สอเรา(ตอนนี่ 1)

ปากกาออนไลน์

กลีบดอกไม้หล่นเรียงรายตามทางเท้า ถนนหนทาง หลากหลายสีหล่นจากต้นที่เพิ่งจะเริ่มมีสีสันจากการที่ต้องอยู่ลำพัง)ราศจากใบและดอกมาหลายเดือน
มดดำ  หญิงสาวร่างบางเจ้าของนัยน์ตาโตสีน้ำตาลอ่อนรับกับใบหน้าสวยรูปไข่ ผิวเนียน ผมยาวสีน้ำตาลอ่อนๆกลางหลังในชุดเสื้อคอเต่าสีดำกับกางเกงยีนเอวต่ำตัวโปรด หญิงสาวนั่งสบายๆในมือถือหนังสือพิมพ์ที่แจกฟรีทุกวันอยู่หน้าสถานีรถไฟกลางเมือง แต่หนังสือพิมพ์นั้นกลับไมไ่ด้รับความสนใจจากหญิงสาวดวงตาโตเลยแม้แต่น้อย สายตาเธอกลับเหม่อมองดูผู้คนที่เดินผ่านไปมา ในหัวเต็มไปด้วยสิ่งที่คิด...
คู่รักคู่นั้นดูท่าทางรักกันจังแหะ...
เอ...ชายคนนั้นเขามารอใครเหมือนเราหรือเปล่านะ
ทำไมหล่อนแต่งตัวแบบนั้นฟ่ะ กลับบ้านไปเปลี่ยนใหม่ดีก่าม้างง...
เด็กคนนั้นเล่นสเก็ตบอร์ดเก่งจัง...แหวะ..เทห์ตายละโชว์อยู่ได้
โหย..ยายกะตาจูงมือกันไปไหนอ่ะ น่ารักจังเลย..
"มด..มด" เสียงชายคนหนึ่งร้องเรียก
อืม..ทำไมยัยหัวแดงนั่นแต่งตัวโป้จัง...
ตาแก่คนนั้นเล่นกีต้าร์เพราะแหะ..เอาตังค์ไปให้ดีกว่า
แล้ว......
หญิงสาวคนเดิมยังคงอยู่ในความคิดของตัวเอง
"มดดำ..ไอ้มดโว้ยยย" เสียงชายคนเดิมเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวที่นั่งคอยอยู่
"เฮ้ย  นายเบนจามิน เรียกซะดังลั่น อยู่กันคนละโลกไงย่ะ เรียกซะ" มดดำหลุดจากภวังค์พลางตวัดเสียงตอบเมื่อได้ยินเสียงคนที่เป็นเพื่อน
"อ้าว ก็ตัวเองเล่นนั่งเหม่ออยู่ได้ เรียกตั้งนาน ไม่ได้ยิน..เฮ้อ" เสียงตอบมาจากชายหนุ่มร่างสูง ใบหน้าหล่อเหลาคมคายสมกับเป็นลูกครึ่ง จมูกสันโด่ง คิ้วโกงยาว นัยน์ตาสีสนิมเข้ากับผมสีน้ำตาลเข้มที่ตัดเรียบร้อยแต่ดูยุ่งเหยิงนิดหน่อยเพราะความไม่ได้พิถีพิถันในการแต่งตัวมากนัก
เบนจามิน เรนเซลมดดำเจอกับนายเบนบนเครื่องขากลับมาที่นี่เมื่อซัมเมอร์สามปีก่อน เธอมาเรียนที่เกือบ 6 ปี มีแต่เพื่อนผู้หญิงเสียเป็นส่วนมาก แต่สามปีหลัง..หลังจากเจอกับเบนจามิน..ชีวิตเธอก็มีนายเบนเป็นเพื่อนผู้ชายคนแรกที่เธอยอมซี้ปึกด้วย ความจริงนายเบนมาเรียนโทจบไปแล้ว..แต่นายนี่เกิดบ้าไรไม่ทราบอยากจะเรียนโทมันอีกใบ ชีวิตปริญญาโทต่างประเทศของนายเบนก็เลยยาวมาเรื่อยจนถึงทุกวันนี้
"นี่ๆ แล้วที่ฉันต้องมานั่งเหม่อ เฝ้าดูคนเดินไปมาเนี่ยะ เพราะรอใครย่ะ รอครายย" หญิงสาวตอบ
"นัดบ่ายโมงนะ ไมไ่ด้นัดบ่ายโมงครึ่ง นาฬิกาตายไง เดี๋ยวมีโวย" หญิงสาวย้อนขำๆ เพราะไมไ่ด้จริงจังมากนัก
"ขอโทษคร๊าบบ..มดคนดี..คนมันสายกันได้แหม..ป่ะ เดี๋ยวเลี้ยงข้าว" ชายหนุ่มเบนคนเดิมกล่าว
"แหงดิ..ลองไม่เลี้ยงดิ หิวตาลายแล้วเนี่ยะ เร็วๆเลย" หญิงสาวตอบพร้มกึ่งลากกึ่งจูงชายหนุ่มเดินอย่างรวดเร็วเพื่อไปร้านอาหารที่ต้องการจะไปทาน				
comments powered by Disqus
  • เพราะรัก

    27 สิงหาคม 2547 15:03 น. - comment id 76409

    55555555ไปเอาของใครมาอ่ะอิอิอิ
  • เมกกะ

    28 สิงหาคม 2547 11:32 น. - comment id 76419

    สวัสดีครับน้องฟ้า
    
    นี้เป็นครั้งแรกที่เข้าเม้นท์เรื่องสั้น
    
    เป็นคนที่ไม่ชอบอ่านนวนิยาย  จึงไม่รู้ว่าเขียนดีหรือไม่
    พยายามอ่านนะครับ  เพราะพี่ชาเชื่อว่าน่าจะเป็นเรื่อง
    เกี่ยวกับชีวิตจริงของน้องฟ้าโดยตรง  ตอนนี้ รู้จักนาย
    เบน  อีกคนแร่ะ  ฮึ่มมมมม  จะคอยอ่านนะครับ  
    เบน  นายคนนี้จะเป็นเพื่อนแบบไหน  จะคอยดู ฮึ่ม..มมม
    
    +-*-+-*-+  +-*-+-*-+ ผู้ชายอารมณ์ดี +-*-+-*-+  +-*-+-*-+
    
  • ปลายฟ้าสาง อีกฟากโน้น

    29 สิงหาคม 2547 22:34 น. - comment id 76456

    555555555555 \'\' งง ดี อ่ะ 55555555555
             อาวไปเต็ม 5 อีก 5 มาเอาที่จันทบุรีนะ
    
  • เมโกะ_หมูน้อยตกน้ำ

    2 กันยายน 2547 04:33 น. - comment id 76574

    สวัสดีค่ะพี่ฟ้าๆๆๆๆๆๆๆ 
    
    แต่งได้ดีมากเลยค่ะ เอาไปเลย 20 นิ้ว ค่ะ คิกๆๆๆๆ
    มีม่ะ มีใครให้อย่างหมูน้อยม่ะ ฮิๆๆๆๆ ระวังน๊าๆๆ 10 นิ้ว ข้างล้างอ่ะ ออกมีกลิ่นฉงวนๆอยู่นิดหนึ่งอ่ะ 555555
    
    มาเป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ แระรออ่านตอนที่ 2 อย่างใจจดใจจ่อจ้าๆๆๆๆๆๆๆ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน