สัญญะกะลูกชิ้นปิ้ง

pigstation

เขาเดินเตร่ไปมา รู้สึกมีน้ำย่อยหลั่งออกมาเป็นระยะ ตามแต่จะได้เห็นป้ายโฆษณาขนมขบเคี้ยว ปายบอกรายการอาหาร  เมื่อถูกกระตุ้น ระบบประสาทบางส่วนก็สุดจะควบคุมได้ เป็นส่วนที่เหลือมาจากสัญชาติญาณเดิม
  ในที่สุดก็พ่ายแพ้ต่อความอยาก ที่ไม่ใช่หิวอย่างแท้จริง เพราะชั่วครู่เพิ่งแวะร้านไก่ทอดต่างชาติมาอยู่หยกๆ
               "นี่..5 บาทครับ ป้า" เขารับลูกชิ้นที่เสียบไม้ 4 ลูกจากแม่ค้า
    เดินไปนิดเจอหมาหน้าตาขี้อ้อน   เลยอดใจอ่อนไม่ได้ ปลดลูกชิ้นให้ไปลูก หมาตะครุบ ดีเหมือนกันลูกชิ้นลูกแรกแทนความซื่อสัตย์
    มาอีกหน่อยที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย เห็นนกพิราปสาละวนก้มๆงยๆ หาเศาอาหารกันให้ควั่ก เลยตัดสินใจแบ่งลูกชิ้นอีกลูกให้นกที่โชคดีที่สุด เป็นดังเสรีภาพที่กว้างไกลสินะ ลูกชิ้นลูกที่สองนี้
  แล้วลูกชิ้นลูกที่สามเขารีบเคี้ยวกลืนลงท้องก่อน ลูกที่สามนี้แทนความรัก โลภ โกรธ หลง คือความเจริญก้าวหน้าทางชีววิทยา
  ......เมื่อเดินมาถึงป้ายโฆษณาหาเสียงของนักการเมืองที่มีชนักติดหลังยุคพฤษภา ครั้งกระนั้น 
                "เอ้า..กูแบ่งให้มึงแดกซะให้พอ รวมลูกสามคนของมึงด้วย เผื่อ ส.ส. นิสัยเปรต ชอบกินภาษีอากรชาวบ้าน แดกซะให้พอ "
    ลับหลังไป หากเขาฟังภาษลูกชิ้นลูกสุดท้ายได้ เขาต้องอดเห็นใจมันไม่ได้
                   "..........เสียชาติเกิดจริงๆ ยอมเป็นลูกชินบูด ยังจะดีกว่าถูกกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้พวกโกงบ้านโกงเมืองพรรค์นี้ "
                   "...ถุย.."
    เสียงลูกชิ้นบ้วนนักการเมืองสันดานไม่ดีออกจากตัวเอง แล้วยอมกลิ้งหลุนลงสู่ถนนราชดำเนินที่การสัญจรแสนจะคับคั่ง มันตัดสินในอัตนิวิบาตกรรม ไม่ยอมเสียชาติลูกชิ้นปิ้งเป็นอันขาด.