว่าตลอดเวลาฉันมอบแต่ความรักให้กับคนอื่น แต่พวกเขาเหล่านั้นไม่เคยมอบรักแท้ให้กับฉันเลยสักคนเดียว ทุกวันนี้ฉันเองก็ยังต้องจมปักอยู่กับวังวนที่ว่า  รักเขาข้างเดียว เรื่อยมาจนไม่มีวันที่สิ้นสุดสักที และเมื่อไหร่ฉันถึงจะเจอรักแท้กับคนอื่นเขาสักทีนะชีวิต
         แต่ฉันก็ยังคิดไม่ออกว่าต่อไปการดำเนินชีวิตของฉันนั้นมันจะเป็นอย่างไร และต้องทนอยู่กับรักหลอก ๆ ของพวกเขาได้นานมากแค่ไหน คนเรานะมีความอดทนเป็นขีดจำกัด  ถ้าขาดมันไปสักอย่างก็คงไม่เนินนานมาถึงทุกวันนี้หรอกหนอชีวิต
         ทำไมคนที่เรารักเขากลับไม่ได้รักเรา แต่คนที่เราไม่รักเขากลับตามง้อเรามาตลอด นี่ก็เกือบจะ 6  ปีกว่าแล้วที่ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งทนรอฟังและรับรู้ว่าฉันนั้นรักหรือว่าชอบเขาบ้างหรือเปล่า แต่ฉันบอกได้เลยว่า ถ้าใจมันไม่คิดถึงแล้วจะรักกันได้อย่างไร
         คนเรานี่ก็แปลกคนที่รักจริงและพร้อมจะมอบความรักบริสุทธิ์ให้แต่กลับไม่รัก แต่คนที่มอบแต่รักแบบหลอกลวงกลับยินดีรับไว้ด้วยความเติมใจถึงจะเจ็บมามากมายก็ทนรับได้เสมอ
         กับการที่เราจะรักใครสักคนทำไมมันถึงได้ยากเย็นอย่างนี้แต่กลับคนที่เราไม่เคยคิดจะรักเขายังตามตื้อเราอยู่ได้ตั้งนานสองนาน จนเราเริ่มรำคาญไปเลย
         แต่กับคนที่เรารัก เรากลับตามง้อเขาเท่าไหร่เขาก็ยังไม่รักเราอยู่ดี จนบางครั้งเราเริ่มอ่อนใจ  เริ่มท้อไปเลยก็มีแต่เราก็ยังสู้อดทนเพื่อคนที่เรารัก ถึงแม้ว่าจะเป็นรักเขาข้างเดียวก็ช่าง  เราก็ยังคงต่อสู้เพื่อความสำเร็จของเรื่องความรัก ถึงแม้ว่าตลอดเวลาที่เราจะได้อยู่ใกล้กับเขา แต่เขากลับมองเห็นว่าเราไร้ค่า เหมือนกับว่าเราไม่เคยมีความหมายสำหรับเขาเลยจริง ๆ  เพราะตลอดเวลาเขาทำให้เราเสียใจมาโดยตลอดเลย  แต่ตรงกันข้ามกับเราที่ทำดีกับเขาทุกอย่างแต่เขาก็ยังเห็นว่าเราแกล้งทำดี บางครั้งเราก็น้อยใจในการที่เขาทำเหมือนไม่เคยแคร์ความรู้สึกของเราบ้างเลย  เราเสียใจที่เรารักเขาเข้าแล้วและรักแบบมาก ๆ ด้วย รักมากจนลืมเขาไม่ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว